آرایش حزبی برای شورای شهر؛ انتخابات لیستی، بازی را به نفع کدام جریان تغییر میدهد؟
تصمیم به برگزاری انتخابات شوراها به صورت حزبی، عملاً زمین بازی سیاست محلی را تغییر داده است. در این مدل، رأیدهندگان بهجای افراد، به لیستهای حزبی رأی میدهند؛ تغییری که احزاب را از حاشیه به متن آورده و باعث تحرکات معنادار در هر دو جناح اصلی شده است.
اصلاحطلبان تلاش میکنند با محوریت احزاب قدیمی و بازتعریف ائتلافها، لیستهایی منسجم و قابل دفاع به میدان بیاورند. در این انتخابات احزاب اصلاح طلب که همیشه مدافع فعالیت های حزبی بوده اند با حداکثر ظرفیت وارد میدان می شوند تا بتوانند افراد مورد حمایت خود را وارد شورای شهر کنند.
در مقابل، جریان اصولگرا که تجربه موفقتری در بسیج رأی سازمانیافته دارد، از مدل حزبی استقبال محتاطانهای کرده است. این جریان با تکیه بر شبکههای سنتی، تشکلهای همسو و انسجام تشکیلاتی، تلاش دارد لیستهای کمحاشیه، اما منظم ارائه دهد و از پراکندگی رأی جلوگیری کند. در انتخابات مجلس دوازدهم اصولگرایان با چهار لیست که محوریت آن با لیست امنا به سر لیستی قالیباف و شریان به سر لیستی آقا تهرانی بود وارد یک رقابت یک طرفه شدند. اطمینان از مشارکت حداقلی سبب شده بود که اصلاح طلبان و اعتدالیون دیگر خطری برای جناح سنتی نباشند و این گروه ها با خیال راحت با یکدیگر رقابت کنند.
سناریوی مشارکت؛ ورق به نفع چه کسی برمیگردد؟
تحلیلگران سیاسی معتقدند میزان مشارکت نقش تعیینکنندهای در نتیجه انتخابات حزبی شوراها دارد؛در صورت مشارکت بالا: شانس اصلاحطلبان افزایش مییابد؛ چراکه رأی خاکستری و بدنه ناراضی معمولاً در انتخابات لیستی فعال میشود.
در صورت مشارکت پایین؛ اصولگرایان با تکیه بر رأی سازمانیافته و پایگاه ثابت، دست بالا را خواهند داشت.
انتخابات حزبی شوراها، آزمونی جدی برای بلوغ تحزب در ایران است. نتیجه نهایی نه فقط به آرایش احزاب، بلکه به میزان اعتماد عمومی و سطح مشارکت مردم گره خورده است؛ متغیری که میتواند معادلات سیاسی مدیریت شهری را بهطور کامل تغییر دهد.
انتهای پیام/
