چراغ هایمان را خاموش و نور گوشی هایمان را روشن کنیم

دیر زمانیست که نام شب یلدا یادواره جشن و سروریست که به میمنت بلندترین شب سال می گیریم. دور یکدیگر جمع می شویم تا فراموش نکنیم ما انسانها در کنار هم خوشحال تر هستیم.

 همه به یاد داریم که سال پیش همین روزها در چه حالی بودیم. میوه های شب یلدا می خریدیم یا تم های مختلفی که در بازار موجود بود را رصد می کردیم و یا اصلا اعتراض داشتیم که چرا قیمت آجیل گران شده است. بلیت های پرواز جای خالی نداشت و هر یک به سویی در حال رفتن بودیم تا از سور و سات این شب دور نمانیم. اصلا شب یلدا به 30 آذر و تنها یک شب خلاصه نمی شد و از هفته ی قبل همه در موردش صحبت می کردند. برنامه ریزی می کردند و چیزی از شب عید نوروز کم نداشت.

این ها تنها تصاویر کوچکی از جشن بزرگ یلدا است اما مگر می شود یلدای که معنایی جز دورهمی و همنشینی نداشت را تنهایی و به دور از خانواده گذراند؟ یک سال هم از حضور مهمان ناخوانده‌ی کرونا می گذرد.  نمی دانیم امسال شب یلدا چه رنگی است؟ باید چه کنیم اما خب روزگار عوض می شود، شب و روز دارد و باید خود را با شرایط وفق بدهیم. اگر همچنان می خواهیم این شب نشینی ها با خانواده را داشته باشیم اگر میخواهیم پدارانمان برایمان همچنان حافظ بخوانند اگر می خواهیم مادرانمان برایمان انار دانه شده در ظرف نقش ترنج بریزند اگر می خواهیم عصرها نوه ها و بچه ها خانه مادربزرگان و پدربزرگان جمع شوند باید کمی از هم فاصله بگیریم و به همان دنیایی مجازی که کم و بیش ما را در هزار توی خود گیر انداخته پناه ببریم قصه های مادر بزرگ ها را امشب از قاب موبایل هایمان ببینیم و بشنویم و تا روزی که کرونا سایه شوم خودر را از سرما بردارد دوری و دوستی را سرلوحه خود قرار دهیم تا سال بعد روزی برسد که پالتو‌هایمان را از توی لباس زمستانی‌هایمان در میاریم یک ماسک در جیبش پیدا می کنیم، با خود بگوییم "چه خوب شد اون روزا گذشت."

امیدواریم روزی برسد که از کرونا تنها اسم باقی بماند و برای فرزندانمان در شب یلدا سال های آتی از کرونا فقط جز خاطره ای باقی نماند و از هجوم موجود ناشناخته کرونا فقط داستان تعریف کنیم و آن ها بگویند مگر می شود؟

شاید امسال موبایل به دست ترین سال زندگی تک تک ایرانیان بود که اتفاقا تقبیح هم نشد. رسم بود شب یلدا گوشی ها را در سبد می گذاشتیم تا به دور از های و هوی بیشتر، عزیزانمان را ببینیم اما امسال موبایل ها را از سبد در می آوریم تا بلندترین شب سال به کوتاه ترین شب عمر ما و عزیزانمان مبدل نشود.