جشنواره های جهانی تنها راه بهتر شدن شرایط اقتصادی سینمای ایران است

به دلیل تولیدات به نسبت زیاد سینمای ایران، همچنین حضور قابل توجه فیلم های ایرانی در جشنواره های خارجی و همچنین موفقیت های فیلمسازانی چون عباس کیارستمی و اصغر فرهادی، سینمای ایران در دنیا در جشنواره ها شناخته شده است. در مقابل وضعیت اکران که می شود گفت تقریبا ما خارج از ایران فیلمی برای اکران نداریم جز چند فیلم اصغر فرهادی یا حضور در هفته های نمایش فیلم که اکران عمومی محسوب نمی شوند. 

کارگردان نمایش «باغ آرزوها» بیان کرد: اگر منظور افزایش کیفیت فیلم ها باشد می شود گفت فقط انگیزه ها را برای ساخت فیلم های به اصطلاح جشنواره ای بسیار زیاد کرده است، فیلم هایی که به اکران عمومی فکر نمی کنند و صاحب فیلم می داند که فروش قابل توجهی در اکران عمومی نخواهد داشت، نهایت اینکه در چند سانس محدود در گروه هنر و تجربه اکران شود اما این جشنواره ها تاثیری بر فیلم های سینمای بدنه ندارد یعنی فیلم هایی که به قصد اکران عمومی و جلب توجه مخاطب عمومی تولید می شوند. تاثیر سینمای ایران بیشتر از فیلم سازانی است که تحصیلات سینمایی دارند، همچنین فیلمسازان نسل جوانتر و از همه مهم تر تاثیری که از فیلم ها و سریال های مطرح روز دنیا می گیرند.

منوچهر اکبرلو با بیان اینکه تا این لحظه سینمای ایران ویژگی خاصی نداشته تا درخشش ویژه ای داشته باشد، توضیح داد: شاید خلق فضاهای بومی بتواند کمک سینمای ایران سهمی در اکران جهانی داشته باشد منظور از فضای بومی به هیچ وجه ساخت فیلم در فضاها و مکان های قدیمی نیست بلکه ساخت فیلم هایی است که روابط ایرانی در آن به چشم بخورد، بدیهی است که این نوع روایت باید با دانش و شگردهای قابل قبول و رو به رشد سینمای جهان همراه باشد، نکته دیگر آنکه با تقلید از سینمای جهان نمی شود جایگاهی پیدا کرد. به عنوان مثال فیلم های اکشن یا تخیلی یا ترسناک با رشد روز افزون خود در حال پیشرفت هستند بدیهی است شروع به تجربه اندوزی با رسیدن به تولیدات قابل قبول زمان و راه طولانی به همراه خواهد داشت. بنابراین به نظر من باید به سینمای جهانی با روابط و فرهنگ ایرانی فیلم ساخت، کاری که الان مثلا صنعت فیلم سازی در کره جنوبی یا هندوستان انجام میدهند، یعنی شما یک فیلم با حال و هوای کامل هندی یا کره ای می بینید اما با استانداردهای جهانی. 

این کارگردان افزود: نکته دیگر این است که صنعت جهانی فیلم سازی فقط به تماشاگر بیشتر می اندیشد به دلیل اینکه فارسی زبانان محدود به ایران و بخش هایی از کشورهای اطراف ما می شوند، این خودش مانع بزرگی بر سر راه عمومی شدن سینمای ایران است و نکته بسیار مهم بحث تعامل فرهنگی است. 

کارشناس و مجری برنامه هفتگی «مجله تئاتر» ادامه داد: ما در حال حاضر به غیر از فعالیت فردی چند فیلم ساز و تهیه کننده، تعاملی با بازار جهانی فیلم نداریم، آدم های جدی به بازار فیلم ایران نمی آیند و ما نیز به ویژه در بخش دولتی تمایل جدی و اقدام عملی برای همراه شدن با جهان سینما نداریم این همراه نشدن با اقتصاد سینما زیر شاخه ای از همراه نبودن با اقتصاد جهان است. یعنی به دلیل تعامل نداشتن با اقتصاد جهان به غیر از چند کشور محدود طبیعتا نمی توانیم با بخش اقتصاد فرهنگی از جمله سینما تعامل جدی داشته باشیم. تا کنون هم هرچه انجام شده با حضور کمرنگ و محدود و بی سر و صدای بخش خصوصی بوده است. هرجا نهاد های دولتی خواستند این عرصه را مدیریت و کنترل کنند باعث فاصله بیشتر اقتصاد سینمای ایران با آن سوی مرزها شده اند. 

