«غلامرضا ظریفیان»، فعال سیاسی اصلاحطلب، در گفتگو با خبرنگار برنا درباره تاکید سیدمحمد خاتمی بر آشتی ملی و ضرورت آن در شرایط کنونی کشور گفت: این بحث بعد از انقلاب پررنگتر شده است. وقتی مردم به عنوان اصلیترین قدرت و عامل یک جامعه معرفی میشوند، بحث انسجام ملی مطرح میشود. انسجام ملی همواره اهمیت داشته؛ هم زمانیکه کشور با یک دشمن خارجی و خطری عظیم مواجه شد و هم در زمان کنونی.
ظریفیان با اشاره به شکافهای ایجاد شده در سالهای اخیر، اظهار کرد: در پروسه حکمرانی و سیاستورزی به دلیل مشکلات اقتصادی و سیاسیای که در کشور اتفاق افتاد و بخشی از آن در سال ۸۸ و بخشی دیگر در سالهای ۹۶ و ۹۸ تجربه شد، مهمترین مسئله کشور آسیبی بود که به انسجام ملی وارد شد و بشدت سرمایه اجتماعی که رکن اساسی آن اعتماد است، با مشکلات جدی مواجه شد.
این استاد دانشگاه افزود: جامعهای که علیرغم ظرفیتهای بسیار بالا در درونش با مشکلات جدی روبرو است، و تنوع و تکثر بر آن حکمفرماست در عین اینکه این مسئله یک فرصت است اگر نگاه کلان به انسجام ملی نباشد، میتواند تبدیل به تهدید شود. از طرفی کشور از بیرون با خطرات جدی روبرو بوده و هست به همین دلیل طبیعتا انسجام ملی یکی از حیاتیترین، مبرمترین و اصلیترین مسائل جامعه ماست.
این فعال سیاسی اصلاحطلب با بیان اینکه انسجام ملی با شعار محقق نمیشود بلکه الزامات و مقتضیاتی دارد، عنوان کرد: به میزانی که انسجام ملی حاصل میشود و سرمایه اجتماعی بالا میرود، هم توانش تابآوری جامعه در درون رشد میکند و هم اعتماد شکل میگیرد، اقتصاد رونق مییابد، اقوام و گرایشات سیاسی با یکدیگر همافزایی میکنند و در عین حال تابآوری باعث میشود که جامعه در برابر خطرات بیرونی مقاومتر و پایدارتر بایستد. انسجام ملی مثل اکسیژن برای حیات کشور است. وقتی اکسیژن کم و آلوده میشود کل بدن آسیب میبیند. در حال حاضر با توجه به تنگناها و فشارها اهتمام به انسجام ملی و مقتضیات آن بسیار مهم است.
او در پاسخ به این سوال که تحقق انسجام ملی چقدر ممکن است؟، گفت: ما ظرفیتهای معنوی برای رسیدن به انسجام ملی را داریم. اما مدیریت این ظرفیتها کار دشواری است. نگاههای متفاوت از یک سو و ضعف نگاه ملی که در برخی از جناحها وجود دارد و ناهماهنگیها در سطوح تعیین استراتژیها از موانعی هستند که باید کنار زده شوند.
ظریفیان با تاکید بر اینکه کشور راهی غیر از انسجام ملی ندارد، خاطرنشان کرد: این کشور برای امید به آینده، استفاده از ظرفیتها، افزایش تابآوری و مقابله با دشمنانش راهی غیر از انسجام ملی ندارد. تاثیرگذاران در انسجام ملی یعنی حاکمیت و جامعه مدنی باید با توجه به شرایط کشور با یک نگاه ملی و اولویتبندی در حل مسائل، بتوانند به اشتراکات نسبی برسند./2.5