روایتی از ایثار مدافع سلامت دوران دفاع مقدس/ بوسه بر چادر بهیار ایثارگر

به گزارش خبرنگار خبرگزاری برنا در آذربایجان شرقی، برای حضور در آیین تجلیل از یک مدافع سلامت، سروقت در محل حاضر می شوم و با ورود به بیمارستان شهید مدنی تبریز  از حراست بیمارستان سراغ محل سابق بیمارستان امام خمینی (ره) را می گیرم، به یک ساختمان کهنه در دل درختان سربه فلک کشیده در داخل محوطه بیمارستان اشاره می کنند.

ساختمان سفید رنگی با بالکنی بزرگ روبرویم است، وارد سالن بزرگ با اتاق های کوچک  می شوم، از کارشناسان حاضر در خصوص محل مراسم پرس و جو می کنم، می گویند مراسم قرار است همینجا برگزار شود، در گذشته اینجا بیمارستان بود و بعد ها به عنوان مهد کودک استفاده می شد و الان چند اتاق به عنوان  محل اداری استفاده می شود .

منتظر می شوم تا مراسم آغاز شود، مادر کهنسالی به همراه سه نفر دیگر وارد می شود در آخر سالن صندلی ها را چیده اند آنجا می نشینند و کم کم مهمان ها می آیند، در میان مهمان ها حاج آقا مردانی آذر از خیران بنام تبریز نیز حضور دارند در کمتر مراسمی ایشان را می توانیم ببینیم و علاقه ای به حضور در مراسم های مرسوم ندارند.

مراسم با تلاوت آیاتی از قرآن مجید و پخش سرود ملی آغاز می شود و مجری برنامه عنوان برنامه را اینگونه تشریح می کند: امروز پس از 40 سال از خدمات مدافع سلامت رباب علی پور ساجدی توسط جانباز سرافراز سرهنگ کاظم حسین زاده تقدیر می شود.

مدیر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، هم ماجرا را اینگونه بازگو می کند: چند روز پیش مطلع شدیم که سرهنگ کاظم حسین زاده به دنبال بهیاری هستند که 40 سال پیش خواهرانه از وی پرستاری کرده اند تا از ایشان تقدیر کنند. ما هم پای کار آمدیم تا این بانوی ایثار گر را بعد از 40 سال پیدا کنیم  و امروز این مراسم را در کنار این دو بزرگوار باشیم.

دکتر جواد احمدیان –معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی تبریز- نیز در این آیین با تقدیر از ایثارگری های پرسنل بهداشت و درمان در طول سال های دفاع مقدس و در دوران سخت کرونا می گوید: ایثارگری های کادر درمان همیشه ماندگار خواهد بود و امروز یک نمونه از هزاران ایثار این عزیزان را مورد تقدیر قرار می گیرند.

وی با تقدیر از حضور حاج آقا مردانی آذری در این مراسم می گوید: حاج آقا مردانی آذری از خیرین بزرگ استان مان هستند که خدمات ارزنده را تاکنون در ساخت مدارس و برای سلامتی جامعه داشته اند و نمونه بارز آن ساخت بیمارستان کودکان تبریز است که در نوع خود نمونه ای در کشور و خاورمیانه است.

اینبار نوبت به جانباز سرافراز سرهنگ کاظم حسین زاده می رسد تا آنچه 40 سال پیش بر وی گذشته است را روایت کند و می گوید: 40 سال قبل و در سال 1361 در منطقه کردستان و در جنگ تحمیلی پس از مجروح شدن شدید با بالگرد به شهر زیبای تبریز اعزام شدم و در بیمارستان امام خمینی (ره) بخش ارتوپدی بستری شدم.

وی ادامه می دهد: من یک جانباز نا امید و تنها بودم دراین بیمارستان برای اولین بار با "بانوی فانوس به دست" بانو رباب علی پور ساجدی آشنا شدم که در دشوارترین شرایط بیماری مرا تنها نگذاشتند و برزخم هایم مرهم نهاده و برای مداوایم از هیچ کوششی فرو گذار نکرد.

وی می افزاید: بر اثر مساعدت درمانی دکتر جلیل شربیانلو پزشک معالجم و زحمات بی دریغ کمک بهیارعلیپور ساجدی پایم نیز مورد عمل جراحی قرارگرفت و از قطع شدن پایم جلوگیری شد وبنده به زندگی امیدوارتر شدم.

سرهنگ حسین زاده ادامه می دهد: امروز پس از چهل سال برگشته ام تا سپاسگزاری خود را نثار این  بانوی عفیفه ای نمایم که در دشوارترین شرایط مرهم زخم هایم شد و انسانیت، مهربانی ونوع دوستی را معنای تازه ای بخشید.

مجری برنامه  از خانم ساجدی دعوت می کنند، اشک در چشمان همه حضار جمع شده است، پس از چهل سال قرار است از ایثار و خودگذشتگی مادری فداکار و بهیاری که زینب گونه بر بالین بیمار بوده است تقدیر شود، سرهنگ حسین زاده برای ادای احترام چادر این مدافع سلامت دوران مقدرس را می بوسد و با تقدیم گل و لوح تقدیر از وی تقدیر می کند.

 پس از اتمام برنامه دختر جوانی که به همراه خانم ساجدی هستند می گوید که دخترشان هستند و کودکی خود را در همین اتاق ها و سالن بیمارستان گذرانده است.

او ادامه می دهد: مادرم اصلا مقید به زمان کاری نبود و خیلی وقت ها دو تا سه ساعت بعد از ساعت موظف کاری هنوز در بیمارستان بودند و به ما همیشه می گویند مهم عمل به وظیفه است.

بدون شک ایثار  و از خود گذشتگی مختص زمان و مکان خاصی نیست و قدر شناسی از این ایثارگری ها نشانی از قدرشناسی و ارج نهادن به این سنت حسنه است.

خبرنگار: حمیده بردباری