امیری: با نایب قهرمانی در پارالمپیک ریو روزهای خوب گذشته برایم تکرار شد

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، حامد امیری، نایب قهرمان پرتاب وزنه پارالمپیک ریو، ورزشکاری است که تا چهار سال پیش نامش در مسابقات قوی ترین مردان ایران می درخشید و بعضی از رکوردهایش هنوز دست نیافتنی است.

امیری، متولد سال 1361 در استان لرستان است و پیش از سانحه ای که منجر به آسیب نخاعی و در پی آن معلولیتش شد، به صورت حرفه ای در ورزش های قدرتی فعالیت می کرد و در هشت دوره مسابقات قوی ترین مردان ایران نیز حضور داشت.

وی در خصوص روی آوردنش به ورزش معلولین گفت: زمستان سال 91 زمانی که از تمرین برمی گشتم در جاده دچار سانحه شدم و این اتفاق افتاد. بعد از آن تا 2 سال خانه نشین بودم و شرایط خوبی نداشتم و می خواستم ورزش را برای همیشه کنار بگذارم. اوایل همه چیز برای من سخت بود و نمی توانستم وضعیت جدید را قبول کنم تا اینکه دکتر مصطفی بهرامی، از مربیان خوب استان لرستان به دیدن من آمد.

امیری در ادامه  افزود: آقای بهرامی خیلی به من امید داد و تشویقم کرد اما نمی توانستم قبول کنم که ورزش را در سطح دیگری شروع کنم. این اتفاق پیش از مسابقات پاراآسیایی اینچئون بود و باز هم موفق نشدم با خودم کنار بیایم و شانسم را در این مسابقات امتحان کنم. این اتفاق گذشت تا اینکه بالاخره پاییز سال 93 به تمرینات رفتم و از نزدیک تلاش ورزشکاران معلول را دیدم و دریچه ای جدید به رویم گشوده شد. از آن پس تمرینات را در پرتاب دیسک و وزنه شروع کردم و چند ماه بعد در مسابقات فزاع شرکت کردم و توانستم رکورد کلاس خودم را در پرتاب وزنه بشکنم.

نایب قهرمان بازی های پارالمپیک ریو خاطرنشان کرد: برای مسابقات جهانی قطربه دلیل اینکه در کلاس من پرتاب دیسک برگزار نمی شد و تنها در نیزه می توانستم شرکت کنم، در این مسابقات حضور نیافتم و چند ماه بعد در مسابقات بین المللی امارات توانستم در سه ماده پرتاب نیزه، دیسک و وزنه به سه نشان طلا دست پیدا کنم و رکورد پرتاب وزنه آسیا را نیز شکستم.

وی گفت: پس از این مسابقات متوجه شدم که در پارالمپیک ریو اگر بخواهم در پرتاب وزنه شرکت کنم می بایست با افرادی مسابقه دهم که همگی یک کلاس از من بالاتر هستند و این کار سختی بود و می توانستم شانسم را در پرتاب نیزه امتحان کنم. با اینحال تصمیم گرفتم پرتاب وزنه را برای ریو انتخاب کنم و تنها روی آن متمرکز باشم و البته اصرارم به این ماده به خاطر این بود که حالت قدرتی داشت و با ورزشی که پیش از معلولیت انجام می دادم شبیه بود و من را به گونه ای به گذشته پیوند می داد. در انتخابی پارالمپیک که توسط انجمن چند ماه بعد از مسابقات امارات برگزار شد توانستم با رکورد 11 متر و 60 سانتی متر، انتخاب شوم و حتی 10 سانتی متر هم بالاتر از رکوردی که درخواست کرده بودند به ثبت رساندم و به این ترتیب مسافر ریو شدم.

دارنده نشان نقره بازی های پارالمپیک خاطرنشان کرد: در بازی های پارالمپیک ریو درگروهی بودم که همه کلاس F55 بودند و تنها کسی که کلاس F54 داشت من بودم. برای من که اولین حضورم در پارالمپیک را تجربه می کردم و در کنار افرادی بودم که بهترین های جهان در این ماده و کلاس بودند، کار دشواری پیش رو بود اما به لطف خدا توانستم با رکورد 11 متر و 40 سانتی متر به اولین نشانم در بازی های پارالمپیک دست یابم ونایب قهرمان شوم و شاید هیچ کس انتظار نداشت با این شرایط مدال بگیرم اما خوشبختانه توانستم توانمندی ام را ثابت کنم .

امیری افزود: در فاصله سه ماه مانده به بازی های پارالمپیک ریو زیر نظر دکتر بهرامی روزی دو بار تمرین می کردم و در این ایام به صورت فشرده کار کردم و تمام توانم را به کار گرفتم. تا پیش از اعزام خانواده ام چندان راضی به حضورم در عرصه ی ورزش نبودند اما بعد از عنوان قهرمانی دیدشان عوض شد و به گونه ای روزهای خوب قهرمانی در گذشته و خاطراتی که از آن ایام داشتند، برایشان تداعی شد و خودم هم حس خوبی داشتم که دوباره به عرصه ی قهرمانی بازگشته ام و توانستم ثابت کنم همان حامد امیری گذشته هستم.

وی تصریح کرد: در زمان فعالیتم در ورزش قهرمانی، بیش از 60 مدال و عنوان قهرمانی داشتم و هنوز هم 2 رکوردم در سطح جهان شکسته نشده است و در عرصه مربی گری هم کارت درجه یک بین المللی دریافت کرده بودم. همه این سابقه ها باعث شده بود تا شروع فعالیتم در یک سطح و رشته دیگر برایم سخت باشد اما خوشبختانه موفق شدم.

دارنده سه نشان طلا از مسابقات آسیا و اقیانوسیه افزود: بعد از بازی های پارالمپیک ریو مجددا زیر نظر آقای بهرامی تمریناتم را با فاصله کمی از برگشت آغاز کردم و این بار در پرتاب نیزه هم فعالیت می کنم و می خواهم در این ماده نیز تجربه کسب کنم. امیدوارم بتوانم در مسابقات جهانی لندن که سال آینده برگزار می شود نتیجه خوبی کسب کنم و تمرکزم بر مسابقات پارالمپیک 2020 توکیو و کسب بهترین نتیجه است. هر چند که در ورزش قهرمانی هیچ چیز قابل پیش بینی نیست و نمی توان قول داد اما تلاش می کنم عنوان نایب قهرمانی پارالمپیک ریو را به قهرمانی تبدیل کنم.

امیری در پایان گفت: در مدت این 4 سال خانواده ام برای من بسیار زحمت کشیدند و در شرایط سخت همراهم بودند و از تمام محبت هایشان سپاسگزارم. از بهرامی نیز تشکر می کنم که باعث ورود من به این رشته شد و در تمام مراحل نیز با من همراه بود و حمایتم کرد. همین طور از برادر عزیزم که تمامی تمریناتم با حضور و کمک او انجام می شود قدردانی می کنم و امیدوارم با نتایج خوبی که در آینده کسب می کنم پاسخگوی زحمات همه ی این عزیزان باشم.