بی توجهی والدین به نیازهای پنج گانه بچه ها/ دوست داشتن به شرط افتخارآفرینی ممنوع!

به گزارش خبرنگار باشگاه جوانی خبرگزاری برنا، طی چند ماه اخیر خبر بازگشت آرات به ایران، پسربچه ای که از او با عنوان نابغه ورزشی یاد می شود، سر و صداهای زیادی به همراه داشت.

پسری که تنها 10 سال سن دارد اما با انجام حرکات آکروباتیک از کودکی توجه همه را به خود جلب کرد.

آرات به لیورپول می رود و بعد از مدتی بی سر و صدا به ایران باز می گردد و جذب باشگاه سپاهان می شود اما این باشگاه بعد از مدت کوتاهی از قطع همکاری با این کودک خبر می دهد، آن هم به دلیل اینکه فشار وارد شده به کودک منجر به بسته شدن صفحه رشد او در 10 سالگی شده است.

آرات یکی از بی شمار کودکانی است که از بدو تولد جلوی دوربین بوده تا 6 میلیون فالوئر چشم عضلات شکم بچه ای بدوزند که از کودکی شش تکه شده است! ما در اینستاگرام با نمونه های زیادی از این بچه ها مواجهیم، کودکی که در 5 سالگی جلوی دوربین می نشیند و باید مثل یک آمریکایی اصیل و با استرس سوالات مادر را با زبانی بیگانه پاسخ دهد، پسری که عدم علاقه اش به نواختن پیانو بارها در ویدیوهای منتشر شده از سوی خانواده نمایان شده اما همچنان والدین با بادی در غبغب از استعداد بی نظیر موسیقی فرزندشان صحبت می کنند و...

اما سوال اینجاست که والدین سرکوب گر برای داشتن فرزندی افتخار آفرین با جسم و روح او چه می کنند و افتخارات اینستاگرامی برای آن بچه به چه قیمتی تمام می شود؟ 

سمانه رضایی روانشناس و مشاور خانواده در گفت وگو با خبرنگار جوانان خبرگزاری برنا، با بیان اینکه برای انسان سالم بودن باید 5 نیاز اساسی تأمین شود، گفت: نیاز اول امنیت است، به این معنا که ما بی قید و شرط دوست داشته شویم و این دوست داشتن منوط به نمره 20 یا افتخارآفرینی های دیگر نشود.

وی نیاز دوم را نیاز به خودمختاری عنوان کرد و افزود: این به آن معناست که فرد بتواند یک زمان هایی را برای خودش باشد و نیاز نباشد که دیگران برای او تصمیم گیری کنند. خود ابراز گری نیاز سوم است که افراد باید بتوانند بر اساس آن احساسات خود را بروز دهند و اگر نمی خواهند در یک موقعیتی قرار گیرند آن را به راحتی مطرح کنند.

این روانشناس نیاز چهارم را چارچوب های واقع بینانه عنوان کرد و افزود: باید به یک سری قوانین منطقی پایبند بود، مثل اینکه باید سر یک ساعت مشخص در خانه باشیم، نیاز پنجم هم نیاز به تفریح است، نکته ای که وجود دارد این است که خیلی اوقات در مورد بچه ها این نیازها در نظر گرفته نمی شود، مثلاً در مورد آرات می بینیم که این بچه حتی زمان تفریح هم در حال ورزش و گرفتن ژست های خاص است.

وی ادامه داد: همین امر باعث می شود تا نگاه اجتماع هم نسبت به این بچه تغییر کند، حالا ما در مورد آرات حرف می زنیم اما خیلی ها حتی از بچه ای که حافظ قرآن است انتظار دارند آرام و بدون شیطنت باشد، در حالی که او هم مثل بقیه بچه ها یک کودک است و باید بچگی کند.

این مشاور خانواده با بیان اینکه متأسفانه گاهی والدین زندگی نزیسته خود را در بچه ها جستجو می کنند، گفت: موبایل ها حریم خصوصی بچه ها را گرفته است و بر اساس نیازهای پنج گانه ای که مطرح شد، این بچه ها خودمختاری یا قدرت انتخاب شان را از دست داده اند.

وی با تأکید بر اینکه باید یک دایره انتخابی را به بچه ها بدهیم، افزود:درست است که ورزش باید همیشه بخشی از سبک زندگی بچه ها باشد اما نوع آن می تواند تغییر کند، همانطور که ما به عنوان بزرگسال ممکن است علایق و نیازهایمان 2 سال بعد تغییر کند.

رضایی با بیان اینکه ما سبک فرزندپروری را از هم به ارث می بریم، گفت: خیلی اوقات ما رفتار پدر و مادر خودمان را ادامه می دهیم در حالی که والدگری یکی از زیرشاخه های اصلی روانشناسی است که نیاز به آموزش و تخصص دارد.

این مشاوره خانواده خاطرنشان کرد: بسیاری از روانشناس ها به صورت تخصصی روی موضوع والدگری کار می کنند، والدگری مثل خیلی موضوعات دیگر نیاز به آموزش دارد و قطعاً با مشاوره، مطالعهو همراهی روانشناس می توانیم به سمت رفتارهای سازگارانه و مثبت تر تغییر مسیر دهیم.

انتهای پیام/