"زبان" سرمایه پنهان روابط عمومیها
کمال ابراهیمی کاوری: در جهان امروز که ارتباطات سازمانی و بینسازمانی بیش از هر زمان دیگری اهمیت یافته، زبان به مثابه ستون فقرات روابط عمومی ظاهر شده است. زبان نه تنها ابزاری برای انتقال پیام، بلکه پلی است برای برقراری اعتماد، ایجاد تصویر ذهنی مثبت و مدیریت افکار عمومی.
روابط عمومیها در بطن ماموریت خود، با طیف گستردهای از مخاطبان داخلی و خارجی مواجهاند؛ از کارکنان و مدیران تا رسانهها، مشتریان، سرمایهگذاران و افکار عمومی. در این میدان پیچیده، انتخاب درست واژگان، لحن حرفهای، وضوح پیام و رعایت آداب زبانی میتواند یک سازمان را از بحران نجات دهد یا در رقابتهای اعتبار سازانه، پیشتاز کند.
زبان در روابط عمومی، فقط به معنای قواعد دستوری یا انتخاب واژههای زیبا نیست؛ بلکه ترکیبی از مهارتهای ارتباطی، درک فرهنگی، شفافیت، همدلی و هوش کلامی است. یک پیام ضعیف یا مبهم میتواند به راحتی منجر به سوءتفاهم، تضعیف وجهه سازمانی، یا حتی بحرانهای رسانهای شود.
از سوی دیگر، در عصر رسانههای اجتماعی، که هر فرد میتواند رسانهای مستقل باشد، اهمیت زبان در تولید محتوا، پاسخگویی، اقناع و اقناعزدایی، به طرز چشمگیری افزایش یافته است. روابط عمومی حرفهای بدون تسلط بر زبان، همانند راهبری کشتی در طوفان بدون قطبنماست.
در مناطق حساس و مرزی مانند مناطق آزاد، این اهمیت دو چندان است. آشنایی با زبانها و گویشهای محلی، تسلط بر زبانهای بینالمللی و حتی مهارت در"زبان بدن" و ارتباطات غیر کلامی، نقش کلیدی در تعامل های برون مرزی، جذب سرمایهگذار، توسعه گردشگری و حتی مدیریت بحرانهای بینالفرهنگی ایفاء میکند.
در نهایت، تقویت سواد زبانی، آموزش مستمر کارکنان روابط عمومی، بهرهگیری از متخصصان زبان و تدوین استانداردهای ارتباطی، باید به عنوان یک اولویت استراتژیک در سازمانها و به ویژه نهادهای عمومی و مناطق آزاد مدنظر قرار گیرد زیرا زبان، نه فقط ابزار، بلکه سرمایه روابط عمومی است؛ سرمایهای که اگر به درستی پرورش یابد، بازدهیاش در قالب اعتماد، اعتبار و تاثیرگذاری، بینظیر خواهد شد.
انتهای پیام/
