مرثیه‌ای برای فقدان یک هنرمند

درگذشت ناگهانی حسین معدنی یک شوک غیرقابل باور برای فوتبال ایران بود. سال‌ها با حسین معدنی همبازی بودم و در تیم ملی نیز در کنارش کار کردم. همیشه تاکید داشت که باید با پشتکار و جدیت کار کنیم. به حاشیه‌ها توجه نمی‌کرد و فقط به فکر موفقیت والیبال بود. حسین معدنی انسان بامعرفتی بود و هیچگاه کم‌لطفی‌هایی را که در حقش شد، پاسخ نداد. حسین معدنی بسیار باهوش و بااستعداد بود. او علاوه بر ورزش یک هنرمند واقعی بود که در هنر دست کمی از ورزش نداشت. شاید همه موفقیت‌های او را در والیبال بدانند اما کمتر کسی می‌دانست که حسین خطاط بسیار ماهری بود. او به عکاسی علاقه داشت و عکس‌های خیلی خوبی می‌گرفت. همچنین در رشته مهندسی شیمی تحصیلات عالیه کرد. هوش سرشار حسین معدنی موجب موفقیت او شده بود. در یک دوره‌ای یادم می‌آید که برخی از کارشناسان حملات بسیار تندی را علیه حسین معدنی انجام دادند. به شدت به او انتقاد می‌کردند. من که دستیارش بودم، عصبانی می‌شدم اما حسین می‌گفت که نباید جواب این برخوردها را بدهیم. حسین انسان بامعرفتی بود که هیچگاه جواب کم‌لطفی‌ها را نمی‌داد. این برگ برنده حسین معدنی بود. او همیشه مربی خوب و بزرگی برای والیبال ایران بود و من ضایعه‌ درگذشت او را به همه جامعه ایران تسلیت می‌گویم.
بهروز عطایی-مربی و کارشناس والیبال