به یاد «محمود استادمحمد» در سالگرد خاموشی اش؛
چاره ای نیست، باید رفتن ات را باور کنیم استاد
3 مرداد کوچ محمود استاد محمد دو ساله می شود. سخت است صحنه تئاتر را بدون او دیدن اما گویی چاره ای نداریم جز این که رفتن اش را باور کنیم اما تهِ دلمان بگوییم: هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق.
به گزارش خبرگزاری برنا، امروز مصادف است با دومین سالگرد درگذشت استاد محمود استاد محمد. نمایشنامه‌نویس، کارگردان و بازیگر تئاتر. بعد از مدتی مبارزه با بیماری سرطان سرانجام تسلیم شد و 3 مرداد 1392 در بیمارستان جم تهران خانواده تئاتر ایران را یتیم کرد.
مردی که عاشقانه بر روی صحنه می رفت و با تمام وجود هر آنچه داشت را از درون به تئاتر هدیه کرد.با همه سختی همیشه ایستاد و جنگید. همین استواری و عشق او به هنر بود که حالا بعد از دو سال بسیاری از هنرمندان و علاقمندان تئاتر هجرتش را باور ندارند.
او زنده است. چون صدای آدم‌هایی را که در آثارش خلق کرد می‌توان همیشه شنید. مردن یک تقدیر همیشگی برای بشر است ولی آدم‌های بزرگ هیچ وقت نمی‌میرند. تقدیر برای انسان‌های بزرگ آثار و خاطره‌های ماندگار است. بی شک نام و آثار محمود استاد محمد برای ما و نسل آینده و فرهنگ این سرزمین همیشه زنده خواهد بود.
در مراسم نخستین «هفته پژوهش سینمای ایران» عنوان شد؛
شب گذشته در تالار وحدت ؛
نظر شما
اخبار برگزیده
پرونده ویژه
تبلیغات متنی