به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، آمدن توتال به ایران اتفاق کمی نیست، در روزهایی که بوق های بزرگ آمریکای ترامپ تلاش می کند ایران را ناامن، نامطلوب و ضررده برای سرمایه گذار خارجی نشان دهند، این قرارداد قطعا خط بطلانی روی همه آن تبلیغات می کشد. دولت هم طبق برنامه ششم توسعه مکلف به جذب سرمایه خارجی است، در نتیجه این سرمایه گذاری هم اقتصاد رونق می گیرد و اشتغال طبق برنامه پیش می رود، در واقع ایران نه آنقدر سرمایه دارد که بتواند بسیاری از چاله های اقتصادی خود را پر کند و حتی اگر هم داشته باشد عاقلانه ترین راه برای توسعه جذب سرمایه خارجی است.
حالا این قرارداد بزرگ بسته شده، توتال هم تنها نیست، اولا با یک شرکت چینی آمده ثانیا یکی از شرکتهای داخلی هم در کنارش ایستاده، طبق اقتصاد مقاومتی سرمایه گذاری خارجی از تکالیف اصلی دولت است و البته در کنار آن باید دانش روز هم منتقل شود که با حضور شرکت ایرانی در کنسرسیوم اخیر این اتفاق هم رخ می دهد اما اینکه چرا عده ای علیرغم توضیحات دقیق و کارشناسی وزارت نفت و دولت همچنان بر طبل مخالفت می کوبند را در رفتارهای چند سال گذشته این طیف می توان به وضوح دید.
برجام امضا می شود عده ای فریاد می کشند، تورم پایین می آید عده ای فریاد می کشد، رشد اقتصادی افزایش می یابد عده ای فریاد می کشد، برجام نفتی به نتیجه می رسد عده ای فریاد می کشند، منشور حقوق شهروندی آماده می شود عده ای فریاد می کشند، هواپیما خریداری می شود عده ای فریاد می کشند، یارانه مستمری بگیران کمیته امداد و بهزیستی افزایش می یابد عده ای فریاد می کشند، طرح تحول سلامت هزینه های درمانی مردم را کاهش می دهد عده ای فریاد می کشند، سرمایه گذار خارجی به ایران می آید عده ای فریاد می کشند و...! این روال چهار سال گذشته دلواپسان است، آنها بابت هر اقدام درست و موثر دولت فریاد می کشند، فریاد می کشند تا صدای این دستاوردها به گوش کسی نرسد، تا کام مردم از پیشرفت های روزافزون شیرین نشود.
طیفی که خود را صاحب و مالک کشور می دانند، می دانند که با هر اقدام اصلاحی دولت امیدواری مردم به توسعه همه جانبه افزایش می یابد به همین دلیل هم عزم خود را جزم کرده اند تا اجازه ندهند این امید در ذهن مردم شکل گیرد غافل از اینکه رفتارهای آنها تنها امید را از مردم نمی گیرد بلکه مانع حضور سرمایه خارجی در ایران می شود و در نتیجه چرخ های اقتصاد ایران کندتر به چرخش در می آید.
اگر قراداد اخیر مشکلی دارد، اگر مخالفان این قرارداد از این مشکل اطلاع دارند، اگر سندی وجود دارد که قرارداد یک طرفه بسته شده و منافع ایران تامین نشده است، به جای فریاد کشیدن، آن را به قوه قضائیه تحویل دهند تا رسیدگی شود اما اگر حدس و گمان است، سندی موجود نیست و قس علیهذا، این جیغ و دادهای رسانه ای فقط به ضرر مردمی است که پای نظام و انقلاب ایستاده اند تا کشور به توسعه برسد.