شهادت شش دانشمند ایرانی در حملات رژیم صهیونیستی/ دانشمندان هستهای ترور شده چه کسانی بودند؟
زهرا وجدانی: در پی حمله تروریستی رژیم صهیونیستی به خاک ایران در بامداد ۲۳ خردادماه ۱۴۰۴ جمعی از دانشمندان برجسته هستهای کشور هدف قرار گرفته و به شهادت رسیدند.
براساس منابع رسمی، اسامی دانشمندانی که در این حملات به شهادت رسیدهاند عبارتند از: عبدالحمید مینوچهر، احمدرضا ذوالفقاری، سید امیرحسین فقهی، نادر مطلبیزاده، محمدمهدی طهرانچی و فریدون عباسی.
این دانشمندان از فعالترین چهرهها در حوزههای فیزیک هستهای، نانوفناوری، مهندسی راکتور، پرتودهی صنعتی، فیزیک نظری و فناوریهای نوین بودهاند.
محمدمهدی طهرانچی؛ رئیس دانشگاه آزاد و استاد ممتاز فیزیک
محمدمهدی طهرانچی متولد ۱۳۴۴، استاد تمام پایه ۴۱ فیزیک و رئیس دانشگاه آزاد اسلامی بود. وی در حوزههای فیزیک ماده چگال، ابررسانایی، محاسبات کوانتومی و نانوفیزیک فعالیت داشت.
سوابق تحصیلی وی شامل کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری فیزیک حالت جامد از دانشگاه شهید بهشتی بود. همچنین در سالهای ۱۳۷۵–۱۳۷۶ فرصت مطالعاتی خود را در مرکز بینالمللی فیزیک نظری عبدالسلام (ICTP) در ایتالیا گذراند.
طهرانچی بیش از ۱۵۰ مقاله ISI، ۳۰۰۰ استناد، ۱۲ کتاب، ۸ اختراع و دهها پایاننامه و رساله را راهنمایی کرده بود. وی عضو انجمن فیزیک ایران و نانوفناوری، داور نشریات بینالمللی و از چهرههای علمی و اجرایی برجسته کشور به شمار میرفت.
او در سال ۱۳۹۷ با حکم رهبر انقلاب به ریاست دانشگاه آزاد منصوب شد و پیش از آن ریاست دانشگاه شهید بهشتی، مرکز نشر دانشگاهی، و معاونت پژوهشی آن دانشگاه را برعهده داشت.
فریدون عباسی دوانی؛ استاد فیزیک هستهای و رئیس سابق سازمان انرژی اتمی
فریدون عباسی دوانی متولد ۱۳۳۷، دارای دکترای فیزیک هستهای از دانشگاه شهید بهشتی و رئیس گروه فیزیک دانشگاه امام حسین بود.
وی عضو شورای مرکزی انجمن هستهای ایران و از سال ۱۳۷۲ عضو هیئت علمی بود.
در آذر ۱۳۸۹ هدف سوءقصد قرار گرفت، اما از آن جان سالم به در برد. عباسی در بهمن همان سال، به عنوان رئیس سازمان انرژی اتمی ایران منصوب شد و تا مرداد ۱۳۹۲ این مسئولیت را برعهده داشت.
عبدالحمید مینوچهر؛ متخصص غلاف سوخت و آزمونهای هستهای
عبدالحمید مینوچهر، استاد دانشگاه شهید بهشتی و رئیس دانشکده مهندسی هستهای این دانشگاه از سال ۱۴۰۱ بود.
وی در زمینه شبیهسازی آزمونهای غیرمخرب، غلاف سوخت و جریانهای گردابی تخصص داشت و سردبیری فصلنامه «فناوری و انرژی هستهای» را نیز برعهده داشت.
مقالات وی در حوزه آزمونهای غیراتهاجمی، نانوکامپوزیتها، ترمودینامیک فلزات و تحلیل عددی عملکرد راکتور از جمله آثار پراستناد این حوزه به شمار میرود.
