اروندِ صنعتی؛ خیز بلند از مرز ظرفیتها تا میدان عمل
کمال ابراهیمی کاوری: منطقه آزاد اروند با در اختیار داشتن دو بندر راهبردی خرمشهر و آبادان، مجاورت با بازار بزرگ عراق و برخورداری از زیرساختهای صنعتی و ارتباطی، یکی از مهمترین قطبهای بالقوه توسعه صنعتی در جنوب غرب ایران به شمار میرود. اما پرسش اساسی این است که آیا این ظرفیتها به بالفعل تبدیل شدهاند یا همچنان در حصار اسناد و آرشیوها باقی ماندهاند؟
جهش صنعتی در منطقه آزاد اروند، بیش از آنکه یک شعار باشد، ضرورتی اقتصادی و راهبردی است؛ ضرورتی که در پاسخ به نیازهای جدید کشور برای تنوع بخشی به صادرات، اشتغالزایی پایدار و تقویت پیوندهای اقتصادی فرامرزی باید به طور جدی در دستور کار قرار گیرد. با توجه به فرصت کم نظیر دسترسی به بازار عراق و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس، منطقه اروند میتواند به پایگاه تولیدی - صادراتی تبدیل شود، بهشرط آنکه الزام های این جهش به درستی شناخته و اجرایی شوند.
از جمله اولویتهای تحقق این جهش میتوان به ایجاد زنجیره ارزش افزوده در صنایع پاییندستی پتروشیمی، توسعه صنایع غذایی و بستهبندی صادراتی، احیای کارخانجات متروکه، و جذب سرمایهگذاران صنعتی ایرانی و خارجی با بستههای حمایتی هوشمند اشاره کرد. در عین حال، رفع موانع بروکراتیک، تسریع در فرآیندهای صدور مجوز، به کارگیری نیروهای متخصص و چند زبانه، و راهاندازی پنجره واحد خدمات سرمایهگذاری از جمله اقدام هایی است که باید به صورت جدی دنبال شود.
تجربه مناطق آزاد موفق در جهان نشان میدهد که تولید رقابتی و صادرات محور، بدون رویکرد فناورانه، بدون توجه به توسعه منابع انسانی و بدون حضور بخش خصوصی توانمند امکانپذیر نیست. اروند نیز باید با الگوبرداری بومی از این تجارب، به سوی صنعتی سازی هوشمند و صادرات محور حرکت کند.
در نهایت، جهش صنعتی در اروند نیازمند اراده مدیریتی، مشارکت بخش خصوصی و اعتماد سازی اقتصادی است. تنها با حرکت از"ظرفیت" به "عمل" است که منطقه آزاد اروند میتواند نقش واقعی خود را در نقشه اقتصاد ملی و منطقهای ایفا کند؛ نقشی فراتر از یک منطقه مرزی، به مثابه موتور توسعه صنعتی و صادراتی جنوب غرب ایران.
انتهای پیام/
