آشنایی با بلایای مهم بعد از شهادت امام حسین (ع) +اسناد دقیق

به گزارش خبرگزاری برنا؛ در پی شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) حوادثی رخداد که مهمترین آنها عبارتند از: 

۱.۱ - برخاستن غبار سیاه

نقل شده که پس از شهادت امام حسین (علیه‌السّلام)، بادی سرخ وزیدن گرفت و غباری سیاه و غلیظ به آسمان برخاست؛ [به واسطه شدت این گرد و غبار] همه جا تاریک شد آن چنان تاریک، که هیچ چیز کوچک و بزرگی دیده نمی‌شد، به گونه‌ای که مردم گمان کردند که قیامت بر پا شده و عذاب الهی نازل شده است. مدتی وضع بر این منوال بود تا اینکه به برکت وجود شریف امام سجاد (علیه‌السّلام)، هوا باز شد و گرد و غبار فرو نشست.

۱.۲ - خورشید گرفتگی

روایت شده که پس از شهادت امام (علیه‌السّلام) در روز عاشورا، آفتاب چنان گرفت که در نیمه‌ی روز، ستاره‌ها در آسمان پدیدار شدند.

 آن‌سان که حتی ستاره "جوزا" (ستاره جوزا، ستاره‌ای است که شب هنگام و در وسط آسمان، ظاهر می‌شود.) نیز در آسمان دیده شد.

 طول این خورشید گرفتگی و تاریکی هوا، در برخی از منابع سه روز ذکر شده است. 

۱.۳ - سرخ شدن آسمان

زرارة بن اعین روایت کرده که «امام صادق (علیه‌السّلام) فرمودند: "آسمان در شهادت یحیی بن زکریا و امام حسین بن علی (علیه‌السّلام) چهل روز گریست و جز بر این دو نفر، بر کسی دیگر نگریست. " [زراره نقل کرده که به امام صادق (علیه‌السّلام)] گفتم: "آسمان چگونه گریست؟ " فرمود: "خورشید در سرخی صبح طلوع می‌کرد و در سرخی غروب، غروب می‌کرد."»

 روایت مشابهی نیز از مسعودی نقل شده که در آن آمده آسمان تا چهارده روز بر امام حسین (علیه‌السّلام) گریست؛ گریستن آسمان سرخی آن بود.

همچنین روایت شده که «چون امام (علیه‌السّلام) به شهادت رسید سرخی‌ای از سمت مشرق برآمد و سرخی دیگری نیز از سمت مغرب برآمد و نزدیک بود میان آسمان به هم برسند این وضع تا شش ماه، ادامه داشت.» 

 روایت مشابهی نیز، در برخی منابع نقل شده که در آن آمده: «چون [امام] حسین (علیه‌السّلام) به شهادت رسید تا شش ماه افقهای آسمان سرخ شده بود و پس از گذشت این مدت (شش ماه) هم سرخی آسمان کاملا محو نشد.» 

 نقل است که سرخی آسمان در پیرامون خورشید، پس از شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) به مانند قبل از شهادت ایشان نبود؛

 بلکه این مقدار از سرخی آسمان، که امروز شاهد آن هستیم بسیار بیشتر از زمان قبل از شهادت امام (علیه‌السّلام) است.

۱.۴ - خاکستر شدن دانه‌های ورس

روایت شده که قبل از شهادت سیدالشهداء، کاروانی از یمن به مقصد عراق حرکت کرد کالای این کاروان ورس (ورس دانه زردی است شبیه کنجد که برای رنگ کردن لباس و موی سر و نیز درمان به کار می‌رود و بوی خوشی دارد.) بود. این کاروان همزمان با شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) وارد کربلا شد؛ اما به ناگاه، تمام بارهایشان تبدیل به خاکستر شد.

۱.۵ - تلخ شدن گوشت شتر

روایت شده که پس از شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) و در پی غارت خیمه‌ها و اموال اهل بیت (علیه‌السّلام)، شتری نیز به غنیمت سپاه عمر سعد در آمد. کسانی که این شتر را به غنیمت گرفته بودند میان فروش یا نحر آن، تصمیم گرفتند تا آن را نحر کنند پس از نحر شتر دیدند گوشت شتر مثل علقم (نام دیگر درخت حنظل است. درختی که در تلخی مثل عرب شده است.) تلخ شده است.

۱.۶ - بارش خون از آسمان

در روایات بسیاری از علما و مورخان شیعه و سنی آمده که پس از شهادت امام حسین (علیه‌السّلام)، از آسمان باران خون باریدن گرفت.

 این باران که به نقل از برخی روایات تا چهل شب نیز ادامه داشت.

 چنان بود که خانه‌ها و دیوارها به واسطه آن به رنگ سرخ در آمدند

 و چاهها و خمره‌ها و ظرفها پر از خون شدند.

