از پوشاک بی‌کیفیت تیم‌ملی تا حق گم شده باشگاه‌ها!

به گزارش سرویس ورزشی برنا، انتخاب برند جیوآ پس از آل اشپورت، برای تامین پوشاک تیم های ملی فوتبال کشورمان، حاشیه ها وشائبه های زیادی را به وجود آورد. سوال علاقه مندان به فوتبال این است که چرا تیم ملی ایران به عنوان تیم اول قاره کهن باید از برندهایی برای تامین پوشاک استفاده کند که تقریبا از گمنامان پوشاک ورزشی در سراسر دنیا هستند و اصولا بر چه اساسی و چه معیاری این برندها انتخاب می شوند؟

آل اشپورت به لطف تدبیر مسئولان فدراسیون ایران و با پیراهن های درجه3 توانست در بین 32تیم برتر دنیا در برزیل خودش را به دنیا معرفی کند! و اکنون جیوآ که قبل از ایران کشور مالت را به عنوان مشهورترین مشتری داشت، توانسته اسم و رسمی برای خود دست و پا کند!

گفته می شود که فدراسیون فوتبال ما حتی به این برند مبلغی در حدود 50هزار دلار پرداخت کرده و در این مورد جواب روشن و واضحی نیست که چرا باید به اسپانسر پوشاک پول پرداخت شود؟!

مشخص نیست در فدراسیون فوتبال چه کسانی فکر می کنند و تصمیم می گیرند که این چنین با اعتبار و بزرگی یک ملت بازی می شود. چرا تیم ملی کشور ما که به نوعی ویترین آسیا در دنیاست باید پیراهن هایی را در اختیار داشته باشد که تولید کننده آن ها نه تنها به نام ایران نیاز دارد تا دردنیا شناخته شود، بلکه اکنون بازار فروش خوبی هم در داخل ایران پیدا کرده است و همه این ها به خاطر لطف بی بدیل مسئولان فدراسیون فوتبال ایران به آن هاست!

گفته می شود که مشکلات اقتصادی و اعمال تحریم های مختلف علیه کشورمان، باعث می شود که برندهای معروفی چون آدیداس و نایک، به لحاظ ملاحظات سیاسی و جلوگیری از دلخوری دولت آمریکا، برای تامین پوشاک تیم های ملی ما اشتیاقی از خود نشان نمی دهند. در این مورد قضاوت را به عهده ی خواننده می گذاریم اما اگر برای مثال آدیداس از ترس تحریم های آمریکا  با ایران وارد مذاکره نمی شود، پس چرا در سراسر ایران نمایندگی رسمی دارد و به خوبی از بازار فروش ایران استفاده می کند؟!

مسئولان فدراسیون فوتبال در بحث پوشاک به جای اینکه به موضوع کیفیت اهمیت بدهند، به این فکر می کنند که با کمترین هزینه برای فوتبالیست های این کشور لباس تهیه کنند! در حالی که اصولا هیچ کشوری برای پوشاک ورزشی که باعث تبلیغات وسیع برای شرکت تولید کننده می شود، هیچ پولی پرداخت نمی کند.

مسئولان فدراسیون فوتبال ما نمی توانند برای تیم اول آسیا، زمین تمرین با کیفیت در داخل کشور تهیه کنند تا فوتبالیست ملی پوش با مصدومیت مواجه نشود.

مسئولان فدراسیون فوتبال ما نمی توانند از حق تیم های باشگاهی دفاع کنند و خریدن زمان برای سرگرم کردن رسانه ها و مردم را در حد حماسه 22بهمن بزرگ می کنند!

مسئولان فدراسیون فوتبال ما حتی نمی توانند در داخل ایران حق و حقوق باشگاه های فوتبال  از تبلیغات محیطی و حق پخش تلویزیونی را زنده کنند. حق و حقوقی که اگر به باشگاه ها برسد، دیگر باشگاه های آسیایی ما دغدغه میزبانی و یا سفر به کشورهای میزبان را نخواهند داشت.

اما این فدراسیون در عوض از هر فرصتی استفاده می کند تا اعلام کند، فدراسیون بهترین تیم آسیا ست! واقعا باید به سرمربی تیم ملی حق داد که هرروز دم از رفتن بزند. او واقعا رفتار حرفه ایی از فدراسیون فوتبال ایران نمی بیند و در این میان بعضی از رسانه ها نیز به جای اینکه فدراسیون را مجاب پایبند بودن به اصول و قواعد حرفه ایی فوتبال کنند، سرمربی تیم ملی را هم متهم به توهین به ایران و ایرانیان می کنند در حالیکه بزرگترین توهین کننده به اهالی فوتبال کشورمان همیشه در حال لبخند زدن است!