آزادکاران ایران چگونه برای ششمین بار قهرمان جهان شدند؟/ ۷ به اضافه ۱۳۰
به گزارش برنا، ایران که در جهانی بوداپست ۲۰۱۳ جام را بالای سر برده بود، برای تکرار آن تا سفر به زاگرب ۲۰۲۵ انتظار کشید و موفق شد یک روز و دو وزن باقی مانده به پایان جدال ها، قهرمانیاش را مسجل کند.
پژمان درستکار که پس از المپیک ۲۰۲۴ پاریس به تیم ملی بازگشت و هدایت آزادکاران را برعهده گرفت، حسن یزدانی را در اختیار نداشت و با طی مراحل چرخه انتخابی تیم ملی و با بهره از اختیارات کادر فنی در برخی اوزان در نهایت علی مومنی، احمد محمدنژاد جوان و امیرحسین فیروزپور را برای نخستین بار به میدان جهانی بزرگسالان برد، امیرمحمد یزدانی و کامران قاسمپور به یک وزن پایین تر رفتند و محمد نخودی پس از پایان مسابقات جهانی اوزان غیر المپیکی و رفع مصدومیت به تیم ملی بازگشت و رحمان عموزاد، یونس امامی، امیرعلی آذرپیرا و امیرحسین زارع از تیم المپیک را که هیچکدام در پاریس طلا نگرفته بودند به زاگرب برد.
حال که ایران قهرمان شده، می توان اثر تغییرات و تصمیمات کادر فنی را مثبت ارزیابی کرد چون به یک خواسته بزرگ رسید و بالاتر از همه قدرت ها ایستاد و حتی اگر امتیازات روسیه محاسبه می شد، ایران باز هم پیشاهنگ همه کشورها در رقابتهای این دوره بود.
ایران در ۱۰ وزن صاحب ۷ مدال شد که از نظر تعدد مدال یکی از موفقترین دورانش را رقم زد. تیم ملی فقط در سه وزن نماینده ای روی سکوها نداشت در حالیکه هیچ تیم دیگری به اندازه ایران صاحب مدال نشد.
آمریکا که در جایگاه دوم تیمی قرار گرفت به ۵ مدال رسید و ژاپن تیم سرسخت آسیایی هم چهار مدال گرفت.
آذربایجان ۴ مدال گرفت و روسیه با تمام پیشینهاش به ۳ مدال رسید.
آمریکا تنها یک برتری در تعداد مدال های طلا داشت که در سه وزن قهرمان شد و ایران در دو وزن اما از نظر تعداد نشان، دو مدال از ایران کمتر گرفت.
ژاپن دو طلا و کره شمالی، روسیه و یونان هم یک طلا از زاگرب بردند.
۱۷ کشور موفق شدند که دستکم یک مدال را از این مسابقات کسب کنند که آذربایجان یک نقره و سه برنز و قرقیزستان یک نقره و یک برنز و مغولستان و آلبانی فقط یک نقره گرفتند.
بحرین با روسهای خود سه برنز گرفت و ازبکستان و قزاقستان فقط به دو برنز دست یافتند و ارمنستان، بلغارستان، لهستان و اسلواکی تک مدالی و تک برنزی شدند.
ایران و آمریکا و ژاپن تنها کشورهایی بودند که ۴ کشتیگیر در دیدارهای پایانی داشتند ولی ایران با فاصله ۱۲ امتیازی با آمریکا و ۳۱ امتیازی با ژاپن قهرمان شدند که به واسطه کسب نشانهای برنز بود که تاثیرگذاری خود را نشان داد.
پیروزی های انفرادی
کشتی گیران ایرانی به ۳۱ پیروزی دست یافتند و ۹ بار تن به شکست دادند.
ایران با ۲۲ بار تفاضل مثبت انفرادی قهرمانی را ممکن کرد که نشان دهنده دلیل اصلی کسب این جایگاه بزرگ بود.
