«نگاه یک» برنامهای بی تعارف!
برنامه «نگاه یک» از جمله این برنامههاست که از شبکه یک سیما با سابقه چند ساله روی آنتن میرود و با همان رویکرد سابق خود در راستای پیگیری و بررسی مسائل و پدیدههای روز و جاری کشور به ابهامات و دغدغههای ذهنی مخاطبان و جامعه، پاسخ میدهد.
نگاه نقادانه و بدون تعارف «نگاه یک» به موضوعات جاری و مهم کشور وجه تمایز این برنامه از سایر برنامههای مشابه است. البته در مقام مقایسه بد نیست اشارهای هم به برنامه تلویزیونی پایش داشته باشیم که آن هم به صورت ویژه و اختصاصی به مسائل اقتصادی کشور میپردازد و از حیث صراحت و دقت در کالبد شکافی موضوعات جای تحسین دارد.
لذا برنامه نگاه یک هم که بیشتر حول محور موضوعات سیاسی و اجتماعی میچرخد همچون برنامه پایش دارای ویژگیهای منحصر به فردی است که در بین تمامی برنامههای شبکه یک سیما و حتی در بین کل برنامههای سیما میتوانند قابل تحسین و ستودنی ارزیابی شوند.
چالشی بودن و در عین حال در چارچوب قانون رفتار کردن و رعایت اصول و موازین اخلاقی نقد و بررسی، موجب جذاب تر شدن و افزایش رضایتمندی مخاطبان شده است.
بسیاری مواقع مخاطبان پرسشهای خود را از زبان مجری برنامه میشنوند که از میهمانان پرسیده میشود. مسئلهای که نشان میدهد نگاه یک در بین مردم است، دغدغههای مردم را میداند، حق را به مردم میدهد که سوالشان و دیدگاهشان و نقدشان به گوش مسئولان برسد و پاسخ خود را مستقیما بدون هیچ واسطهای از مسئولان مربوطه دریافت کنند و در مقام قضاوت بنشینند.
در واقع نگاه یک همان رسالت معروف رسانه ملی است که در مقام پل ارتباطی بین مردم و مسئولان است. خیلی اوقات رابطه مخاطب با تلویزیون با شنیدن یک پرسش و یا یک جمله ساده از تلویزیون که حرف دل مردم باشد یا پرسش اساسی مخاطبی باشد، این رابطه اصلاح میشود و نگاه مخاطب به تلویزیون کاملا تغییر میکند.
لذا در برنامه نگاه یک هم سعی بر این است که میهمانی دعوت شود که گفتوگو با وی با استقبال بیشتر و البته با احساس نیاز بیشتر از سوی جامعه مواجه باشد. در کنار این، تلاش میشود که سوالی پرسیده شود که این احساس در مخاطب تقویت شود که رسانه ملی رسانه مردم است و تریبون صداهایی که کمتر شنیده میشوند.
در این برنامه پر سابقه و حالا دیگر قدیمی، تنوع موضوعات از جمله ویژگیهایی است که به چشم میآید. همچنین جدیت برنامه و صراحت کلام و در نظر گرفتن منافع ملی و منافع مردم از جمله ویژگیهای برجستهای است که به خوبی در روند اجرای برنامه به چشم میآید و همیشه مخاطب احساس میکند که این برنامه قرار است حق وی را از مسئولان بستاند!
هر چند خیلی مواقع هم پاسخهای ارائه شده موجب روشن شدن بیشتر مردم و آگاهی از مسائلی میشود که ندانستن آن ها موجب قضاوت اشتباه نسبت به مسئولان میشود.
در مجموع باید تاکید کرد که این برنامه از آن جهت قابل تحسین است که در بین برنامههای متعددی که از شبکههای مختلف سیما با چنین موضوعات و رویکرد های مشابهی پخش می شود، از معدود برنامه های پرسشگر، به معنای واقعی بود که مسئولان را به طور جدی مورد سوال قرار میدهد و در مقابل دوربینهای پخش زنده، آنها را به چالش میکشد.
هر چند که هنوز هم ممکن است به زعم خیلیها این پرسشگری، در حد ایده آل نباشد که احتمالا یک دلیل آن هم اینست که سخن گفتن با مسئولان، آن هم در برنامه پخش زنده، خط قرمزهای نوشته و نانوشته بسیاری دارد که روی روند پرسش و پاسخ تاثیر میگذارد.
