عزاداری محرم باعث بروز افسردگی و یا تشدید آن می‌شود؟

به گزارش خبرگزاری برنا، متن یادداشت سجاد رستمی به شرح زیر است:

شاید بار‌ها شنیده ایم که مجلس عزا، افسردگی می‌آورد و قرارگرفتن طولانی در این فضا می‌تواند لطمات روانی بسیار زیادی را به انسان وارد کند. چون فی نفسه غم و گریه انسان‌را مغموم و مانع از بروز حالت‌های شاد در افراد می‌شود.

حالت‌های غمگینی شدید، بی لذتی، یأس و ناامیدی، افکار مکرر در مورد خودکشی و مرگ، عدم تمرکز، احساس گناه و پوچی ازجمله علائم مربوط به افسردگی است که طبیعتا یک باره ایجاد نمی‌شوند.

سرخوردگی‌ها و ناکامی‌های متعدد، غمگینی‌های طولانی و محیط غم زا و افکار سمی از جمله پیشرانه‌های مهم در بروز علائم افسردگی هستند.

حال سوال اینجاست آیا عزاداری امام حسین (ع) که هرساله برگزار می‌شود وزمان مشخصی از تقویم ما را به خود اختصاص داده چقدر در بروز و ظهور علائم افسردگی و یا تشدید آن تاثیر دارد.

شاید بدون پژوهش، باورپذیری آن برای افراد بدون گرایش دینی سخت باشد، اما واقعیت این است که طی چند تحقیق پیمایشی قابل استناد مشخص شده که عزاداری سرور و سالار شهیدان نه‌تن‌ها باعث افسردگی نمی‌شود بلکه علائم افسردگی را بهبود می‌بخشد.

برای پذیرش این گزاره، توجه به نکات ذیل می‌تواند به اتقان ادعای فوق کمک کند.

تحقیقات نشان می‌دهد عزاداری برای امام حسین (ع) برخلاف تمام حس‌های غمگینی که حس پوچی و بن بست را به دنبال دارد، همراه با شعفی معنوی ست که با یکی کردن اهداف شخصی با هدفی والاتر راهی برای گشایش گره‌های روانی باز می‌کند و، چون در کهن الگوی ما ایرانیان بعنوان خیزشی مقدس و غیر شخصی تعبیر شده باعث بست دادن ذهنی به سمت زندگی پرمعناتر و والاتر می‌شود و اصولا در بن بستح زدایی دیدگاه‌های ما موثر است.

یکی از مهمترین دلایل افسردگی، تحمل تنهایی‌های زیاد است، اما در عزای حسین (ع)، چون با یک حرکت جمعی و همگانی همراه است و با تفکر پیشین توأم است باعث معرفت افزایی بیشتر میشود و این همراهی و همفکری جمعی باعث ایجاد حس حمایت اجتماعی و دوری از انزوای روحی و روانی می‌شود.

در ادامه پژوهش‌های زیادی تأثیر هوش معنوی و کلا معنویات را در سلامت روان به ثبت تحقیقاتی رسانده اند و تمسک به آن برای جااندازی عادت‌های رفتاری خلاف جهت و روند اختلال از روش‌های بسیاری از درمانگران است که در این راستا شرکت در مراسم سیدالشهداء که دارای غنای بالایی از روحانیت و معنویت است می‌تواند دامنه روانی انسان را گشوده‌تر و علائم واضح اختلالات روانی را بهبود بخشد. 

از طرفی مقایسه مشکلات شخص افسرده با مصائب غیرقابل تحمل امام حسین (ع) و حضرت زینب (س) می‌تواند تأثیری مثبت در کوچک شماری، مشکلات بزرگ انگاشته شده روانی داشته باشد و از نگاهی بالاتر و خودآگاهانه‌تر به غول‌های خودساخته ذهنی بنگرد.

همچنین احساس گناه، خودخوار شماری و نیز عدم بخشش بخاطر بعضی قصور که باعث پدید آمدن حالات افسرده می‌شود، می‌تواند با قرار گرفتن در این حالات معنوی برطرف شود، چون که باعث افزایش وسعت دید و امید به بخشش از سوی پروردگار می‌شود و خودسرزنشی‌ها را در این باره کمتر می‌کند و از همه بدیهی‌تر تخلیه هیجانی و احساسی که در این مراسمات انجام می‌شود میتواند هیجانات تلنبار شده و گره بسته را که حتی در باور‌های مرکزی و تصمیمات ما تأثیر جدی دارند را تقلیل داده و یک حالت راحتی روانی را برای فرد ایجاد کند.

لازم به ذکر است امعان نظر در نکات فوق چنانچه با تجربه شخصی همراه باشد می‌تواند به پذیرش بهتر آن کمک کند و برخواسته از گرایش مذهبی خاص بنده نیست.

انتهای پیام/