دستمزدهای پایین، نویسنده‌ها را سرخورده کرده است / باید تحقیق و پژوهش در فیلمنامه‌نویسی را جدی بگیریم

علیرضا سبط احمدی تهیه‌کننده سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: وقتی یک فیلمنامه نوشته می‌شود باید بر اساس کیفیتی که دارد ارزشگذاری مادی نیز صورت بگیرد اما در سینما و تلویزیون ما اکثر مواقع فیلمنامه با نام نویسنده یا یک تهیه‌کننده که اثری را ارائه می‌دهد، ارزشگذاری می‌شود و این در حالی است که قطعاً راه و روش صحیح همان تعیین قیمت فیلمنامه بر اساس کیفیت آن است.

سبط احمدی خاطرنشان کرد: ما معیارهای نانوشته و غیر رسمی زیادی داریم اما به هیچ عنوان این معیارها ملاکی قطعی برای ارزشگذاری بر یک اثر سینمایی یا تلویزیونی نیست. گاهی مواقع برای یک فیلمنامه سینمایی رقم بالایی هزینه می‌شود و تهیه‌کننده با فروش مناسب اثرش متوجه می‌شود که اثر نوشته شده ارزش این سرمایه‌گذاری را داشته است. شاید این ارقام بسیار بالا هم باشد و برخی مواقع یک تهیه‌کننده که می‌خواهند چندین میلیارد سرمایه‌گذاری کند برای اطمینان از موفقیت اثرش شاید مبلغ بسیار بالایی هم به فیلمنامه اختصاص دهد. بنابراین نمی‌توان یک قاعده و قانون مشخص برای فیلمنامه‌نویسی و ارزشگذاری بر فیلمنامه‌های نوشته شده پیدا کرد اما در تلویزیون معمولاً در یک چارچوب نسبتاً مشخص‌تر از سینما گفته می‌شود که فیلمنامه‌هایی با ویژگی‌هایی تعیین شده هر قسمت با مبلغی مشخص خریداری می‌شوند.

او افزود: یکی از دلایلی که در سینما قیمت فیلمنامه بیشتر از تلویزیون است به کار اقتصادی برمی‌گردد که در این عرصه انجام می‌شود. در سینما ممکن است برای یک فیلم 90 دقیقه‌ای 7 یا 8 میلیارد تومان حداقل هزینه شود و سرمایه‌گذار نیاز دارد که برای صیانت از سرمایه‌اش در بخش‌هایی بیشتر هزینه کند که ممکن است یکی از این بخش‌ها فیلمنامه باشد اما در تلویزیون این معیار اقتصادی وجود ندارد و قرار نیست با عرضه و تقاضا قیمت‌گذاری صورت بگیرد. در تلویزیون معمولاً یک اعتبار بودجه‌ای وجود دارد و کسانی که در این رسانه کار می‌کنند مجبور هستند که هزینه‌ها را بر اساس آن صورت دهند و عوامل سریال بر اساس آن ردیف بودجه با این سریال همکاری کنند.

این تهیه‌کننده درباره کمبود نیروی کار در حوزه فیلمنامه‌نویسی گفت: کمبود فیلمنامه‌نویس تنها مربوط به تلویزیون نمی‌شود و ما این مشکل را در سینما نیز داریم. متأسفانه در کشور ما کار پژوهش و تحقیق که ریشه اصلی هر کاری است جدی گرفته نمی‌شود. حتی اگر قرار است یک معمار ساختمانی بسازد باید درباره مسائل مختلف تحقیق کند. در سینما و تلویزیون که آثار ممکن است میلیون‌ها مخاطب داشته باشند نیز باید این تحقیق و پژوهش با جدیت صورت بگیرد و متأسفانه ما معمولاً این موضوع را چندان جدی نمی‌گیریم.

او افزود: صداوسیما همیشه به دنبال طرح و ایده نو بوده و من به شخصه به عنوان یکی از تهیه‌کننده‌های تلویزیون همیشه طرح‌هایی که توسط جوانان نوشته شده است را می‌خوانم و اگر رسانه ملی فراخوانی برای جذب فیلمنامه و طرح نوشته شده توسط علاقه‌مندان به نویسندگی اعلام کند کار بسیار خوب و پسندیده‌ای است چرا که هر چقدر تفکر و اندیشه بیشتری به این عرصه وارد شود کارهای بهتر و موفق‌تری هم ساخته می‌شوند ولی نباید هیچ‌گاه موضوع تحقیق و پژوهش را در این عرصه نادیده بگیریم.

سبط‌ احمدی در پایان تصریح کرد: متأسفانه وقتی تهیه‌کننده‌ها می‌خواهند یک فیلمنامه خریداری کنند کمترین بها را برای آن قائل هستند ولی نویسنده عمرش را برای نگارش یک اثر می‌گذارد و باید به اندازه دیگر عوامل فیلم و سریال از آن سهم ببرد. نویسنده‌ای که اثر را از هیچ خلق کرده دستمزدی می‌گیرد که یک دهم دستمزد بازیگر هم نیست و این یک رویه غلط و غیر اصولی است که باید از سینما و تلویزیون ما حذف شود. اگر ما به نویسنده‌ها دستمزدهای منطقی بدهیم نویسنده‌ها نیز سرخورده نمی‌شوند و می‌توان به جدی شدن بحث تحقیق و پژوهش در این زمینه امیدوار بود.