آموزش و پرورش البرز؛ خودمختار و بی برنامه

سال تحصیلی 1400 – 1399 در حالی آغاز شد که سایه ی شوم و دلهره آور کووید 19 بر سر مردم جهان سنگینی می کرد و دانش آموزان و معلمان با هزار و یک اما و اگر و تردید از نامعلوم بودن اتفاقات آینده، مشغول دانش اندوزی و علم آموزی شدند.

همه از ابتدای این سال تحصیلی، بارها و بارها در جریان اعلام رنگ وضعیت استان ها در مواجهه با ویروس کرونا قرار گرفتند؛ مدتی دانش آموزان به صورت اختیاری در کلاس های درس حاضر شدند و آن دسته از خانواده ها که همچنان نگران بودند، از حضور فرزندان خود در کلاس های حضوری ممانعت کردند و به کلاس های پر دردسر آنلاین در شبکه ی دانش آموزی شاد و فضای مجازی رضایت دادند.

سرانجام، در سراسر کشور، پیرو پایتخت، کلاس ها به صورت یکپارچه مجازی شدند و مدارس، تعطیلی خود را تا اطلاع ثانوی اعلام کردند.

آموزش و پرورش برای برگزاری آزمون های پایان نیمسال اول، با نظرسنجی از خانواده ها و آگاهی از عدم رضایت آنها نسبت به برگزاری آزمون های حضوری، این امتحانات را هم به صورت آنلاین و با مشارکت و همکاری خانواده ها و دانش آموزان بنا بر اصل صداقت بیان در یادگیری دروس برگزار کرد و کلاس های غیرحضوری، همچنان به کار خود ادامه دادند.

اینک، در شرایطی که وضعیت همه گیری کرونا در استان های مختلف کشور، از خطرناک به حالت هشدار و رنگ زرد و نارنجی رسیده است، مدارس کشور، پذیرای دانش آموزان پایه های اول و دوم هستند تا در صورت صلاحدید خانواده ها، دانش آموزان در کلاس های حضوری به تحصیل علم و دانش بپردازند.

معلمان و کادر مدرسه هم – چه خانواده ها با حضور فرزندانشان در مدارس موافقت کنند و چه موافقت نکنند – باید، باید، باید در مدرسه حاضر باشند.

در این میان، شرایط معلمان – به خصوص در مدارس دولتی – از دیگر کارمندان کادر مدارس وخیم تر است؛ آن ها باید ساعات خاصی را در مدرسه حضور قطعی و ملزم داشته باشند، ساعاتی را در منزل به تدریس و ضبط ویدیو بپردازند، ساعاتی را به برگزاری کلاس آنلاین و پرسش و پاسخ اختصاص دهند و در ساعاتی نیز تکالیف دانش آموزان خود را بررسی کنند.

قطعا در چنین شرایطی فعالیت معلمان از بازدهی بالایی برخوردار نخواهد بود و چه بسا دانش آموزان نیز از این همه مشغله ی معلمان دچار آسیب شوند.

با این تفاسیر، از آموزش و پرورش محترم این سوال مطرح است که در شرایطی که اکثر قریب به اتفاق خانواده ها نگران حضور فرزندانشان – به خصوص در پایه های پایین تر – در مدرسه هستند، چه الزامی به حضور معلمان در مدرسه و هزینه کردِ وقت و زمان آن ها و در عین حال عدم دستیابی به خروجی قابل توجه وجود دارد؟

همچنین با وجود این که به دانش آموزان و خانواده هایشان در تمام استان ها پس از برگزاری امتحانات پایان نیمسال اول، یک فرجه ی یک هفته تا ده روزه داده شده است تا انرژی از دست رفته ی خود را برای شروع ترم تحصیلی جدید بازیابند، چرا آموزش و پرورش استان البرز، به صورت خودمختار عمل کرده و حتی از برنامه های پایتخت نیز پیروی نمی کند؟

جناب آقای سالار قاسمی؛ مدیرکل محترم آموزش و پرورش استان البرز!

مردم البرز هم مانند مردم سایر استان های کشور، خسته اند!

خانواده های البرز هم مانند سایر استان ها برای فرزندانشان از طرفی نگرانند و از طرفی دیگر ماه های تحصیلی سختی را پشت سر گذاشته اند تا فرزندانشان در معرض آسیب این ویروس کشنده قرار نگیرند.

معلمان البرز هم مانند معلمان صبور و فداکار تمام استان ها، 4 ماه با تمام وجود برای دانش آموزان وقت گذاشته اند و به آن ها آموزش داده اند؛

اکنون، در حالی که خانواده ها، معلمان و دانش آموزان البرز، درخواستی بیش از آن چه در اختیار دیگر استان ها قرار داده نشده، ندارند، چرا به این خواسته و نیاز آن ها برای داشتن یک فرصت کوتاه جهت بازیابی و احیای نیرو و انرژی از دست رفته، توجهی نمی شود؟!

از مدیرکل محترم آموزش و پرورش استان البرز انتظار می رود که با درک شرایط خاص خانواده ها و کادر آموزشی، پاسخگوی مطالبات به حق مردم باشند و با اتخاذ تصمیمات درست، شرایطی را فراهم آورند که تا پایان این سال تحصیلی، البرزی ها هم بتوانند توفیق گذراندن #شرایط_سخت را در کارنامه ی خود داشته باشند.