به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، چند ماه به انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده و حالا تقریبا تصمیم جریان های سیاسی برای انتخابات مشخص شده است. جریان اصلاح طلب و احزاب نزدیک به آن متفق القول هستند که در انتخابات 96 از روحانی حمایت خواهند کرد و رقیبی برای رییس جمهوری فعلی نخواهند تراشید.
از طرف دیگر جریان اصولگرا روزهای سختی را برای یافتن رقیبی مناسب و هم تراز روحانی می گذراند. طیف سیاسی اصولگرا که در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم با همه تلاشی که برای رسیدن به وحدت انجام داد نتوانست به این مهم دست پیدا کند، امسال هم هنوز نتوانسته به نظر واحدی برای انتخاب کاندیدای اصلح در انتخابات پیش رو برسد.
نکته دیگری که کار اصولگرایان را در انتخابات مشکل می کند حضور برخی افراد تندرو زیر پرچم آنهاست. برخی گروه ها با وجود اینکه کمیت نفری شان زیاد نیستند اما با سر وصدای زیاد باعث اختلاف شده اند و سبد رایشان در سبد رای اصولگرایان آمیخته شده و هیچگاه هم حاضر به کنار آمدن با دیگر اصولگراها نیستند، افرادی که بیشتر به طیف پایداری و احمدی نژاد نزدیکند.
اکنون که چندماه تا انتخابات فرصت باقی است نامی به عنوان گزینه انتخاباتی اصولگرایان به چشم نمی خورد اما برای هرکدام از شاخه های اصولگرا نام هایی به عنوان نامزدهای احتمالی در رسانه ها به چشم می خورد که خود نشان دهنده اختلاف این طیف سیاسی است.
آخرین گمانه زنی درباره انتخابات 96 به حضور آقای شهردار در این رقابت قطعیت بخشیده است. اما به عنوان یک کاندیدا با حواشی زیاد نمی تواند روز های آسانی را در این کارزار انتخاباتی بگذارند. به گفته سبحانی نیا نماینده پیشین و اصولگرای مجلس نهم، قالیباف با این شرط پا به عرصه انتخابات می گذارد که همه اصولگرایان بر سر او اتفاق نظر داشته باشند و در صورتی که مثل دور گذشته کاندیداهای اصولگرایی متعدد باشند فایده ای ندارد و آرا پراکنده میشود. البته به نظر می رسد رای نیاوردن قالیباف در دو دوره نیز به دلیل همین نبود اتفاق نظر بود البته نباید فراموش کرد که او تجربه دو شکست انتخاباتی در سال 84 و 92 را در پرونده خود دارد.
با اجرایی شدن تمدید قانون آیسا روح تازه ای در اردوگاه مخالفان برجام و همچنین روحانی دمیده شده و نام جلیلی را بار دیگر به سر تیتر رسانه ها بازگردانده است. او اخیرا با تحلیل اوضاع کشور به برخی همفکرانش گفته است که اکنون دیگر همه متوجه شده اند که برجام شکست خورده و نظرات ما درباره برجام به اثبات رسیده است. به نظر می رسد بیشترین امید دبیر سابق شورای امنیت ملی برای جذب آرای مردم، مخالفان مذاکرات و برجام باشد. جلیلی دو هفته پیش از اعلام نتایج ریاست جمهوری امریکا نیز اعلام کرد که برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری برنامه خواهد داشت.
رییس سابق سازمان صدا و سیما یار دیگر احمدی نژاد نیز از قافله انتخابات دور نمانده است. گرچه ضرغامی از منصوبان رییس جمهوری سابق نبود اما پیوند حزبی این دو سبب شد که صدا و سیما دربست حامی دولت سابق شود و برخی ضرغامی را کاندیدای جایگزین احمدی نژادی ها بدانند.
از دیگر اصول گرایانی که از ورود به مجلس باز ماندند و زمزمه های کاندیداتوری ریاست جمهوری شان به گوش می رسد، حداد عادل است. او که پیش از این شانس خود را در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 سنجیده بود در نهایت مجبور به انصراف شد تا یک ناکامی در کارنامه سیاسی اش به ثبت برسد. گرچه رئیس فرهنگستان و ادب فارسی ایران در مصاحبه هایش پیش از این گفته بود شخصا تصمیمی برای حضور در انتخابات ندارد اما به این معنی نیست که در صورت پیدا نشدن گزینه مناسب برای اصول گرایان این تصمیم را نخواهد گرفت.
پرویز فتاح نیز گرچه پیش از این تاکید کرده بود که قصد شرکت در انتخابات ریاست جمهوری را ندارد اما رقابت او با جلیلی برای اعلام نامش به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری و در نهایت افتادن قرعه به نام جلیلی در سال 92 این احتمال را برای شرکت او به عنوان کاندیدا در این دوره افزایش می دهد.
در میان حزب های اصولگرا تنها حزبی که به طور مشخص برنامه خود برای انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرده است، حزب موتلفه است. به گفته بادامچیان مصوبه قطعی شورای مرکزی حزب موتلفه این است که موتلفه در انتخابات ریاستجمهوری سال ٩٦ یک نامزد موتلفهای مستقل را به جامعه معرفی خواهد کرد.
دبیرکل موتلفه نیز در مراسم چهلم آیت الله شجونی از بادامچیان و میرسلیم به عنوان نامزدهای احتمالی نام برد و گفت به زودی اسامی نهایی منتشر می شود.
با نگاهی گذرا به اسامی اعلامی و خبرهای اردوگاه اصولگرا می توان سردرگمی و اختلاف را در میان آنان دید. علاوه بر اجماع و اتحاد که به آرزویی برای اصولگرایان تبدیل شده است مشکل بزرگ تر آنان دست خالی شان و نداشتن گزینه ای مناسب است تا بتوانند به وسیله این شخص هم به اتحاد برسند و هم مردم راقانع کنند تا رایشان را در سبد این طیف بریزند.