منوچهر اکبرلو در پایان گفت: تنها در مورد فیلم هایی که با سرمایه های کم ساخته می شوند و هدف اصلی آن هم شرکت در جشنواره ها و اکران های محدود یا فروش چند ژانر به شبکه های ماهواره ای باشد، این اتفاق به صرفه است، اما با توجه به دلایل گفته شده برای اکران عمومی این اتفاق رخ نداده و نخواهد داد. 

تنها راه شناساندن سینمای ایران به جهان، از گذشته تا به حال حضور در جشنواره های جهانی است. هرچقدر در این جشنواره ها حضور بیشتری داشته باشیم بیشتر شناخته می شویم. در سال های اخیر سینمای ما در مارکت جهانی توفیق چندانی نداشته است بنابراین در فستیوال ها حضور خیلی خوبی داشته و اگر این حضور تداوم داشته باشد کماکان می تواند برای سینما بسیار مناسب باشد. 

کارگردان فیلم سینمایی «دستم پاست» گفت: هرچقدر حضور فعال و مستمر در جشنواره های جهانی داشته باشیم به همان میزان جایگاه سینمای ایران ارتقا خواهد یافت. به عنوان مثال یک محصولی داریم هرچقدر بیستر بتوانیم این محصول را عرضه کنیم ارزش بیشتری پیدا می کند. فیلم هایی که از سینمای ایران به فستیوال ها راه پیدا می کنند دارای ارزش هایی هستند که می توانند به این جشنواره ها وارد شوند زیرا هیات های انتخابی وجود دارند که برای حضور فیلم ها تصمیم گیری می کنند بنابراین هرچقدر آثار هنرمندانه تر و با ارزش تر باشند می توانند در این جشنواره ها راه یابند.

رضا درستکار افزود: وضعیت امروز سینمای ایران نا مساعد است و حضور ها در جشنواره های جهانی بسیار کاهش یافته است اما در هر حال جشنواره ها تنها راه دیده شدن سینمای ایران هستند و این حضور بسیار ارزشمند است. 

این کارگردان بیان کرد: ما نمی توانیم به جریان رسمی مدیریت فعلی سینما فکر کنیم زیرا نگاه واپسگرا دارند و منتظر استقبال آنچنانی از سینمای ایران هستند اما اگر فیلم های ایرانی در جشنواره ها حضور پیدا می کنند به دلیل ارزش هنری است که از این سینما آمده است یعنی به عنوان مثال زنده یاد عباس کیا رستمی آثاری را از خود بر جای گذاشتند که همچنان فستیوال ها در دنیا مشتاق حضور فیلم های ایرانی هستند. 

درستکار با بیان اینکه مهم ترین عنصری که در اساس سینما باعث ماندگاری و درخشش هر فیلمی می شود اتکا و ابتکار در مباحث زیبایی شناسی است، توضیح داد: اگر به آثار عباس کیا رستمی توجه کنید و به عواطف موجود در آن ها دقت کنید، متوجه خواهید شد که بیان سینمایی و زیبایی شناسی سینمایی اساس این سینما را تعریف و تبیین می کند هرچقدر که به این شکل از موضوع نزدیک شویم سینما جایگاه بهتری پیدا می کند. 

این نویسنده و کارگردان در ادامه گفت: همچنین این کارگردان افزود: اگر این مبانی زیبایی شناسی مورد توجه فستیوال های جهانی قرار بگیرد اقبال کمتری پیدا می کنیم. ممکن است یک فیلم به نقد موضوع مورد توجه فستیوال قرار بگیرد و اگر مبتنی بر زیبایی شناسی تولید نشده باشد، عمر کوتاهی خواهد داشت. 

او ادامه داد: فستیوال های جهانی تنها راه و کانال موجود برای بهتر شدن شرایط اقتصادی سینماها است. در چندین دهه اخیر که سینمای ایران برای محافل جهانی به شکل جدی تری دیده شد هیچ کانالی که مارکت سینمای ایران را تضمین کند ایجاد نشد. سینمای ایران در حوزه سینمای تجاری و گیشه ای حرفی برای گفتن ندارد هر آنچه که دیده می شود، فیلم های سینمای هنری است. یک فیلم هنری که مجوز اکران هنر و تجربه می گیرد، از نظر رقم تولید بسیار پایین است و دو حضور جشنواره ای رقم آن فیلم را درست می کند و هزینه های فیلم را پوشش می دهد؛ بنابراین برای مارکت آن فیلم بسیار مناسب است. 

رضا درستکار در پایان گفت: مدتی است که سکوت بسیار بزرگی در سینمای ایران حاکم شده است، به دلیل اینکه مسئولان این حوزه هیچ برنامه جدیدی برای سینما ندارند و بدنه سینما از خالی بودن در رنج است، امیدوارم که اجازه داده شود تا سینماگران خودشان کار را پیش ببرند زیرا بسیاری از مشکلات سینمای ایران به داست مدیران کار نابلد ایجاد می شود. 

انتهای پیام/