به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا، وحید شمسایی ۱۴ نفر از برترینهای فوتسال ایران را برای حضوری موفق در جام جهانی انتخاب کرده که هر کدام از آنها ویژگیهای خاص اخلاقی در بیرون و درون سالن دارند که شاید مخاطبین فوتسال کمتر با آنها آشنایی داشته باشند.
سعید احمدعباسی
محل تولد: تنکابن
قد: 187
84 وزن
9 مرداد 71
شماره پیراهن: 9
بعد از گلزنی به مچ دست چپش به یاد مادرش، به دست راست به یاد پدر و به حلقهاش برای احترام و یاد کردن از همسرش بوسه میزند. او در جام جهانی قبل بازی کرد و 4 گل زد. خودش میگوید گلزنی در جام جهانی طعم دیگری دارد به خصوص وقتی برای کشورت گل میزنی و دل میلیونها نفر را شاد کنی. این حال خوب را برای هر فوتسالیستی آرزو میکنم.
سعید را در اردوها با اسپیکرش هم میشناسند. «این پر افتخارترین اسپیکر جهانه! جام ملتها، لیگ برتر، آقای گلی و ... باهاش گرفتم!» خودش معمولاً موسیقی شمالی و خرچنگهای مردابی گوش میدهد اما با بلوتوث به همه این فرصت را میدهد که آهنگهای محبوبشان را در اتوبوس، راهروهای استادیوم، رختکن و ... با صدای بلند گوش کنند. سعید احمدعباسی یکی از کشفهای جام رمضان است. فوتبال بازی میکرده و برای مسابقات رمضان تنکابن دعوتش میکنند، رفت و آقای گل شد. بعد در 18 سالگی برای تیم امید این شهر بازی کرد و آقای گل لیگ امید شد.
شماره 9 را به خاطر علاقهاش به وحید شمسایی تن کرده و میگوید وقتی در تاسیسات دریایی با آقا وحید همبازی بودم، او با بزرگواری شماره 45 را پوشید و 9 را به من داد. این شماره را دوست دارم. احمدعباسی عاشق سینه چاک شوچنکو است و دلیل این علاقه را گل فوقالعاده او با لباس میلان به یوونتوس میداند. خودش میگوید: تمام اتاقم پر از عکسهای شوچنکو بود.
از تجربه بازی در اسپانیا خیلی راضی است اما به خاطر مشکلات خدمت سربازی ترجیح داده برگردد. چون به خاطر تاخیر در خروج خیلی از تمرینات و بازیها را از دست میداد. اهل سریال دیدن است. بیشتر به خاطر علاقه همسرش که عروسک کوچک یک ببر مازندران را به او برای این مسابقات هدیه داده است! در اتاق هم کتاب «جز از کل» استیو تولتز را دارد تمام میکند. بعید است تیمی در ایران این همه کتابخوان داشته باشد!
احمدعباسی دان دو تکواندو دارد، با پاهای بلند و قویاش هم در دریبل زدن و خلق فضا برای شوتزنی مهارت دارد و هم با تکنیک خوبی که دارد به راحتی گل میزند. منتظر شادیهای بعد از گل بهترین بازیکن و بهترین گلزن جام ملتهای آسیا 2024 باشید.
محمدرضا سنگسفیدی
قد 176
وزن 72
11 آبان 68
تیم فعلی: گیتیپسند
شماره پیراهن: 6
چهار اثر فلورانس اسکاول شین، رمان «وحشی»، زندگینامه فرگوسن و نهجالبلاغه. شاید همین چهار کتاب که او میخواند برای توصیف «آقا سنگی» فوتسال ایران کافیست. او باورهای مذهبی خودش را دارد و در عین حال به شدت در حال توسعه دادن نگاه و تمرکزش است. فوتسال را خیلی محکم و جدی بازی میکند و اهل باج دادن نیست، سالهاست پیراهن ایران را به تن کرده. یکی از آنهاست که کتابهای انگیزشی و رمان میخواند.
بازیکنی که کاپیتان گیتیپسند است و با ستارههای بزرگی دارد کار میکند در عین خونسردی و آرام بودن میتواند یک شهرآشوب باشد. این سومین جام جهانی اوست و میگوید ممکن است جوانها ندانند که چقدر جام جهانی مهم است، اینجا ته فوتسال است، بزرگترین ویترین این رشته است، «بچههای ما استعدادهایی دارند که همه دنبال آنها هستند، از اروپا تا برزیل، بعضی از تیمهای دنیا میترسند با ایران بازی کنند. همه میدانند که این بچهها بچههای شگفتانگیز و خط شکنی هستند و کافیه خودشون رو باور داشته باشن، این دوره میتونیم کار بزرگی بکنیم.»
