با پایان کارزار دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و پیروزی قاطع دکتر حسن روحانی، نگاه تیزبین هواداران و منتقدین به عملکرد دولت دوازدهم درحوزه های مختلف و برنامه های دولت برای تحقق شعارهای انتخاباتی اش معطوف شد. اخیراً مخالفین دولت و به بهانه های مختلف تیغ تیز انتقادات و بعضا تخریبها را متوجه دولت روحانی نموده اند و با استفاده از دلسردی لایه هایی از هواداران دولت از اقدامات انجام شده در ماههای گذشته، موجی را تحت عنوان پشیمانیم راه انداخته اند.
به هزاران دلیل موجه می توان گفت نمی توان فردی را از طیف حامی دولت اعم از اصلاح طلب، اعتدال گرا و اصولگرای معتدل یافت که از رأی خود به روحانی آنهم درمقابل رقبای شناخته شده اش پشیمانباشد.مطالبه آنچه بعنوان شعارهای انتخاباتی مطرح شد حق طبیعی رأی دهندگان است و قطعا برآن پافشاری خواهند کرد و دراین مسیر، دولت از گزند انتقادات بعضا تندحامیان خود مصون نخواهد بود و می بایست به فکر تحقق این شعارها باشد.
بخش کشاورزی هم ازسیاست های عوام گرایانه و مخرب دولت های نهم و دهم زخم های عمیقی برتن دارد و به همین دلیل به عقب برنخواهد گشت.
نمی توان منکر وضعیت نامطلوب موجود بخش کشاورزی کشور و کاستیهای موجود بود ولی بازگشت به سیاستهای قبل از دولت روحانی به کابوسی وحشتناک شبیه است .
هنوز نابودی صنعت قند و شکر کشور، واردات افسار گسیخته محصولات کشاورزی، افزایش بی شمار موتورآبهای غیر مجاز، خشکیدن تالابها ، نابودی دریاچه ارومیه، آغاز بحران ریز گردها، بحران ملی آب، تبدیل بیکاران بخش کشاورزی به بیکار بدهکار از طریق طرح بنگاههای زودبازده و صدها بحران تلخ دیگر را که پیکر نحیف بخش کشاورزی را هدف گرفت فراموش نکرده ایم.
انتظار اقدامات جسورانه و جدی تری برای حل مشکلات موجود ازدولت داریم ولی به عقب برنخواهیم گشت.
در بخش کشاورزی که هرگز.....