کشتیگیران ایرانی برابر رقبای آذربایجان و هند سه بار پیروز شدند و دو بار هم بر حریفان اوکراین، قرقیزستان، گرجستان، پورتوریکو، مغولستان، بلغارستان و بحرین به برتری دست یافتند.
آمریکا، سوئیس، اکوادور، کره شمالی، کانادا، ژاپن، ارمنستان، ترکیه، روسیه، اسلواکی و قزاقستان هم برابر کشتیگیران ایرانی یک بار شکست خوردند.
کشتیگیران ایرانی به آمریکا و روسیه ۲ بار و به رقبایی از مکزیک، آذربایجان، ژاپن، اسلواکی و یونان یک بار بازنده شدند.
امتیازات فردی
ایران در مجموع به ۲۵۴ امتیاز مثبت در مبارزات خود رسید و ۱۲۴ امتیاز هم ۱۰ کشتیگیر تیم از دست دادند.
در واقع ۱۳۰ امتیاز مثبت کسب شد که باید هم تیمی با این کیفیت و کسب فاصله امتیازی قابل توجه بر سکوی نخست دنیا بایستد. در ۴۰ مبارزه که نفرات ایران برگزار کردند بطور متوسط نزدیک به ۷ امتیاز گرفتند و تقریبا ۳ امتیاز از دست دادند تا قهرمانی تیم ایران را ممکن کنند.
برتریهای جهانی
برخی از جدال های کشتیگیران ایرانی با رقبای برجسته، از اهمیت زیادی به سبب دیدارهای پیشین و حساسیتهای رسانه ای برخوردار بود که پیروزیهای درخشانی که کسب شد، امید زیادی در تیم ایران ایجاد و بخت قهرمانی را بالا برد.
رحمان عموزاد برجستهترین برد انفرادی ایران را در تکرار فینال المپیک پاریس رقم زد. رحمان که در دیدار پایانی وزن ۶۵ کیلوگرم المپیک ناباورانه گرفتار یورشهای کوتارو کیوکا ژاپنی و باختی سنگین شده بود، این بار در کمتر از سه دقیقه پیروزی درخشانی را در برابر او ثبت کرد و همگان را حیرت زده کرد.
برتری امیرعلی آذرپیرا بر احمد تاج الدینوف روسی قهرمان جهان و المپیک از بحرین که سال پیش در المپیک مقابل او شکست خورده بود، یکی از پیروزیهای اعجاب آور بود. تاج الدینوف پس از ۳۶ پیروزی پیاپی به آذرپیرا باخت.
کامران قاسمپور با نمایشی دیدنی موفق شد ابراهیم کادیف روس را شکست دهد و به نیمه نهایی برسد که این برد هم از خاطره ها محو نمیشود.
برد سه ثانیه آخر احمد محمدنژاد جوان بر رقیب کره شمالی و راهیابیاش به فینال و یا پیروزی یکطرفه رحمان بر وودس آمریکایی را هم باید کنار شیرینترین پیروزیها در این رقابتها گذاشت.
کشتی و سالی سخت
از فردای روز قهرمانی ایران تا ۱۶ شهریور سال ۱۴۰۵ که در بحرین رقابتهای جهانی شروع می شود، ۳۵۵ روز فاصله داریم که باید دوره جدیدی از کار و تلاش و آماده سازی برای حضور تیم ایران در پیکارهای جهانی انجام شود و این در حالیست که فاصله زمان بازیهای آسیایی ناگویا ۲۰۲۶ و رقابت های جهانی منامه ۲۰۲۶ تنها پنج روز است و حتمن باید دو تیم مجزا و در عین حال قدرتمند برای پیروزی در دو مصاف حساس سال آینده تشکیل شود.
رقابت های قهرمانی آسیا در فروردین ۱۴۰۵ در امان خواهد بود و پیداست که فدراسیون کشتی، پژمان درستکار و کادرفنی زمان زیادی برای خوشحالی ندارند.
انتهای پیام/
