دلایل خروج کلانشهر شیراز از فهرست شهرهای پاک!
به گزارش برنا؛ شیراز را که تا همین چند روز پیش میگفتند پایتخت محیط زیست آسیا و تنها کلانشهر پاک ایران است با ندانم کاری و کم کاری برخی مدیران و ترک فعلهای روشن و مبرهن آنان از لیست شهرهای پاک ایران بیرون آمد و این کلانشهر زیبای جنوب در ایران هم بنا به دلایل بسیار که در ادامه خواهد آمد از فهرست شهرهای پاک کشورمان خارج شد.
تردد روز افزون خودهای خارج از شیراز در سطح خیابانهای شیراز از جمله خودروهایی از استانهای مختلف کشور بویژه از سمت استانهای همسایه و جنوبی ها و بنادر که شبانه روز و ساعتی و لحظه ای به سمت شیراز در حرکتند، ناتوانی مدیریت شهری در خروج آلاینده های مستقر و چند ده ساله ماندگار شده در شیراز به خارج از این شهر؛ نابودی باغات زیبا و مصفای قصر دشت و چمران به دلیل اهمال و سستی عملکرد مسئولان شهر و شهرداری؛اقدام ناقص مدیریت شهری در تکمیل کمربند سبز شیراز، توزیع بنزین ناسالم، سوختهای غیراستاندارد در جایگاه های عرضه سوخت، عملکرد غیر اصولی معاونت ترافیک و شورای ترافیک شهر شیراز برای کنترل و مدیریت ترافیک شهری، خارج نشدن خودرو های فرسوده درون شهری از چرخه حمل و نقل درون شهری،عدم تبدیل اتوبوس های کهنه به نو از سوی شهرداری، مراعات نکردن شهروندان در استفاده نامناسب از وسایل شخصی و از جمله فراوانی خودرو های مردم باتوجه به محدودیت سطح طول و عرض خیابانها و بولوار های شیراز، فقدان معاینه های فنی بسیاری از خودروها، احتراق ناقص سوخت بسیاری از خودروهای از رده خارج در حال تردد روزانه در شهر شیراز، مهاجرت های بی رویه مردم مناطقی از کشورمان خصوصا از استان های بوشهر و هرمزگان، خوزستان و کرمان، اصفهان ،کهگیلویه و بویر احمد و... به سمت شیراز برای کار و سکونت، فراوانی مطب های پزشکان در مرکز شهر شیراز و هجوم بیماران جنوب و بعضا بیمارانی از کشورهای حاشیه خلیج فارس به شیراز برای درمان و اعمال جراحی از سوی پزشکان متخصص و فوق تخصص مستقر در بولوارهای مرکزی شیراز از جمله بو لوار زند و انشعابات وابسته و فرعی آن از جمله دلایل آلودگی شیراز و خروج این کلانشهر از فهرست شهرهای پاک و کمتر آلوده ایران و دنیا شد و حقیقتا باید برای بروز چنین بحران و وضعیت ناگوار گریست.
علی رغم وعده های چهل، پنجاه ساله مسئولان و مدیران شیراز هنوز کارخانجات آلاینده درون شهری از جمله کارخانجات سیمان و پشم شیشه، شیرین بیان و بسیاری کارخانجات تولیدی پر سر و صدا و آلوده کننده هوا را از شیراز خارج ننموده اند و مسئولان شهری شیراز در طی دهها سال اخیر فقط حرف خروج آنها را از شیراز زده اند و به قول و وعده هایشان عمل ننموده اند.
از آن گذشته در طی سالهای اخیر هیچ اقدام مثبت و شایسته ای در راستای توجه شهرداری و مدیریت شهری به آینده این شهر و تامین زیر ساخت های کهنه و فرسوده شیراز صورت نگرفته و تنها تلاش آنها پر کردن شیراز از میلیونها تن، بتن و مصالحی است که در قالب ساخت پلها و زیر گذرها و روگذرها و دیگر بناهای صرفا عمرانی است که در بودن بسیاری از آنها هیچ ضرورتی احساس نمیگردید.
همچنین عدم آموزشهای کافی و لازم شهروندی به شهروندان از سوی شورای ترافیک و مدیریت شهری به هنگام استفاده از وسایل حمل و نقل شخصی و کهنگی و فرسودگی ناوگان حمل و نقل درون شهری که مردم مجبور میشوند برای رسیدن زودهنگام به محل کار و منازل و یا خرید و دیگر امورشان از خودرو شخصی استفاده کنند، ناکار آمدی راهنمایی و رانندگی در ایجاد نظم عبور و مرور درون شهری و جلوگیری از خودروهای سنگین که در طول شبانه روز در شیراز به ویژه خیابانهای ورودی و شهرک های حاشیه در حال تردد هستند از دیگر دلایلی است که باعث شده دیگر از آن آب و هوای دلپذیر و مطبوع شیراز خبری نباشد.
شدت ضعف در تصمیم گیری شوراییان شیراز و سازمان فضای سبز شهر داری،محیط زیست و دیگر دستگاه های اداری در عدم توجه به مساله مهم درختکاری در سطح شهر شیراز، عدم همکاری شهروندان و مسافران و مهمانان خوانده و ناخوانده شیراز به رعایت اصول بهداشت فردی و اجتماعی، قوانین راهنمایی و رانندگی و...در تشدید آلودگیهای چند مدت اخیر شیراز بی تاثیر نبوده و نیست مزید بر اینکه عدم بارش باران و فقدان نزول رحمت الهی در طی ماه های اخیر در کشور و از جمله در شیراز و فارس، تغییرات غیر منتطره آب و هوایی،مشکلات مربوط به ریزگردهای جنوب و خشکی تالابها و دریاچه ها و... باعث خروج شیراز از فهرست محدود شهرهای پاک ایران شده و باید برای این اتفاق ناگوار و تلخ، تاسف بسیار خورد و چاره ای فوری اندیشید.
متاسفانه دولت های آمده و رفته نیز هیچ تعهد و کارایی یا پیش بینی و اقدامی در راستای پیشگیری از بروز چنین اتفاقات نادرستی نداشته اند و هیچ کس نیز خود را مسئول و بانی عواقب موجود ناشی از آلودگی های شیراز و سایر کلانشهرها که مردم ما را دچار مرگ و میرها و بیماریهای سخت و کشنده میکند،نمیداند و گویی برخی مسئولانمان جز تحمیل هزینه بر مردم و آنان را به هزار درد و رنج و مرض بی پایان و گرفتاریهای متعدد و متناوب وادار و مبتلا کردن، کار دیگری نداشته و ندارند!
انتهای پیام/
