تعبیر رویای نیمکت در آلونک‌های زندگی و زایمان

گروه اجتماعی خبرگزاری برنا: آن هایی که داشتن شناسنامه و هویت ثبت شده را در کودکی درک نمی‌کنند اما بزرگتر که شوند می‌فهمند سهمشان از درس و مدرسه تنها تخته پاره ای و ذغالیست که با آن بابا نان داد، بنویسند، بی آنکه بودن بابا را درک کنند و بی آنکه بابا توانی برای نان آوردن داشته باشد یا اصلا بابایی بالای سر خانواده اش باشد.

زیر پوست پایتخت، در لا به لای ساخت و سازهای عظیم الجثه، اتاقک های ١٢ متری هستند که بوی نم و عفونت نشان از جریان زندگی در آن ها دارد، اتاقک های ١٢ متری که هر لحظه کاربریشان عوض می شود، گاهی اتاق خواب است لحظه ای مهمان خانه می شود و سالی یکبار اتاق زایمان زنانی که از نبود آگاهی و امکانات بهداشتی سالی یکبار زایمان دارند آنقدر که نه به دکتر احتیاج دارند و نه پرستاری، همان کنج اتاق ١٢ متری فرزند دیگری تحویل جامعه می دهند.

وضعیت بهداشتی‌شان آنقدر وخیم است که بچه ها پشت در تنها سرویس بهداشتی موجود برای 200 نفری که آنجا هستند، این پا و آن پا می‌کنند، تا اگر خیلی خوش شانس باشند به موقع نوبتشان برسد.

این تنها بخشی از مشکلات، منطقه نعمت آباد تهران است. گوشه ای از زندگی افغان هایی که در ایران کم نیستند. وارد محل زندگی‌شان که می شوی، در نظر اول بچه های قد ونیم قدی جلوی رویت صف می‌کشند که اکثرشان سرماخورده اند. در چشمانشان حسرت و امید موج می زند. هر کدامشان در حرف های خود از مشکلاتشان می گویند. مادران افغان، که بزرگترین دغدغه شان تحصیل فرزندانشان است.

امکان تحصیل برای تمام کودکان افغان فراهم است

تمام این شرایط در حالیست که مقام  معظم رهبری اردیبهشت ماه امسال اعلام کرد: «هیچ کودک افغانستانی، حتی مهاجرینی که به‌صورت غیرقانونی و بی‌مدرک در ایران حضور دارند، نباید از تحصیل بازبمانند و همه آنها باید در مدارس ایرانی ثبت‌نام شوند» . جمله ای که حکایت از نگاه ویژه رهبری به این گروه از هم زبانانمان داشت. بعد از آن در دیدار معاون رییس اجرایی  دولت  افغانستان با وزیر آموزش و پرورش کشورمان، خلیل الله بابالو، رییس مرکز امور بین الملل و مدارس خارج از کشور وزارت آموزش و پرورش، به طور رسمی این دستور را اعلام کرد.

دستوری که  از اردیبهشت شروع شد و تا امروز ادامه دارد. شاهین نوش آبادی، معاون مرکز امور بین الملل وزارت آموزش و پرورش در خصوص روند اجرای این دستور در گفت و گو با خبرنگار آموزش خبرگزاری برنا، گفت: در راستای اجرای فرمان رهبری، شیوه نامه ثبت نام از دانش آموزان اتباع افغانی غیرمجاز در تابستان 94 صادر شد. که در آن 3 موضوع برای ثبت نام از دانش آموزان افغان پیش بینی شده بود، از جمله صدور معرفی نامه توسط دفاتر کفالت وزارت کشور، در راستای آگاهی از نام و نام خانوادگی دانش آموزان، صدور معرفی نامه پزشکی به درمانگاه های سراسر کشور، جهت انجام واکسیناسیون، غربالگری و اطمینان از سلامت و صدور معرفی نامه تحصیلی برای آموزش و پرورش برای تعیین سطح پایه تحصیلی.

نوش آبادی افزود: آمار دقیقی از تعداد کودکان افغان در سن تحصیل نداریم، اما تا این لحظه 360 هزار دانش آموز افغان در ایران مشغول به تحصیل هستند و پیش بینی بر این است که در همین مرحله قسمت اعظمی از دانش آموزان افغان که از تحصیل محروم بودند، مشغول تحصیل شوند و آمار این گروه از دانش آموزان به 90 درصد برسد.

نوش آبادی در خصوص اطلاع رسانی به این خانواده ها بیان کرد: در تابستان به آن ها مهلتی داده شد که برای تحصیل دانش آموزان اقدام کنند، اما اگر هنوز دانش آموز افغانی در کشور از تحصیل بازمانده است، دلیل آن کوتاهی آموزش و پرورش نیست، بلکه خود خانواده های افغان اقدامی نکرده اند.

وی در رابطه با اخذ شهریه از والدین دانش آموزان افغان گفت: اخذ شهریه، مصوب هیات دولت است که دلایل روشنی هم دارد، ایرانی هایی که قانون اساسی برایشان حق تحصیل رایگان در نظر گرفته است، به مدارس کمک می کنند بنابراین دور از انتظار نیست، که افغان ها هم به مدارس کمک کنند. حداقل  شهریه مصوب برای این گروه در دوره ابتدایی 120 هزار تومان و حداکثر برای مقطع پیش دانشگاهی 360 هزار تومان است، اما در همین شیوه نامه ثبت نام برای هفت گروه آسیب پذیر از جمله خانواده های افغان تخفیف 80 درصدی در نظر گرفته شده است.

معاون مرکز امور بین الملل وزارت آموزش و پرورش، افزود: این هفت گروه آسیب پذیر شامل خانواده های دارای بیماران خاص،  بی سرپرست، خانواده های درگیر مشکلات اقتصادی، خانواده های شهدا و ... است. لازم به ذکر است که شیوه نامه ثبت نام اتباع با دید انسانی نوشته شده است و در شرایطی که هزینه تحصیل یک دانش آموز به طور میانگین در 3 دوره تحصیلی 2 میلیون تومان است، این مقدار از شهریه کاملا منصفانه در نظر گرفته شده است.

شاهین نوش آبادی در پایان بیان کرد: دانش آموزان افغان در یک چهارم مدارس کشور، معادل 25 هزار مدرسه در کنار دانش آموزان ایرانی تحصیل می کنند و در سیاست های آموزشی، تربیتی و اجرایی ما بین ایرانی و افغانی تفاوتی نیست.

خانواده های افغان، مهاجرت کردند تا فرزندانشان در جنگ رشد نکنند و شرایط بهتری داشته باشند اما این کودکان چشم کشیده افغانی، مهاجرانی هستند، که قربانی جنگ شدند، باید دید با وجود فراهم بودن شرایط تحصیل، چرا در گوشه و کنار شهر، برای این دسته از دانش آموزان، نیمکت مدرسه رویای هر شب شده است.