به گزارش خبرنگار خبرگزاری برنا ، بجنورد بارها و بارها طعم این حادثه طبیعی را چشیده است و خاطرات تلخی در خاطر دارد که قربانیان زلزله سال 75 بجنورد گواه این ماجراست.
هر وقت بجنورد لرزه ای را بر تن احساس می کند ، برای فرار از زلزله پارک ها و بوستان ها پناه گاه مردم می شود ،
اما اکنون که هوا مطلوب است بوستان ها و پارک ها پناهگاه مطلوبی هستند ، آیا در زمستان هم پارک ها می توانند پناهگاه مناسبی برای مردم باشد؟
اگر مدت و شدت زلزله ها برای ثانیه ای بیشتر باشد ، آیا باز هم فقط می توان گفت خسارت مالی داشتیم یا باید از آمارها تکان دهنده ی قربانی ها سخن بگوئیم؟
دستاورد این همه مانورهای آمادگی برای زلزله در مدارس و گاه در ادارات در حقیقت چیست؟
مسئولان چه اقداماتی برای انتخاب مناطق امن برای انتقال مردم از شهر زلزله زده و خدمات رسانی به مردم آسیب دیده کرده اند؟
و همه ی سوال ها یک سو و این نکته که مردم بعد زلزله بیشتر نگران شنیدن آمارهای قربانیان هستند و وقتی که زلزله ای قربانی نداشت با خیال آسوده به زندگی خویش ادامه می دهند ولی اگر خدای نکرده قربانی داشته باشد صفحات مجازی پر می شود از ابراز همدردی و تسلیت .
زلزله های زنجیره ای اخیر بجنورد آمد تا مسئولان ما بیدار شوند که زلزله کنار گوش ماست و هر لحظه ممکن است اتفاق بیافتد و ما برای مقابله با آن چه کردیم؟
امید داریم زلزله ها حداقل این خرد و اقدام جمعی را حاصل کند که روزی برسد که حتی با شدیدترین زلزله ها آمار قربانی نداشته باشیم.