 گفته شده ساکنان بصره و کوفه و شام و خراسان نیز شاهد باران خون در شهرهای خود بودند [و آن چنان ترس و اضطرابی آنان را فرا گرفت که] شک نداشتند به زودی بر آنها عذاب نازل می‌شود.

 چنین بارشی در اروپا و از جمله در کشور انگلستان نیز از سوی مورخان این کشور گزارش شده است.(کتابthe anglo-saxon از مهمترین کتب تاریخی در دوران قرون وسطی است. این کتاب که به فرمان آلفرد کبیر پادشاه انگلستان در سال ۸۹۰ میلادی گردآوری شده است. مهمترین حوادث و رویدادهای تاریخ تا آن سال را در بر دارد.

بعدها حوادث مهم هر سال تا قرن دوازدهم میلادی نیز بر آن افزوده شد. در این کتاب که مهمترین حوادث و وقایع هر سال در حد یک یا چند جمله ذکر گردیده است، درباره حوادث مهم اکتبر سال ۶۸۵ میلادی آمده: blood. And milk and. in this dear in Britain it rained در این گزارش آمده که در این سال در انگلستان باران خون باریده است.

این تاریخ که مؤلف کتاب بدان اشاره داشته مطابق است با عاشورای سال شصت هجری. (این کتاب در ایران به چاپ نرسیده است. وصول به این مطلب از راه سرچ در اینترنت ممکن است. رجوع شود به آدرس اینترنتی: http://forums. Catholic. Com/ showthread. php? t=۳۳۱۰۸۷.)

در وصف این حالت در برخی از روایات آمده: «آسمان باران خون بارید و اثرش تا مدت‌ها در لباس‌ها باقی ماند، تا آن که قطع شد.» 

 و در بعضی دیگر از روایت نیز چنین آمده: «نیمه روزی آسمان بر پتوی سفیدی بارید نگاه کردیم خونین بود، شتران بر لب آب رفتند تا آب بنوشند آب خون شده بود [بعدها] معلوم شد که در آن روز امام حسین (علیه‌السّلام) به شهادت رسیده بود.» 

 بعضی دیگر از روایات هم گفته‌اند: «آسمان پس از شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) تا هفت روز هر گاه بر دیوارها می‌تابید از سرخی چون ملحفه قرمز به نظر می‌رسید و ستاره‌ها به یکدیگر برخورد می‌کردند.» 

برخی از منابع مدت این بارشها را دو یا سه ماه بیان کردند،

 ضمن اینکه در برخی از روایات به بارش خاک سرخ نیز اشاره شده است.

۱.۷ - جوشش خون تازه از زیر سنگ‌ها

از نشانه‌های دیگر خشم الهی که پس از شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) ، در روی زمین آشکار گردید جوشیدن خون تازه از زیر سنگها بود. نقل شده چون امام حسین (علیه‌السّلام) به شهادت رسید سنگی در زمین یافت نشد، مگر آن که از زیرش خون تازه جاری بود.

 از زید بن عمرو کندی روایت شده که می‌گفت: «ام حیا برایم نقل نمود که روز شهادت امام (علیه‌السّلام) سه روز دنیا تاریک شده بود و هیچ یک از آنها شام ننمودند، مگر آن که خیمه و خرگاهش سوخته شده بود و هیچ سنگی در بیت المقدس برداشته نمی‌شد، مگر این که خون غلیظی زیر آن سنگ ظاهر بود.» 

در کتاب کامل الزیارات از مردی از اهالی بیت المقدس روایت شده که می‌گفت: «"به خدا سوگند، ما ساکنان بیت المقدس و اطراف آن، [با همه دوری راه،] شامگاهان، کشته شدن حسین (علیه‌السّلام) را فهمیدیم. " گفتم: "چنین چیزی چگونه ممکن است؟

" آن مرد گفت: "در بیت المقدس هیچ سنگ و شن و صخره‌ای را بلند نکردیم، جز آن که در زیر آن خون تازه جوشیدن گرفت و دیوارها مانند خون بسته سرخ شده بودند؛ تا سه روز خون تازه بر ما بارید؛ همچنین، شنیدیم که منادی‌ای در دل شب ندا در می‌داد و ستارگان در هم رفتند و خورشید تا سه روز گرفت و سپس باز شد؛ فردای آن روز شایعه کشته شدنش منتشر شد طولی نکشید که خبر شهادت حسین (علیه‌السّلام) به ما رسید.» 

همچنین نقل شده که «زمانی که سر مطهر سیدالشهداء (علیه‌السّلام) را به کوفه و منزل ابن زیاد بردند بر دیوارهای خانه‌اش خون روان شد.» 

مسعودی نقل کرده است که این بارشها و نیز جوشش خون از زمین متوقف نشد تا اینکه مختار بن ابوعبید ثقفی قیام کرد و انتقام خون امام حسین (علیه‌السّلام) را از قاتلین آن حضرت (علیه‌السّلام) گرفت.

 پانویس