سامان سالور، نویسنده و کارگردان سینما، در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: من قطعاً با جلوگیری از ساخت فیلمهای مبتذل موافق هستم اما مسئله اصلی در این مورد به این موضوع مربوط میشود که باید مسئولان و مدیران مربوطه تعریفی درست درباره مفهوم ابتذال ارائه دهند.
سالور تصریح کرد: مبارزه با ابتذال نباید اینگونه باشد که فیلمهای کمدی سرگرمکننده به طور کل حذف شوند. سینما به اینگونه آثار نیاز دارد و ما آثار درخشانی چون «اجارهنشینها» داریم که همچنان دیدنی هستند. تعریف ابتذال باید دقیق و موشکافانه باشد و امیدوارم به این شکل رئیس سازمان سینمایی تصمیمی که برای مقابله با آثار مبتذل دارد را اجرایی کند.
این کارگردان در ادامه اظهاراتش گفت: سینمای مبتذلی که امروز در ایران شاهد هستیم مربوط به یکسری فیلم میشود که شوخیهای تلگرامی و اینستاگرامی را دنبال میکنند و به نوعی فیلمساز همین شوخیها را به فیلم تبدیل کرده در حالیکه ما امروز به واسطه پر رنگ شدن فضای مجازی در زندگی شخصیمان با حجم عظیمی از سطحینگری روبرو هستیم و نیازی به دنبال کردن آن در سینما نیست. سینما و هنر باید از جامعه جلوتر باشد تا بتوان آن را عامل موثر و مثبت در فرهنگسازی دانست.
کارگردان فیلم سینمایی «سه کام حبس» خاطرنشان کرد: از نظر من باید موضوع مطرح شده توسط محمد خزاعی، رئیس سازمان سینمایی که خود از تهیهکنندگان با تجربه سینمای است، برای مبارزه با سینمای مبتذل با جدیت دنبال شود و حتی میتوان در سازمان سینمایی کارگروهی برای رسیدگی به این موضوع تشکیل داد. قدم بعدی برای مقابله با این پدیده آسیبزننده حمایت و سرمایهگذاری بر فیلمهای فرهنگی است. امیدوارم همانطور که تصمیمی برای مقابله با سینمای مبتذل وجود دارد به فیلمهای اجتماعی و فرهنگی نیز برچسبهایی چون «تلخ» و «سیاهنمایی» نزنند و اجازه دهند سینمای اجتماعی و فرهنگی ما زنده بماند.
سالور در پایان اظهاراتش درباره حجم آثار مبتذل در سینمای ایران گفت: سالهای گذشته سیاستگذاریهایی در سینمای ایران صورت گرفت که به خاطر موفقیت در گیشه به فیلمهای مبتذل مجوز داده شد و حتی این آثار تشویق شدند. بعضاً شاهد بودیم فیلمی کاملاً به جشنواره نیامده یا اصلاً راه پیدا نکرده اما به همان فیلم اکران نوروز را دادهاند و این خود نوعی سیاستگذاری است. امروز از نظر من بالای 60 درصد آثار سینمای ایران اینگونه هستند و دلیل این اتفاق هم همان سیاستگذاریهای گذشته است که در ازای غرق شدن سینما در ابتذال منافع عدهای خاص تأمین میشد.
انتهای پیام//