ضرورت تدریس تجربیات قضات و مأموران پلیس در مدارس

فساد و رفتار نادرست و مجرمانه در هر جامعه ای وجود دارد و غیرقابل انکار است. هر ساله آمار اقدامات خلاف قانون و تعداد خلافکاران افزایش می یابد و متأسفانه آمارها حاکی از پایین آمدن سن جرم و جنایت، اعتیاد، اختلاس، خشونت و امثال آن در جوامع بین المللی است.

بدیهی است که هیچ فردی از بدو تولد، خلافکار و مجرم پا به جهان نمی گذارد و به تدریج به دلایل مختلف اعم از شرایط اکتسابی و محیطی، عدم آموزش صحیح، انتخاب های نادرست و مواردی از این قبیل، به مجرم یا فردی پر از نواقص شخصیتی مبدل می شود.

رفتارهای نادرست ریشه در کودکی فرد دارد که در آینده نیز با شدت بیشتر تکرار می شود.

بزرگترین حائل میان انسان و جرم، خودشناسی و آگاهی و آموزش دیدن و پرورش یافتن توسط آموزگاران و متخصصان کاربلد در حوزه های روانشناسی، جامعه شناسی و آسیب شناسی است.

فرزندان ما در مقاطع پیش دبستانی و ابتدایی از انعطاف بالایی برخوردارند و مستعد یادگیری هستند و با پایه گذاری و برنامه ریزی مناسب و اصولی می‌توان آنها را از اعمال خیر و شر و رفتارهای خوب و بد، آگاه کرد و با آموزش و تربیت صحیح، مسیر شهروندِ سالم‌ و موفق شدن را برایشان فراهم ساخت.

برای تحقق این هدف والا، نیاز به تعاون و همدلی بین سازمان‌ها و ادارات مختلف نظیر وزارت آموزش و پرورش، معاونت اجتماعی ناجا، پلیس پیشگیری ناجا و قوه قضائیه است.

معاونت اجتماعی ناجا سال هاست در زمینه آگاه سازی شهروندان و کل جامعه، صادقانه و خالصانه فعالیت می کند و همایش های گوناگون و متعددی برگزار می نماید و در این راه از هیچ کوششی دریغ نکرده و نمی‌کند. پلیس پیشگیری ناجا هم با تمام توان به جامعه خدمت می کند. قوه قضاییه هم نیازی به تعریف و توصیف ندارد.

حال ما می توانیم بهره بیشتری از این خدمتگزاران زحمتکش ببریم و نمایندگانی را از این خادمین عزیز انتخاب کنیم تا در مدارس کشور از ابتدایی تا پایان متوسطه با زبانی ساده و در عین حال تخصصی به تدریس بپردازند. 

با برنامه ریزی درست و همکاری این سازمان ها با وزارت آموزش و پرورش می‌توان یک کلاس درس در روز را به این امر اختصاص داد تا کودکان از آغازِ یادگیری، خود و شخصیت خود را دریابند و هنجار و ناهنجاری را از هم تشخیص دهند و با مزایای زندگی بر پایه رفتارهای صحیح و همچنین معایب و عواقب ناگوار زندگی بر اساس اعمال مجرمانه و نادرست آشنا شوند.

بدین ترتیب یاد می گیرند که گاهی یک انتخاب و رفتار نادرست چه تأثیری بر آینده شان می گذارد. آنها از سنین پایین در کنار آموزگار خود، برای ساعتی در روز با پلیس، قاضی و روانشناس زندگی می کنند و با نقش حیاتی این خدمتگزاران تلاشگر جامعه آشنا می شوند و حاصل این آشنایی، آگاهی می شود و آگاهی نیز عشق به همراه خود می آورد. اینجاست که دانش آموزان در کنار پرسنل نیروی انتظامی و قضات عزیزمان، احساس آرامش و امنیتی به مراتب بیشتر از قبل را تجربه می کنند.

البته ناگفته نماند که با این طرح، کار نیروی انتظامی و قوه قضائیه سبک‌تر می شود، چون در آینده ای نزدیک با نسلی از ابتدا پرورش یافته روبرو خواهند شد که به درجه مناسبی از آگاهی و شعور اجتماعی و فرهنگی رسیده اند.

کودکان و دانش آموزان امروز ما، آینده سازان ایران سربلند هستند و مدیران و مسئولین فردای میهن ما از میان همین عزیزان انتخاب می شوند و امید است که با درایت رئیس جمهور محترم و سایر مقامات و مسئولان مربوطه، راه برای انجام این طرح هموار گردد.

 * وحید عابدین پور؛ کارشناس حوزه اجتماعی