علائم و علت بروز اختلال اوتیسم چیست؟

به گزارش خبرنگار برنا « بیتا مهدوی » کودکی که با اختلال اوتیسم به دنیا می‌آید از لحاظ ارتباط و تعامل با دیگران دچار مشکل می‌شود و دچار ناتوانی در بروز احساسات، تاخیر در حرف زدن، مشکل در برقراری رابطه منطقی و بی توجهی به محیط می‌شود. در گذشته شیوع این اختلال حدود ۴ در هر ۱۰ هزار تولد گزارش شده بود، اما امروزه شیوع آن به ۳۰ مورد در هر ۱۰ هزار تولد رسیده که به نظر می‌رسد این افزایش به دلیل تغییر در دسته بندی‌های تشخیصی و افزایش آگاهی جمعیت عمومی در شناخت این اختلال باشد. اوتیسم درمان قطعی ندارد، اما فرد مبتلا با توانبخشی می‌تواند مهارت‌هایی را کسب کرده و زندگی تا حدی مستقل داشته باشد.

اوتیسم و علل آن

 حسین علاقبند روانشناس در مورد بیماری اوتیسم به خبرنگار برنا می‌گوید: اوتیسم نوعی اختلال عصبی روانشناختی و رشدی است که در آن کودکان از سه بعد اجتماعی، ارتباطی، هیجانی و بیان آن و مهارت‌های شناختی دچار مشکل می‌شوند. این بیماری در پسران ۳ تا ۴ برابر بیشتر از دختران دیده می‌شود و مهمترین مشکلات بیماران مبتلا به اوتیسم این است که کودک در مسایل اجتماعی دچار اختلال می‌شود از این رو نمی‌تواند با گروه همسال و بزرگتر‌ها ارتباط برقرار کند.

وی با بیان این مطلب که هنوز علت اوتیسم به خوبی شناخته نشده است می‌افزاید: تحقیقات انجام شده نشان داده است که جهش‌های ژنتیکی همچنین ژن‌هایی که روی نحوه رشد مغز و برقراری ارتباط سلول‌های مغزی تاثیر می‌گذارند شدت علائم را تعیین می‌کنند. برخی جهش‌های ژنی ارثی هستند و برخی دیگر به صورت خود به خودی رخ می‌دهند، سابقه خانوادگی: داشتن خواهر یا برادر مبتلا به اوتیسم خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. همچنین در برخی موارد، پدر و مادر یا بستگان نزدیک کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است خودشان مشکلات خفیفی در مهارت‌های اجتماعی یا ارتباطی داشته باشند یا رفتار‌هایی شبیه به علائم اوتیسم نشان دهند. سن والدین: ممکن است ارتباطی بین سن بالای والدین در زمان بارداری و ابتلای کودک به اوتیسم وجود داشته باشد، اما برای تایید این ارتباط به تحقیقات بیشتری نیاز است. عوامل محیطی مانند فلزات سنگین (سرب) و آفت کش ها، عفونت‌های ویروسی، رشد مغزی، رژیم غذایی، مسمومیت با جیوه، عدم استفاده از ویتامین‌ها و املاح نیز در رابطه با علل اوتیسم مطرح شده است.

علایم اوتیسم

این روانشناس با اشاره به این مطلب که علایم مختلفی از اوتیسم وجود دارد که ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد تاکید می‌کند: شدت این اختلال بسته به سن و سطح رشد کودک تغییر می‌کند. علایم احتمالی اوتیسم در نوزادان عبارتند از: نوزاد به چهره‌های جدید توجه نمی‌کند، لبخند نمی‌زند، از حرکاتی مانند تکان دادن مداوم بدن استفاده می‌کند، اشیا ء را با چشم دنبال نمی‌کند، سرش را به سمت چیز‌های جذاب بر نمی‌گرداند و چهار دست و پا نمی‌خزد. علایم متداول اوتیسم در کودکان ۲ تا ۳ هم عبارتند از: مشکل در راه رفتن یا قرار گرفتن روی انگشتانشان، آنان ترجیح می‌دهند تنها با خودشان باشند، اغلب به زمین می‌خورند، توانایی تقلید ندارند، نمی‌توانند دستور العمل‌های ساده را دنبال کنند، دایره اصوات، کلمات و حرکات محدود دارند، علاقه‌ای به بازی یا تعامل با دیگران ندارند، ارتباطات محدود و استفاده از کلمات کم در مکالمات، صف کردن اسباب بازی‌ها به جای بازی با آنها.

تشخیص بیماری

علاقبند یاد آوری می‌کند: تشخیص زودهنگام علائم اوتیسم بسیار حیاتی است. زیرا به والدین و کودک اجازه می‌دهد تا به موقع به تراپی و خدمات لازم دسترسی پیدا کنند. همین امر نیز به رشد سالم‌تر کودک کمک می‌کند. زیرا بهره‌گیری از خدماتی مانند رفتار درمانی می‌تواند علائم اوتیسم را به شدت کاهش دهد. این در حالی است در سنین قبل از ۳ سالگی وقتی بیماری کودک تشخیص داده می‌شود می‌توان از طریق آموزش‌های انفرادی در خانه و به کمک مادر مشکلات رفتاری، شناختی او را تا حدودی حل کرد به نحوی که در سن مدرسه کودک حتی از همسالان خود از نظر شناختی هم بهتر است. این کودک مهارت‌های پیش دبستانی و دبستانی را کسب کرده و تا حدودی توجه دارد و می‌تواند سر کلاس بنشیند، اما برای ارتباط‌های اجتماعی مهارت ندارد. کودکان مبتلا به اوتیسم در بیان احساسات خود مشکل دارند به همین دلیل رفتار‌های پر خاشگرانه از خود بروز می‌دهند که اکثر والدین و اطرافیان آن را به منزله بد خلقی و شیطنت کودک می‌پندارند. در واقع کودک با این گونه از رفتار‌های خود سعی در بروز احساسات و عواطف خود دارد. بنابر این والدین برای ارتباط موثر با کودک باید سعی کنند برای بروز احساسات به او کمک کنند و راهنمای او باشند.

درمان اوتیسم

وی در مورد درمان این اختلال می‌گوید: درمان اوتیسم شامل آموزش رفتاری ویژه است آموزش رفتاری باعث ایجاد رفتار مناسب در کودک و تدریس نحوه برقراری ارتباط و نحوه کمک به کودک اوتیسمی با افزایش سن می‌شود با انجام درمان اولیه اکثر کودکان مبتلا به اوتیسم یاد می‌گیرند با دیگران ارتباط برقرار کنند. آنان یاد می‌گیرند همزمان با افزایش سن خود با دیگران ارتباط برقرار کنند و کار هایشان را انجام دهند. بسته به بیماری کودک درمان ممکن است شامل مواردی مانند گفتار درمانی یا درمان فیزیکی باشد. دارو گاهی برای درمان مشکلات مانند افسردگی و رفتار‌های وسواسی – اجباری استفاده می‌شود. نوع درمان دقیق مورد نیاز کودک بستگی به علایمی دارد که برای هر کودک متفاوت است و ممکن است در طول زمان تغییر کند. از آنجا که کودکان مبتلا به اوتیسم خیلی متفاوت هستند چیزی که به یک فرد کمک می‌کند ممکن است به آنان کمک نکند.

انتهای پیام/