به گزارش خبرگزاری برنا، مراسم وداع با جمشید ارجمند در خانه سینما (ساختمان خیابان وصال) برگزار شد.
فریدون جیرانی، جهانگیر الماسی، جهانگیر کوثری، رخشان بنی اعتماد، رضا میرکریمی، مازیار میری، مصطفی احمدی، محمد متوسلانی، امیر عابدی، بیژن امکانیان، هوشنگ گلمکانی، جواد طوسی، حبیب رضایی و ... از جمله هنرمندان حاضر در این مراسم بودند.
رضا میرکریمی در ابتدای این مراسم درباره حواشی رخ داده پس از درگذشت کیارستمی گفت: متاسفانه چند روز اخیر در پیگیری پرونده کیارستمی اتفاقات و حواشی به وجود آمد. به این جهت از طرف خانه سینما و اهالی سینما خواهش می کنم، موضعگیریهای خاص انجام ندهید؛ چون این موضوع اورژانسی نیست و باید با صبر و درایت انجام شود و نیاز به حاشیهسازی نیست و نباید جامعه پزشکی و سینمایی روبروی هم قرار بگیرند. خواهش میکنم هر حرکت فردی و گروهی را در این خصوص با خانه سینما هماهنگ کنید تا ما از اعتدالی که بزرگانی مانند کیارستمی و ارجمند قدم میزدند، خارج نشویم.
میرکریمی در بخش دیگری از صحبتهای خود بیان کرد: این کمترین کاری است که در فراق دوستان و همکارانمان انجام میدهیم. جای برخی از این دوستان مانند کیارستمی هرگز پر نخواهد شد. در مورد ارجمند نیز به همین صورت است. وقتی میگوییم فردی ادیب است؛ یعنی مهارتها و ویژگیهایی دارد که یک شبه به دست نمیآید. او فضل و هنر را با هم داشت و به جرأت میتوان از واژه ادیب برای او استفاده کرد. غیر از همه اینها جلوه ادب و یکی از فرزانگان باادب بود. با ادب بودن یعنی در مدار اعتدال قدم زدن و با عقل با دیگران صحبت کردن است.
سید جواد طوسی هم در این مراسم گفت: تواضع و فروتنی ارجمند مثال زدنی است. وجه مشترک او با عباس کیارستمی هویتمندی و اینجایی بودن او بود و هر جا که برای حرکت فرهنگی پیشنهادی میشد، بدون هیچ بهانهای شرکت میکرد.
وی افزود: نکتهای سوالبرانگیز وجود دارد که افرادی مانند ارجمند و کیارستمی که هویتمند هستند، چرا به طور مستقیم و غیرمستقیم به آنها جفا میکنیم. تنهایی دوران کهنسالی ارجمند نباید اتفاق میافتاد. آیا سیاستگذاران جامعه فرهنگی ما نمیتوانستند به بهانهای مختلف در یک حوزه فرهنگی او را جذب کنند.
طوسی اظهار داشت: شاید بخشی از گوشهنشینی در منزل دارآبادش به کمکاریهای ما نیز مربوط میشود. امیدوارم این پل ارتباطی بین هنرمندان را فقط به مراسم عزاداری محدود نکنیم.
فریدون جیرانی هم در این مراسم گفت: ارجمند غیر از مسائل سینمایی یک فعال سیاسی نیز بود و در دهه 40 که فضای سیاسی بازتر شد فعالیت خود را در این زمینه بیشتر کرد. او منتقدی بود که یک دوره روی نسل ما تأثیر بسیاری گذاشت.
علینژاد از دوستان و همکاران او خاطرنشان کرد: ارجمند غیر از تبحر در وادی نقد، روزنامهنگار جامعالاطرافی نیز بود. همچنین در زمینه مقالهنویسی، گزارش نویسی، ترجمه و به خصوص طنز توانایی بالایی داشت.
طهماسب صلحجو هم در پایان بیان کرد: فوت بزرگانی چون ارجمند ضربه بزرگی به جامعه فرهنگی ما میزند و زمانی که زیر تابوت آنها هستیم، میفهمیم که چه گوهری را از دست دادیم. کاش در زمان حیات به دانش و جایگاه هنری آنها بها داده شود.
گفتنی است جمشید ارجمند از دهه 30 فعالیت نوشتاریاش را آغاز کرد و در مجله «ستاره سینما» و سایر مجلات نقد فیلم مطلب مینوشت و با منتقدانی همچون پرویز دوائی همدوره بود.
او چندین کتاب مهم – نزدیک به 20 عنوان - را از زبان فرانسه به فارسی ترجمه کرده و در زمینه ویرایش هم فعالیت داشته است.
دوره دوجلدی درباره چند سینماگر، درباره سینما، فیلم ساختن، سینماگر، دستور خط و نگارش، دستنامه شیوه نگارش، گربه روی شیروانی داغ و ۲۱ فیلم-قصه دیگر از آثار جمشید ارجمند است.