کاهش ۳۶ ساعت در هفته از کار بانوان شاغل دارای شرایط خاص

گفتنی است ماده واحده لایحه مذکور عبارت است از؛ ساعات کار هفتگی بانوان شاغل اعم از رسمی، پیمانی و قراردادی که موظف به چهل و چهار ساعت کار در هفته هستند اما دارای معلولیت شدید یا فرزند زیر شش سال تمام یا همسر یا فرزند معلول شدید یا مبتلا به بیماری صعب‌العلاج می‌باشند و یا زنان سرپرست خانوار شاغل در دستگاه‌های اجرائی موضوع  ماده (222) قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران مصوب 15/10/1389 و بخش غیردولتی اعم از مشمولان قانون کار و قانون تامین اجتماعی بنا به درخواست متقاضی و تائید مراجع ذی‌ربط، سی و شش ساعت در هفته با دریافت حقوق و مزایای چهل و چهار ساعت تعیین می‌شود.  

تبصره یک ماده واحده این لایحه می‌گوید؛ تائید میزان و شدت معلولیت توسط سازمان بهزیستی اعلام می‌شود.

در تبصره 2 ماده واحده لایحه کاهش ساعت کار بانوان شاغل دارای شرایط خاص آمده است؛ زمان شروع و خاتمه کار در اجرای این قانون با توافق مشمولان و مسئولان مربوط آنان تعیین می‌گردد.

تبصره 3 این ماده واحده عبارت است از؛ کارفرمایان بخش غیردولتی از اعمال تخفیف پلکانی و یا تامین بخشی از حق بیمه سهم کارفرما برخوردار می‌شوند.

در تبصره 4 نیز آمده است؛ بانوانی که براساس سایر مقررات از امتیاز کاهش سرعت کار بهره‌مندند تا زمانی که از مقررات مزبور استفاده می‌کنند و یا دستگاه‌های تابع مقررات اداری و استخدامی خاص که امتیازات مشابه این قانون را دارند، از شمول این قانون مستثنی می‌باشند.  

تبصره 5 این ماده واحده نیز می‌گوید؛ در صورتی که مشمولان این قانون، همزمان شرایط استفاده از امتیاز آن و مرخصی ساعتی شیردهی را داشته باشند و یا همزمان دارای شرایط مختلف مصرح در این قانون باشند، حق انتخاب یکی از امتیازات پیش بینی شده را دارند.