به گزارش خبرگزاری برنا ؛ محمدعلی ابطحی درباره تجربه های تئاتربینی اش گفت:
*تئاتر را دوست دارم و سعی میکنم حداقل تئاترهایی را که دعوت میشوم یا فرصت داشته باشم؛ بروم و ببینم. گاهی وقتها که تئاتر دیدنهایم دیر شود احساس میکنم که یک کمبودی پیدا کردهام.
محتوای سیاسی در تئاتر بیشتر توجهم را جلب میکند؛ ترجیحم دیدن بازیگرهای جوان تئاتری است نه بازیگرهای معروف و نامدار
*کارهای سیاسی را حتما دوست دارم بروم و ببینم. اینها برای من دلایل جذابیت یک تئاتر میتواند باشد. اما تعریفم از بازیگری و نویسندگی خوب متفاوت است؛ اگر دست خودم باشد ترجیحم بازیگرهای معروف نیستند و این تجربهام در تئاتربینی بوده. در سینما قضیه فرق میکند. در تئاتر از نظر من کاری که حاصل بازی بچههای جوان رو به رشد باشد که اسم معروفشان را یدک نمیکشند؛ اغلب تئاتر بهتری است.
*چندی پیش به تماشای تئاتری رفته بودم که حدود سه دقیقه یکی از این بازیگرهای اسمدار از دری وارد میشد دوری میزد و بیرون میرفت اما در بروشور تئاتر، اسم این آقا خیلی درشتتر از بقیه نوشته شده بود. به من به عنوان یک مخاطب با دیدن این صحنه خیلی حس بدی دست میداد. به همان میزان دلم برای دیگر بازیگرهای آن نمایش میسوخت که بازیهایشان خیلی بهتر از آن بازیگر معروف بود ولی اسم ایشان مطرح میشد. به همین دلیل معروف بودن یک بازیگر برایم خیلی مهم نبوده و بازیگرهای جوانتر تئاتری را بیشتر دوست داشتهام.
*در ایران خیلی بازیگرهای خوبی داریم. من واقعا افتخار میکنم به نسلی که امروز تئاتر گسترده ایران را با وسعت اجراهای فراوانی که وجود دارد اداره میکنند. عشق و علاقه و دلبستگیشان را که به کار میبینم حس لذتبخشی به من دست میدهد. به همین دلیل از بازی بازیگرهای جوانی که نام معروفی هم ندارند بیشتر لذت میبرم. البته این را هم بگویم به این معنا نیست که آدمهای معروف الزاما بازیهای بدی دارند. گاهی تئاترهای خوبی با موضوع خوبی شکل میگیرد که بازیگران معروفی هم دارند. مثلا چندی پیش آقای رضا کیانیان نمایش «حرفهای» را اجرا کرد که هم کار خیلی خوبی بود و هم موضوعش برای من به عنوان یک آدم سیاسی جذاب بود. یا دکتر محمدرضا خاکی «روال عادی» را اخیرا روی صحنه برده بود که برای من خیلی جالب بود. بهطوری که به آقای مرادخانی زنگ زدم گفتم برای یک عده از این چهرههای سیاسی یک اجرای ویژه بگذارید بیایند این نمایش را ببینید.
*دوستانی هستند که خودشان تماس میگیرند و ارتباط دوستانهای با بعضی دارم در حدی که اگر کاری روی صحنه داشته باشند توقع دارند که حتما بروم و کارشان را ببینم. مثلا سجاد افشاریان. بعضی بازیگران هم در این دسته هستند. گاهی هم توصیهای در اینستاگرامام کردهام که وقتی کاری را میبینم دیگران را هم تشویق کنم.
*درباره فیلمهایی که میبینم در اینستاگرامام خیلی کم مینویسم اما درباره تئاتر و کتاب خیلی علاقهمندم بنویسم تا حساش را در بین مخاطبانم نگه دارم. چون مخاطبان صفحه من با دنبال کنندگان صفحههای هنرمندان کمی متفاوت هستند. حوزههای سیاسی و دینی خیلی در بینشان هستند. اینکه با توضیح کوتاهی درباره تئاتر در صفحهام مینویسم برای این است که در بین این اقشار و این فضا هم تئاتر مطرح شود؛ تصویر تئاترها در مجموعه صفحه هنرمندان مختلف ممکن است با لایک مخاطبان زیادی هم همراه باشد اما مخاطبانشان متفاوت نیستند. اما در صفحه من مخاطبان متفاوت و متنوع هستند. به همین دلیل فکر میکنم قدم خیلی خوبی برای کار فرهنگی و تبلیغاتی درباره تئاتر و کتاب است. من درباره کتابی که میخوانم هم مینویسم.