متن یادداشت بدین شرح است: «درباره «کارستان» و چگونگی شکلگیری و تجربههای تلخ و شیرین آن و درنهایت به بار نشستن این ایده قدیمی که به یک آرزو تبدیل شده بود، میتوانم در ظرفیت یک کتاب بنویسم؛ ولی همین اشاره کافی، که بعد از ساخت فیلم «قصهها» بهکرات با این سؤال روبهرو شدم که چرا کار نمیکنم؟ چرا فیلم نمیسازم؟ جواب به این سؤال را در حال حاضر که در آستانه اکران فیلمهای «کارستان» هستیم بهروشنی میتوانم بدهم که در این مدت نهفقط کمکار و بیکار نبودم که یکی از پربارترین دوران کاریام را تجربه کردم.
با فاصلهگیری از دنیای سینمای داستانی که دیگر بسیاری از جوانب آن را بجا نمیآورم و انگارنهانگار که چند دهه در همین سینما استخوان خرد کرده و پیر شدهام، گروهی حرفهای با دغدغههای مشترک، از همکاران قدیمی و دوستان جوان دور هم جمع شدیم و باانگیزه به تصویر کشیدن الگوهایی زنده از زنان و مردان ارزشآفرین ایرانی که میتوانند نماد خودباوری و امیدبخشی به جوانان و جامعه باشند، آرزوی قدیمیام را به واقعیت تبدیل کردیم.
هرچند که هدف اولیهمان ساخت ۲۶ فیلم بود اما با حمایت مالی بزرگوارانی در بخش خصوصی فقط امکان ساخت ۶ فیلم برایمان میسر شد؛ اما این خود در فاز یک این پروژه موفقیت بزرگی بود.
سه سال کار مستمر بهعنوان مشاور پروژه همراه با ساختهشدن ۶ فیلم - پنبه تا آتش، طبرستانیها، سعیده قدس بنیانگذار محک، پازلیها، مادر زمین و شاعران زندگی - برایم لذت و رضایتی بیشتر از ساختن شش فیلم توسط خودم به همراه داشت.
رخشان بنی اعتماد خرداد ۹۶»
هدف پروژه «کارستان»، ثبت و روایت تلاش کسانی است که در رویارویی با چالشهای بسیار، توانستهاند معنای کار را حرمت بخشند و ثبت و انتقال دانش و تجربههایشان میتواند الگوهای با ارزشی برای کل جامعه بهخصوص جوانان باشد.
سری فیلمهای مستند «کارستان» با مشاوره هنری رخشان بنیاعتماد، تهیهکنندگی مجتبی میرتهماسب و همکاری «بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان» در بخش پژوهش و در بخش خصوصی تهیه و تولید شده است.