ناسا در مسیر شکستن مرز نور

ناسا در تلاش است تا مفهومی را که روزی تنها در قلمرو داستان‌های علمی-تخیلی می‌گنجید، به واقعیت نزدیک کند: ساخت موتور وارب (Warp Drive) که امکان سفر سریع‌تر از نور را فراهم می‌کند. رؤیایی که سال‌هاست دانشمندان و فیزیک‌دانان را مجذوب خود کرده است، اکنون با پیشرفت‌های نظری و فناوری، دوباره بر سر زبان‌ها افتاده است.

براساس نظریه نسبیت آلبرت اینشتین، هیچ چیزی نمی‌تواند سریع‌تر از نور حرکت کند؛ چراکه با نزدیک شدن به سرعت نور، جرم جسم افزایش یافته و برای ادامه شتاب‌گیری به انرژی بی‌نهایت نیاز خواهد بود. با این حال، برخی دانشمندان به‌دنبال راهی هستند تا با «دور زدن» قوانین فیزیک کلاسیک، به این هدف نزدیک شوند.

در سال ۱۹۹۴ فیزیک‌دانی به‌نام میگل آکوبر (Miguel Alcubierre) نظریه‌ای ارائه داد که به موتور وارب آکوبر معروف شد. بر اساس این نظریه، فضا-زمان اطراف یک فضاپیما می‌تواند به گونه‌ای تغییر کند که فاصله در جلوی آن فشرده و در پشت آن کشیده شود. در این حالت، خود فضاپیما به سرعتی بیش از نور دست می‌یابد، بدون آنکه واقعاً از قانون نسبیت فراتر رود. اما اجرای این نظریه نیازمند انرژی‌ای بسیار عظیم بود که در آن زمان غیرممکن به نظر می‌رسید.

پیگیری نظریه از راهی جدید

به گزارش ecoportal با وجود تردید‌های گسترده نسبت به عملی بودن این نظریه، برخی پژوهشگران آن را رها نکردند. جوزف اگنیو دانشجوی دانشگاه آلاباما، ریاضیات این مدل را مجدداً بررسی کرد و در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت: اگر بتوانیم تمام نیاز‌های انرژی را تأمین کنیم، کسی نمی‌تواند ثابت کند که این نظریه ممکن نیست.

در حال حاضر دو مسیر اصلی برای دستیابی به سفر‌های فوق‌سریع مورد بررسی قرار دارد: نخست تلاش برای نزدیک شدن به سرعت نور و دوم تمرکز بر نظریه وارب آکوبر، که نه جسم بلکه خود فضا را جابه‌جا می‌کند.

مهار حباب‌های وارب

در همین راستا هارولد سانی وایت، فیزیک‌دان و مهندس ناسا، به‌همراه تیم خود در آزمایشگاه White–Juday Warp Field Interferometer، در حال بررسی روشی برای کاهش نیاز انرژی این سیستم هستند. او معتقد است که با اصلاح شکل حلقه جرم منفی، می‌توان مقدار انرژی لازم برای ایجاد یک «حباب وارب» را به حدود ۷۰۰ کیلوگرم جرم کاهش داد؛ مقداری که از نظر تئوری قابل مدیریت است.

تلاش‌های این تیم فعلاً در سطح آزمایشگاهی و با هدف شناسایی و تولید حباب‌های کوچک وارب صورت می‌گیرد. گرچه این فناوری هنوز راهی طولانی تا کاربرد عملی دارد، اما می‌تواند گامی مهم در راستای تحقق سفر‌های فضایی فوق‌سریع باشد.

محدودیت‌های بنیادی و خطرات احتمالی

با وجود تمام تلاش‌ها، واقعیت فیزیکی این است که حرکت با سرعت نور همچنان به‌دلیل افزایش جرم و نیاز به انرژی بی‌نهایت غیرممکن است. فوتون‌ها، تنها ذراتی که با این سرعت حرکت می‌کنند، فاقد جرم هستند و به همین دلیل از این قانون مستثنا هستند.

افزون بر محدودیت‌های نظری، سفر با سرعتی فراتر از نور می‌تواند پیامد‌های زمانی عجیبی به‌دنبال داشته باشد. براساس برخی سناریو‌های نسبیتی، مسافران نوری ممکن است در زمانی کوتاه به مقصد برسند، اما هنگام بازگشت، میلیون‌ها سال زمینی گذشته باشد و جهان پیشین آنها دیگر وجود نداشته باشد.

با این حال ایده موتور وارب همچنان یکی از جذاب‌ترین و رؤیایی‌ترین مفاهیم در فیزیک نظری و سفر‌های فضایی باقی مانده و توجه دانشمندان و طرفداران علمی-تخیلی را به خود جلب می‌کند. ناسا نیز با پیگیری پژوهش‌هایی در مرز علم و تخیل، می‌کوشد مرز‌های دانش بشر را گسترش دهد.

انتهای پیام/