۲۸۰۰ اشتراک در طرح کتاب کانون برای دانش‌آموزان دارالاکرام

اصطلاح «فرار مغزها» تعبیریست که به پدیده‌ی مهاجرت نخبگان و قشر تحصیلکرده گفته می‌شود؛ در حالی که. مهاجران نخبه‌ی ایرانی یک سرمایه‌ی کاملا از دست رفته نیستند؛ چراکه بسیاری از آنها احساس تعلق به جامعه‌ی خود دارند و می‌توانند برای جامعه‌ی ایران و آینده‌ی کودکان ایران موثر باشند. این ارتباطات ادامه‌دار و معنادار به خاطر این است که همه برای پیشرفت هم کمک کنند. در چند سال گذشته به علت تورم بی‌سابقه، آشفتگی اقتصادی و همه‌گیری ویروس کرونا توان حمایت خیرین ایرانی کاهش یافته این در حالیست که نیازمندان و مددجویان با مشکلات جدید هر روز بیشتر به خیریه‌ها مراجعه می‌کنند.

آنچه معمولا از سوی نیکوکاران خارج از ایران مورد اهمیت و دلیل انتخاب برای شرکت در کار خیر است شفافیت، سرعت و سهولت در عملکرد یک خیریه است. قدمت، بیان دقیق مأموریت، تیم رهبری با سابقه‌ی مشخص، فرهنگ سازمانی شفاف و مسئولیت‌پذیری در قبال نیکوکاران و حامیان از نشانه‌های یک خیریه شفاف هستند.

 موسسه دارالاکرام، تعدادی از ایرانیان ساکن آمریکا به تازگی در اقدامی نیکوکارانه و خداپسندانه با همکاری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و با انگیزه‌های بشردوستانه به همکاری با موسسه‌ی خیریه و عام‌المنفعه دارالاکرام؛ حامی تحصیل و آموزش کودکان مستعد فاقد سرپرست موثر، پرداختند و اشتراک کتاب کودک و نوجوان را برای حدود 3 هزار دانش‌آموز بورسیه‌شده دارالاکرام فراهم کردند. دارالاکرام حامی آموزش بیش از 8 هزار کودک مستعد فاقد سرپرست موثر که در 25 استان و 95 شهر کشور دارای شعبه است، این همکاری را از طریق شعبه شیراز آغاز کرده و در تمام شعب خود ادامه داده است. در این فعالیت که با مشارکت کانون فرهنگی کودکان و نوجوانان انجام می‌شود با توجه به جنسیت و سن دانش‌آموز، هر ماه دو جلد کتاب برای دانش‌آموز ارسال می‌شود تا پس از مطالعه‌ی کتاب، چکیده‌ی آن را برای موسسه ارسال کند و در ادامه، آثار ارسالی برتر جزو دستاورد دانش‌آموز به شمار می‌آیند و از بورسیه‌ی تحصیلی بالاتری برخوردار می‌شوند.

در این طرح با اختصاص 50 هزار دلار تاکنون 85 هزار جلد کتاب طی یک سال به دست دانش‌آموزان رسیده است. مجریان این طرح اعلام کردند که در صورت وجود بودجه کافی، سراغ نشر کتاب و اشتراک‌های دیجیتال هم خواهند رفت.

فرهنگ و آداب و رسوم چندان روی اقدامات خیرخواهانه اثر نمی‌گذارند؛ چرا که همه‌ی انسان‌ها، فارغ از اینکه زبان مادری‌شان چه باشد یا در کجا زندگی کنند، ذاتا به کار خیر تمایل دارند و شرکت در کار خیر حس رضایت را در انسان‌ها افزایش می‌دهد؛ بنابراین سازمان‌های مردم‌نهاد و موسسه‌های خیریه ایرانی می‌توانند علاوه بر حامیان داخل ایران، روی کمک نقدی از خارج نیز حساب کنند.

ایرانیانی که در خارج از کشور زندگی می‌کنند جامعه‌ی بزرگی را تشکیل می‌دهند و اغلب از اقشار موفق جامعه هستند و مراتب شغلی یا تجاری بالایی دارند و دوست دارند دست‌کم بخشی از معضلات اجتماعی را حل کنند که عمدتا ریشه در فقر دارد.