هاشمی: «هنر طوفان» ایستگاهی برای لحظات فراموش‌شده است/ ثبت وقایع تاریخی در توقف زمان

نگارا هاشمی، استاد کارگاه نمایشگاه «هنر طوفان» که این روز‌ها در نمایشگاه فلسطین برپاست به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ درباره روند شکل‌گیری و اهداف این رویداد هنری توضیح داد: این نمایشگاه از حدود یک ماه قبل و با شروع یک ورکشاپ به نام طوفان هنر آغاز شد. در این ورکشاپ، هیات هنر یک فراخوان اعلام کرد و از هنرمندان جوان در رشته‌های مختلف هنری دعوت شد که رزومه خود را ارسال کنند. هدف اصلی، برگزاری نمایشگاهی از آثار هنری چیدمان، پرفورمنس و ویدئو‌های هنری جدید بود. با توجه به اینکه در دانشگاه‌ها و مراکز علمی رشته‌های هنر‌های جدید تدریس نمی‌شود، هنرمندانی که در این رویداد شرکت کردند عمدتاً از رشته‌های تجسمی مانند مجسمه‌سازی و یا دیزاین، نظیر گرافیک و تصویرسازی بودند و شاید آشنایی زیادی با هنر‌های جدید نداشتند. به همین خاطر، این ورکشاپ به مدت سه روز برگزار شد تا هنرمندان ضمن آموزش و آشنایی با این رشته‌ها، بتوانند ایده‌های اولیه خود را طراحی و پیاده کنند.

هاشمی با اشاره به چگونگی انتخاب آثار بیان کرد: من به عنوان استاد کارگاه، پرزنتیشن‌هایی را درباره هنر‌های جدید انجام دادم و یک روز به آموزش، پرسش و پاسخ با هنرمندان اختصاص یافت. طی دو روز بعد، هنرمندان ابتدا ایده‌های خود را طراحی کردند و در حضور چند استاد دیگر به تکمیل ایده‌ها و رساندن آنها به مراحل اجرایی پرداختند. روز سوم نیز مرحله ایده‌پردازی متوقف شد و از هنرمندان خواسته شد که در یک جلسه داوری شرکت کنند و به کار‌های خود و دیگران امتیاز دهند که نهایتاً از میان ۶۲ اثر، ۱۵ اثر به عنوان آثار برگزیده انتخاب شد.

وی ادامه داد: از هنرمندانی که آثارشان انتخاب نشد خواسته شد در صورت تمایل، در گروه‌های اجرایی به هنرمندان منتخب کمک کنند. خوشبختانه تعداد زیادی از این هنرمندان، خصوصاً کسانی که در تهران ساکن بودند، همکاری کردند. بعد از این مرحله و به مدت سه هفته، با همکاری استاد رحیمی که کیوریتور نمایشگاه بود، هنرمندان بر روی ساخت آثارشان کار کردند و در نهایت، آثاری که دیدید آماده شد و به نمایش درآمد.

هاشمی درخصوص تأثیرگذاری این نمایشگاه بر فضای هنری و معنای برگزاری چنین رویداد‌هایی توضیح داد: برگزاری نمایشگاه‌هایی مانند «هنر طوفان» می‌تواند به شناخت و نمایش ظرفیت‌های هنر معاصر و هنر‌های جدید کمک کند. در بلندمدت، هدف این است که این آثار تنها پاسخی به یک واقعه نباشند، بلکه خروجی‌های هنری ملموسی را به نمایش بگذارند که بر مخاطبان و جامعه هنری تأثیرگذار باشد و به پیشرفت هنر در این زمینه‌ها کمک کند.

وی با اشاره به انگیزه برگزاری چنین نمایشگاه‌هایی توضیح داد: احساس می‌کنم که انگیزه افراد برای شرکت در این نمایشگاه ناشی از جویایی نام و شهرت نیست. زمینه‌های فراوانی وجود دارد که افراد می‌توانند به راحتی در آنها مشارکت کنند. مسابقه‌ها معمولاً به این موضوعات توجهی ندارند و حتی جوایز نقدی گران‌تری نیز ارائه می‌دهند که ممکن است به رزومه هنرمندان کمک کند. با این حال، آنچه من مشاهده کردم، زحمات و تلاش بی‌پایان جوانانی بود که با تمام وجود برای این موضوع کار کردند. فشار‌های روانی ناشی از دیدن تصاویر جنگ و ناتوانی در کمک به دیگران، در این فضا نمود پیدا می‌کند و آنها احساس می‌کنند که در حال انجام کاری مهم هستند. به‌راستی، تمام غم‌ها و ناراحتی‌هایشان در این آثار به تصویر کشیده می‌شود. رهبر ما جمله‌ای دارند که برای من بسیار جالب و به یاد ماندنی است. من در کودکی این جمله را بر روی دیواری دیدم: «هیچ تفکری در تاریخ ثبت نمی‌شود مگر اینکه با هنر آمیخته شود.» این نکته می‌تواند به ما کمک کند تا درک کنیم که هنر در زمان‌های بحرانی چه کارکردی دارد. در طول یک سال اخیر، اتفاقات زیادی در غزه رخ داده که آن‌قدر سریع و پشت سر هم بودند که ممکن است فراموش شده باشند. اما هنر به نوعی زمان را متوقف می‌کند و این حوادث را از مکانیسم زمان و مکان خارج می‌سازد.

هاشمی در ادامه افزود: به عنوان نمونه، خانم سلیمی نمین پروژه‌ای داشتند که شامل تصاویری از جنازه‌ها بود. در پی حمله به یک بیمارستان غزه ۲۰۰ نفر از افرادی که در آنجا بودند به شهادت رسیدند. هنر به این حوادث شکل و معنا می‌دهد و ما را به نقطه‌ای مشخص از زمان و مکان بازمی‌گرداند. این کارکرد هنر است که به ثبت این لحظات تاریخی کمک می‌کند.

نگارا هاشمی در پایان گفت: به عقیده من برگزاری این نمایشگاه وظیفه ثبت لحظات و وقایع را بر عهده دارد. هنر همیشه زاویه‌ای خاص به موضوعات می‌دهد و توجه ما را به مسائل مختلف جلب می‌کند. این ممکن است به ما کمک کند تا به مسائلی که شاید روزمره به نظر برسند، از زاویه‌ای دیگر نگاه کنیم و درک بهتری از آنها پیدا کنیم.

انتهای پیام/