آنزیم‌هایی که محل پنهان شدن ویروس‌ها را شناسایی می‌کنند، کشف شدند

به گزارش برنا، بسیاری از ویروس‌های آران‌ای رشته مثبت، راهبرد مشترکی برای پیشگیری از تشخیص داده شدن توسط سلول‌ها دارند تا تعداد آن‌ها افزایش یابد. از میان این ویروس‌ها می‌توان به کروناویروس، فلاوی‌ویروس‌هایی مانند "ویروس نیل غربی" (West Nile virus)، ویروس "زیکا" (Zika) و "پیکورناویروس‌ها" (Picornaviruses) عامل فلج اطفال و برخی از التهابات قلبی و مغزی اشاره کرد.

اگرچه برخی از انواع ویروس‌های آران‌ای، خود را می‌پوشانند تا در سلول پنهان شوند و کپی‌هایی را از خود تکثیر کنند، اما ممکن است "آنزیم‌های کارآگاه" (detective enzyme)، محل اختفای آن‌ها را پیدا کنند. یک تغییر جزئی در رمز ژنوم سلول‌ها، ظرفیت تولید این حسگر‌ها را به آن‌ها می‌بخشد.

این نوع ویروس‌ها پس از حمله کردن به یک سلول، بر بخشی از غشای درون سلول غلبه می‌کنند. آن‌ها این اندامک اصلاح‌شده را به عنوان پناهگاهی برای تکثیر خود به کار می‌برند. به همین دلیل، محصولات ویروسی در برابر بسیاری از حسگر‌های ایمنی ذاتی سلول محافظت می‌شوند.

اگرچه پژوهش‌های بسیاری، اهمیت پروتئین‌های OAS را در فعال‌سازی آنزیمی که آران‌ای ویروس را جدا می‌کند، نشان داده‌اند، اما اطلاعات کمی در مورد نقش پروتئین‌های OAS در وسعت فعالیت ضد ویروسی در دسترس است.

یک پژوهش جدید که در "دانشگاه واشنگتن" (University of Washington) انجام شده است، نشان می‌دهد که آنزیمی موسوم به "OAS۱"، نقاط مخفی این ویروس‌ها را هدف می‌گیرد. آنزیم‌های خانواده OAS۱ توسط اینترفرون ویروس‌های آران‌ای و محل اختفای آن‌ها را جستجو می‌کنند و این کار به سلول برای دفاع در برابر حمله کمک می‌کند.

اگرچه پژوهش‌های بسیاری، اهمیت پروتئین‌های OAS را در فعال‌سازی آنزیمی که آران‌ای ویروس را جدا می‌کند، نشان داده‌اند، اما اطلاعات کمی در مورد نقش پروتئین‌های OAS در وسعت فعالیت ضد ویروسی در دسترس است.

بیشتر حسگر‌های ویروس آران‌ای سلول برای تشخیص ویروس‌ها در "سیتوزول" (Cytosol) مستقر شده‌اند که بین هسته و غشای خارجی سلول قرار دارد. آن‌ها آران‌ای ویروس را که طی عفونت، در سیتوزول تجمع می‌کند، احساس می‌کنند.

در مقابل، پروتئین "OAS۱ p۴۶" در سیستم غشای داخلی به ویژه "شبکه آندوپلاسمی" (Endoplasmic Reticulum) و "دستگاه گلژی" (Golgi apparatus) قرار دارد. دستگاه گلژی، یک اتاقک سلولی است که پروتئین‌ها در آن بسته‌بندی و ارسال می‌شوند.

ایزوفرم OAS۱ p۴۶، یک ماده بیوشیمیایی است که تنظیم می‌شود و توانایی انتقال به غشا را به پروتئین می‌بخشد. این ایزوفرم از آمینواسید‌هایی که در انتهای دنباله پروتئین قرار دارند، کمک می‌گیرد تا فعالیت ضد ویروسی آن را بهبود ببخشد.

همچنین در این مقاله گفته شده، هدف قرار دادن حسگر‌های ذاتی آران‌ای در سیستم غشایی ممکن است توانایی آن‌ها را در درک آران‌ای تولید شده توسط ویروس‌هایی که از این اتاقک‌ها برای تکثیر استفاده می‌کنند، افزایش دهد.

پژوهشگران دریافتند که محل قرار گرفتن ایزوفرم OAS۱ p۴۶ در این غشاها، دسترسی حسگر‌های ویروسی سلول را به محل‌های تکثیر ویروس افزایش می‌دهد. این موضوع، فعالیت ضد ویروسی قوی‌تری را در برابر انواع ویروس آران‌ای به همراه دارد که از راهبرد پنهان شدن در غشا برای تکثیر مخفیانه استفاده می‌کنند.

"رام ساوان" (Ram Savan)، سرپرست این پژوهش گفت: تجزیه و تحلیل ویروسی ما نشان می‌دهد که ایزوفرم OAS۱ p۴۶ در برابر چندین ویروس آران‌ای رشته مثبت از جمله فلاوی‌ویروس، پیکورناویروس و کروناویروس، ویژگی ضد ویروسی دارد.

دانشمندان، این پژوهش را با بررسی نمونه‌های آزمایشگاهی بیماران مبتلا به کووید-۱۹ ادامه دادند و مزایای این روش را ارزیابی کردند.

رام ساوان ادامه داد: ما در این پژوهش، یک نوع تک-نوکلئوتیدی را در ژن OAS۱ شناسایی می‌کنیم که به بررسی شدت کووید-۱۹ می‌پردازد.

پژوهشگران دریافتند که قرار دادن غشای داخل سلول در تشخیص ویروس‌های خطرناکی که روی این لایه‌ها تکثیر می‌شوند، بسیار مهم است به این دلیل که قرار دادن غشا‌های داخلی، برای عملکرد ضد ویروسی OAS۱ در برابر انواع خاصی از پاتوژن‌های مهاجم ایمنی، حیاتی است. همچنین این نتایج نشان می‌دهند که کنترل تکثیر کروناویروس در ابتدای عفونت به واسطه ایزوفرم OAS۱-p۴۶، عامل مهمی در کاهش شدت بیماری کووید-۱۹ به شمار می‌رود