دومینوی بیپایان
بازی دومینو دوباره شروع شده است؛ مثل همیشه و بسان هر فصل؛ یک نمایش کلیشهای و تکراری بدون توقف که هر سال شاهد روی صحنه رفتن آن هستیم. فرقی هم نمیکند که باشگاه در تیول قدرت چه کسی باشد. ظاهراً همه به این بازی علاقه دارند و باید آن را انجام دهند؛ از عباس انصاریفرد و داریوش مصطفوی گرفته تا حبیب کاشانی و حالا سردار رویانیان: دومینوی ناتمام برای انتخاب سرمربی؛ سیکل معیوبی که در تمام این سالها تکرار شده و بیشترین لطمه را به پرسپولیس زده، اما صاحبان قدرت از این نمایش بیحاصل، اما سرگرمکننده، لذت میبرند و بدون توجه به تبعات منفیاش، آن را هر سال روی صحنه میبرند. گویی تنها مسیر انتخاب سرمربی پرسپولیس این بازی کلیشهای، اما جذاب، است. بعد از یک هفته بازی با نامهایی چون حمید درخشان، محمد مایلیکهن، زلاتکو کرانچار و برانکو ایوانکوویچ، رویانیان بازی را با یک نام دیگر ادامه داد تا جذابیت و تعلیق ماجرا بیشتر شود. نامی که تاکنون از چند کیلومتری باشگاه پرسپولیس هم رد نشده، اما ناگهان از آستین سردار بیرون آمد تا همه شوکه شوند: منصور ابراهیمزاده؛ گزینهای که حالا مهره اصلی این دومینوی سرخ است و بیشترین امتیازات بازی به حساب او نوشته میشود.
ظاهراً با توجه به خبرهای منتشرشده و صحبتهای طرفین، حضور ابراهیمزاده در پرسپولیس بسیار نزدیک و تقریباً قطعی شده است؛ گزینهای که البته اعضای کمیته فنی فرمالیته پرسپولیس مخالف سرسخت و جدی آن هستند؛ چراکه نمی خواهند یک غریبه آشنا قدرت را در دست بگیرد؛ آنها که برطبق یک قانون نانوشته، نیمکت پرسپولیس را حق مسلم خود میدانند و با توجه به عقبه سرخ خود هر تازهوارد و هر غریبهای را نیامده محکوم میکنند. این بازی ظاهراً تمامشدنی نیست. دومینوی سرخ کماکان ادامه دارد.
