به گزارش برنا؛ از ناصر حجازی و احمدرضا عابدزاده به عنوان برترین دروازهبانان تاریخ فوتبال ایران و آسیا نام برده میشود که اتفاقا ارتباط بسیار خوبی هم با یکدیگر داشتند. بد ندیدیم خاطرهای نقل کنیم از روزی که زندهیاد ناصر حجازی و احمدرضا عابدزاده در محفلی خصوصی با هم ملاقات کردند.
آن روز حجازی بیمار بود و عابدزاده سعی میکرد به او روحیه بدهد.
احمدرضا کلی تلاش کرد به ناصر حجازی روحیه بدهد و وقتی نوبت حجازی شد تا از عابدزاده بگوید، حرفهایش را اینگونه شروع کرد: «قبل از هر چیز باید بگویم از نظر من نقطه قوت احمدرضا پشتکار و تمرینات پرفشاری بود که او انجام میداد. من زمانی که احمدرضا دروازهبان استقلال بود شاهد تمرین کردنش بودم و به چشم میدیدم چطور تمرین میکند و اصلا از تمرین خسته نمیشود. احمدرضا بعضی روزها 5 ساعت تمرین میکرد و از این نظر بینظیر بود. من کمتر دیدهام یک دروازه بان با بدن کبود این همه تمرین کند و احمدرضا اگر به هر جا رسید، بهخاطر این بود که تمرین را مثل مسابقه جدی میگرفت. او با پای مصدوم هم تمرین میکرد و یادم هست یک روز که تمرین تمام شده بود، در زمین ماند و دو ساعت تمام جداگانه تمرین کرد.»
حجازی ادامه داد: «از نظر تمرین کردن من خیلی تنبل بودم درست بر خلاف احمدرضا. اما من با استعدادتر از او بودم. من اگر به اندازه عابدزاده تمرین میکردم و پشتکار او را داشتم، خیلی راحت در اروپا بازی میکردم. البته میدانید که من تا آستانه حضور در منچستر یونایتد هم پیش رفتم اما بدشانسی آوردم. یادم هست یک روز به رایکوف گفتم اگر میخواهید من در استقلال بمانم شرطم این است که یک روز در میان تمرین کنم و این مربی یوگسلاو که خیلی مرا دوست داشت، جلوی مدیر باشگاه گفت: باشه قبول. تو بمان و هر طور دوست داری تمرین کن.»
حجازی در پایان گفت: «من اصلا اهل کارهای مدیریتی و اداری نیستم و همیشه دوست داشتم مربیگری کنم. شاید باورتان نشود در همان روزهایی که دروازهبان استقلال بودم آرزوی مربیگری داشتم که اولین بار در بنگلادش به این آرزو رسیدم و اتفاقا در این کشور نتایج خوبی با تیم محمدان کسب کردم.»