بهترین جایی که آرام میگیرد «هیئت» است و شیفته سیدرضا نریمانی. عمیقاً به توسل و توکل باور دارد و از اینکه تیم قبل از آمدن به ازبکستان فرصت زیارت پیدا کرد حالش خوب است. «این مشهد گل کار ما بود، اختلاف نظرها را پاک کرد، رفتیم پیش سلطان که به همه میبخشد و میگوید کم هم نخواهید.»
از او میپرسم اسم دو بازیکنی که هیچوقت نشد اندازهای که شایسته هستند دیده شوند را ببرد. «محسن زارع، دو پا، عقبگیر و خوش استایل. من خیلی دوستش داشتم اما یک مصدومیت بدموقع مسیرش را عوض کرد. کس دیگری که به حقش نرسیده و البته خودش دنبالش نبود، علیرضا وفایی است. من با وفایی بودم، میتوانست بهترین بازیکن جهان شود. اما خیلی معمولی با فوتسال برخورد کرد و انگار دغدغه اصلیاش نیست. یک استعداد تمام و کمال.»
9 سال میشود با حسین طیبی هم اتاق است و از این رفاقت خیلی خوشحال است. محمدرضا سنگسفیدی یکی دیگر از بازیکنانی است که همه میدانند در این مسابقات «تا پای جان برای ایران» بازی میکند.
حسین طیبی
متولد: مشهد
تاریخ تولد: 1367/7/7
قد: 176
وزن: 74
باشگاه فعلی: گهر زمین سیرجان
شماره پیراهن: 10
با 6 مدال اروپایی، قهرمانی در اروپا، در آسیا، کسب عناوین فردی و ...پرافتخارترین بازیکن بینالمللی ایران است. عاشق رقابت کردن، هر بار خودش را به یک چالش تازه میکشد، در تیم «غیرت» مثل یک پادشاه محبوب بود اما به بنفیکا رفت، یک فرهنگ و زبان جدید. آنجا هم درخشید بعد رفت اسپانیا و دوباره همین مسیر را طی کرد.
گلی که در بنفیکا زد یکی از زیباترین گلهای تاریخ فوتسال است. آن درجا چرخیدن و غلتاندن توپ به یک امضا تبدیل شد. ویدیویی که از رونالدوی اروجینال تا صفحات چند ده میلیونی فوتسال آن را منتشر کردند. مشابه این گل را قبلاً در قزاقستان زده بود اما این گل چون در لیگ قهرمانان بود بسیار دیده شد. «وقتی بنفیکا بودم حتی در پاساژها هم مردم به من توپ میدادند که همین کار رو بکنم ولی توی کوچههای مشهد کلی بچه هستن که این حرکت رو بلدن!»
جام جهانی گذشته با شکستکی دنده شماره 10 به مسابقات آمد، ریسک بود، حتی احتمال پاره شدن طحالش میرفت، در بازی تلخ 3-2 مقابل قزاقستان حتی لباس عوض کرد که درون زمین برود ولی به خاطر شرایط بازی این اتفاق نیفتاد و با بدشانسی محض ,مسابقات را از دست داد.
در اردو کتاب «من زلاتان هستم» را میخواند و این روزها با محمدرضا سنگی هماتاقیش بیشتر روی تمرکز کار میکند، اینکه چطور میتواند به خودش و سایر بازیکنان کمک کند تا بهترین نسخه خودشان را ارائه کنند.
او 11 سال بیرون از ایران زندگی کرده است. یک حرفهای تمام عیار که تلاش کرده از نظر فنی و اخلاقی نماینده خوبی برای ایران باشد. سبک حسین باعث شد تا تیمهای دیگری هم به بازیکنان ایرانی اعتماد کنند. در بین تمام بازیکنان حاضر در جام جهانی بیشترین فالوور را در اینستاگرام دارد، رابطهاش با بازیکنان بزرگ دنیا خوب و توام با احترام متقابل است.
او به تمام رویاهای یک بازیکن در زمین فوتسال رسیده است، فقط جای یک عنوان جهانی در ویترینش خالی است. «با روحیهای که در بچهها با تجربه و جوانترها میبینم، میخوایم رویای مدال جهانی رو عملی کنیم!». حسین طیبی را با یک لبخند بزرگ روی سکو تصور کنید!
انتهای پیام/