به گزارش خبرگزاری برنا از لرستا ن،انتخابات که یکی از مشهورترین نشانههای مردمسالارانه انقلاب اسلامی است و در مواجهه با حوزه رسانه مانند چاقوی دو دم عمل میکند، یعنی میتواند کارکرد رشددهنده و مطلوب داشته و یا کارکرد سقوطدهنده و نامطلوب به رسانهها بدهد. البته انتخابات به خودی خود نه ذات دارد و اجبارسازی برای رسانهها مینماید ، و آنچه حاصل میشود را میتوان نگاه و شیوه بهرهبرداری اصحاب رسانه از این فرصت استثنایی و کمنظیر دانست گروهی که بعنوان افراد متعصب و علاقمند به رشد حوزه رسانه به دنبال فرصتهایی برای عمومیتر کردن این رکن اجتماعی در جهت ارائه خدمات اجتماعی بهتر هستند، طبعا از فرصت انتخابات استفاده کرده و با غور در دو عرصه خبررسانی به موقع و آگاهسازی عمیق، میزان وابستگی را به حوزه نشریات گسترش میدهند و برعکس عدهای که در حقیقت رسانهنما بوده و به رسانه نیز مانند یک شغل که فصل کم درآمد و پردرآمد دارد نگاه میکنند.
انجام تبلیغات به هر شیوه برای هر کاندیدا فارغ از اینکه فرد مورد نظر مطلوبترین و یا حتی مفید برای جایگاه مورد نظر هست یانه، قیمتگذاری برای فعالیت به شیوه برخی از رانندگان تاکسی در هنگام بارندگی، تخریب رقبایی که حتی ممکن است از کاندیدای مورد نظر بهتر باشند، گذشته از اینکه یک اقدام رسانهنما و غیرحرفهای است ، از آن جهت که موجب جهتدهی به نظرات خوانندگان میشود به نوعی یک خیانت اجتماعی نیز محسوب میشود.
متاسفانه استان لرستان هم مانند خیلی از نقاط دیگر کشور، از این آسیب در امان نبوده و در هر دوره انتخابات از یک سو برخی رسانهنماها و برخی طرفداران کاندیداها یکدیگر را پیدا کرده و اقدامات نامطلوبی را رقم میزنند.
بر اصحاب رسانه و کسانی که ضمن درک اهمیت و اثرگذاری قابل توجه حوزه رسانه، خود را مقید به حفظ حریم آن که به نوعی حفظ حریم تفکری آحاد جامعه میشود، لازم است که ضمن شناسایی این نوع حرکات غلط تمام توان خود را در جلوگیری و در صورت لزوم افشای اینگونه اقدامات به کار گیرند، تا افکار اجتماعی بتواند برای مهمترین مناصب کشوری و استانی انتخابی شایسته و با کمترین خطا داشته باشد.
خرم آباد شهری که پیشینه تمدنی کهن دارد و دارای فرهنگی غنی در حوزه های هنری و ادبی است، شاعران خرم آباد اساتید موسیقی، خط و اهل قلم خر اّباددر ایران نامدار هستند.
در عرصه تاریخ نیز دیار کهن ما فرازها و نشیب های بسیاری طی کرده است و در میدان نبرد ها، عرصه پیروزی ها و شکست ها بوده است.
خرم آباداز نظر زیست بومهای طبیعی، بسیار متنوع و جالب توجه است همانگونه که اقوام و مذاهب مختلفی را در کنار هم پرورده و این اقوام و مذاهب همواره در دوستی و برادری در کنار هم زیسته اند، در عرصه ورزش نیز خرم آباد نام آوران سرآمدی داشته است.
اما این زادبوم کهن، امروز بسیار رنجور و زخمی است. توان کم اقتصادی، بیکاری، نا امیدی جوانان و اضطراب کهنسالان چهره شهر ما را که روزگاری خندان و پر فروغ بود، آزرده و بیرنگ کرده است.
زخم عمیق بیکاری و آسیبهای اجتماعی، توان را از جامعه ما برده و وضعیت را بس بحرانی و نا مطلوب می نماید.
چه باید کرد تا دوباره لبخند را بر چهره جوانان ببینیم تا دست دعای پیرزنان که به سوی آسمان دراز شده، دوباره شکر گزار نعمتهای الهی باشد، دوباره پدران ما آرام و متین و با وقار نگاه کنند و شوهران وقتی به خانه می روند دست خالی و سر به زیر نباشند.
خرم آباد محتاج تغییر است. محتاج نفسی تازه.
خرم آبادبا انباشت عقب افتادگی در حوزه های مختلف مواجه است، اندیشه نان اجازه اندیشیدن نمی دهد، باید حرکتی نو آغاز شود، حرکتی گسترده و همه جانبه که در آن مردم و مسئولین با هم مشارکت نمایند.
شروع این حرکت روز هفتم اسفند است، توسعه اقتصادی لرستان بدون توسعه سیاسی معنایی ندارد. توسعه سیاسی با درست انتخاب کردن و انتخاب درست کردن شروع خواهد شد، هم باید فرایند انتخاب به گونه ای باشد که مردم فرصت اندیشیدن به عقاید را داشته باشند، هم باید بهترین افراد را از دیدگاه سابقه و برنامه برگزینیم.
افرادی که بتوانند حقوق مردم را در خانه استیفا کنند، نمایندگانی شایسته و مقتدر باشند و به وظایف خود آگاه بوده و شجاع باشند و این میسر نخواهد شد مگر آنکه گروهها، احزاب و رسانه ها، برای انتقال پیام افراد بی طرفانه و منصفانه وارد عمل شوند.
در این میان نقش رسانه های لرستان به عنوان رکن اصلی دمکراسی وزبان گویای مردم در انتخاب برتر نمودی کاملا ملموس ونقشی بسیار تاثیر گذار خواهد داشت .
گذشته از اینکه اساسا دموکراسی را در برابر تئوکراسی ساختند و غرب لیبرالی خواست تا با واژه مردمسالاری در حقیقت به خدا سالاری حمله کرده باشد و برای حذف خدا لااقل از زندگی اجتماعی مردم از خود مردم استفاده نماید، گذشته از همه اینها و موضوعات پیرامونی آن و اگر بپذیریم که منظور ما در جمهوری اسلامی از مردمسالاری همانگونه که رهبر معظم انقلاب اسلامی فرمودند " مردمسالاری دینی " میباشد، آنگاه خواهیم پذیرفت که رکن چهارم این مردمسالاری دینی نیز میتواند جامعه رسانهای به ویژه مطبوعات باشد.
اگر چه رجوع به رسانه ها و خصوصا مطبوعات بیشتر از آنکه همه گیر و مردمی باشد، نخبگانی است اما در هر صورت با واسطه نخبگان یا بی واسطه توسط خود نشریات میزان قابل توجهی از نظرات مردم جهت دهی و سوگیری میشود، که البته این موضوع اهمیت و سطح رسالت این رکن اجتماعی را افزایش داده و صاحبان آن لزوما بایست به مبانی بیشتری از حیث انسانی، اعتقادی و حرفهای پاینبند باشند.