به گزارش خبرگزاری برنا، توماس ایزیدور نوئل سانکارا افسر نظامی بورکینابی، انقلابی مارکسیست و رئیس جمهور پان آفریقایی بورکینافاسو از کودتای خود در سال 1983 تا قتلش در سال 1987 بود. طرفداران او را شخصیتی کاریزماتیک و نمادین انقلاب می دانند. سانکارا به "چه گوارای آفریقا" معروف است.
توماس سانکارا یکی از بزرگترین رهبران انقلابی قرن بیستم بود. در سی و سه سالگی انقلاب بورکینا فاسو را در آفریقای غربی رهبری کرد و در سی و هفت سالگی طی یک کودتای ضد انقلابی کشته شد و رژیم انقلاب از بین رفت. بورکینا فاسو یکی از فقیرترین و عقب افتاده ترین کشورهای جهان بود. ولی تجربه ی انقلابش، که سانکارا در این کتاب به تشریح آن می پردازد و وی دست اندرکار و نماد آن بود، نشان داد که در این عصر، هر کشوری استعداد آن را دارد که بتواند در جنگ علیه فقر و سلطه ی خارجی تحولات اجتماعی وسیعی را آغاز کند، به سطح عالی تری از روابط اجتماعی دست یابد، یک رهبری طراز اول بین المللی بوجود آورد، به بخشی از تداوم انقلاب های جهان تبدیل شود و آن را غنی تر سازد.
در کتاب «ما وارثان انقلابهای جهان هستیم»، پنج سخنرانی توماس سانکارا که بیانگر اهداف، اندیشهها و برنامههای اوست گردآوری شده که عبارتاند از: گزارش به مردم "بوکینابی" که از رادیو و تلویزیون سراسری این کشور پخش شد؛ سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک؛ دیدگاههای او در یک کنفرانس بین المللی در پاریس که به منظور ترویج حفاظت از درختان برگزار شد؛ اظهار نظر او در نخستین گردهم آیی جهان فرانسه زبان که در پاریس برگزار شد؛ سخنان او در مراسم افتتاحیه نمایشگاهی از زندگی چه گوارا در واگادوگو (پایتخت بورکینافاسو).
سانکارا در این پنج سخنرانی توضیح می دهد چگونه دهقانان و کارگران این کشور که در غرب آفریقا واقع شده یک حکومت مردمی انقلابی بوجود آوردند و به این وسیله مبارزه با گرسنگی، بی سوادی و عقب ماندگی اقتصادی را آغاز کردند، مصایبی که سلطه امپریالیسم به آن کشور تحمیل کرده بود. کارگران و دهقانان آن کشور همچنین مبارزه برای رفع ستم از زنان را که میراث هزاران ساله ی جامعه طبقاتی است آغاز کردند.آن ها با چنین اقداماتی،مثالی ارزنده در دسترس کارگران و کشاورزان زحمتکش قرار داده اند،نه تنها در آفریقا،بلکه در همه ی جهان.