احمدرضا ذوالفقاری؛ پژوهشگر پرتلاش و مدیر مالی دانشگاه
احمدرضا ذوالفقاری، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی و معاون پشتیبانی و مدیریت منابع این دانشگاه بود.
وی مدیرمسئول فصلنامه «فناوری و انرژی هستهای» و همکار نزدیک مینوچهر محسوب میشد. مقالات وی عمدتاً در زمینههای کاربردی نظیر طراحی کنترلر چشمه یونی، تحلیل عملکرد نیروگاههای سیکل ترکیبی، محافظت در برابر گاما و مدلسازی عددی در راکتورها منتشر شدهاند.
سید امیرحسین فقهی؛ استاد شاخص و پژوهشگر پیشگام هستهای
سید امیرحسین فقهی متولد ۱۳۵۷، دارای مدرک دکتری مهندسی هستهای از دانشگاه صنعتی امیرکبیر و از سال ۱۳۸۷ عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی بود.
او از سال ۱۳۹۵ به مرتبه استادی رسید و مسئولیتهایی، چون دبیر هیئت ممیزه، مدیر هیئت علمی و نماینده دانشگاه در سازمان فضایی را بر عهده داشت.
فقهی بیش از ۱۵۸ مقاله ISI، ۳۸ مقاله بینالمللی، ۷ کتاب و ۵ نوآوری علمی ثبتشده داشت. همچنین در پروژههای صنعتی متعددی مشارکت کرده بود، از جمله طراحی فلومترها، دستگاههای سنجش ضخامت، سیستمهای پرتودهی، آنالیز سیمان، باتریهای رادیوایزوتوپی و نرمافزارهای محاسباتی راکتور.
او افتخاراتی، چون استاد نمونه کشوری، پژوهشگر برتر و برنده جشنوارههای خوارزمی و جایزههای ملی و بینالمللی علمی را در کارنامه خود داشت.
درباره نادر مطلبیزاده در منابع رسمی اطلاعات محدودی ارائه شده و هنوز جزئیات دقیقتری از سوابق علمی و تخصصی ایشان منتشر نشده است.
این رویداد بازتابی از ترور سیستماتیک نخبگان علمی ایران است که سالهاست بهطور هدفمند ادامه دارد. واکنشها به این حادثه، علاوه بر ابعاد داخلی، در سطح بینالمللی نیز قابلتوجه خواهد بود.
ترور هدفمند و سازمانیافته دانشمندان برجسته هستهای کشور، صرفاً یک اقدام امنیتی نیست، بلکه تلاشی آشکار برای توقف یا اختلال در مسیر پیشرفت علمی و فناوری ایران است. این چهرههای علمی، نهتنها از ستونهای اصلی توسعه فناوریهای راهبردی بهویژه در حوزه فیزیک هستهای بودند، بلکه نقش کلیدی در تربیت نخبگان، تولید دانش بومی، تقویت زیرساختهای پژوهشی و ارتقای مرجعیت علمی ایران در منطقه ایفا میکردند. حذف فیزیکی این نخبگان، نشاندهنده آن است که علم و فناوری در معادلات ژئوپلیتیکی امروز به مؤلفهای تعیینکننده در قدرت ملی تبدیل شدهاند.
با وجود تلخی این فقدانها، تجربه تاریخی و سرمایه انسانی کشور گواه آن است که مسیر علم با شهادت متوقف نخواهد شد. بلکه اینگونه رویدادها میتواند به نمادی از ایستادگی علمی و انگیزهای مضاعف برای نسل جدید پژوهشگران تبدیل شود.
امروز بیش از هر زمان، ضرورت دارد سیاستگذاران، دانشگاهها و نهادهای علمی کشور با رویکردی کلاننگر، از سرمایههای انسانی حفاظت کرده، زیرساختهای ایمنسازی محیطهای علمی را ارتقا داده و سرمایهگذاری راهبردی در حوزههای دانشبنیان را در صدر اولویتهای ملی قرار دهند. چراکه آینده قدرت ملی، در گرو توسعه متوازن و مصونیتبخش علمی کشور است.
انتهای پیام/
