بسیاری از افراد به علت ناآگاهی از مسئولیت هر وزارتخانه، حل مشکلات را از وزارتی که به آن مربوط نیست، خواستارند. به عنوان مثال برخی تصور میکنند حل مشکل بیکاری و اشتغال جوانان با معاونت ساماندهی امور جوانان وزارت ورزشوجوانان است در صورتیکه این تصور نادرست و تنها سیاستگذاری این حوزه مربوط به معاونت جوانان است.
محمد مهدی تندگویان – معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزشوجوانان در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، در خصوص اشتغال جوانان گفت: «موضوع اشتغال مرتبط با وزارت ورزشوجوانان نیست بلکه وزارتخانههای مربوطه مشخص هستند که اعتبارات مناسبی هم دریافت میکنند. مسئولیت اشتغال جوانان با وزارت رفاه و کار است.»
به گفته وی کل اعتبار پیشبینی شده سال 97 معاونت جوانان به غیر از اعتبارات حمایتی که به صندوق و بانک رفته و وام داده میشود، حدود 46 میلیارد تومان است که نیمی از این اعتبار بابت حقوق و دستمزد مجموعه وزارتخانه پرداخت میشود.
تندگویان با بیان این مطلب که اعتبارات معاونت جوانان پاسخگو حوزه اشتغال نیست، عنوان کرد: «اعتبار یک ونیم میلیون دلاری از صندوق ذخیره ارز به وزارت کار و رفاه اختصاص داده شده که حدود 12 هزار میلیارد تومان به حوزه اشتغال جوانان تعلق میگیرد. بی شک این بودجه قابل مقایسه با بودجه معاونت ساماندهی امور جوانان نیست.»
معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزشوجوانان در ادامه افزود: «مسئولیت معاونت در این حوزه، سیاست گذاری صحیح است اما چون این امر اجرا نشده، پیامدهای منفی آن در کشور قابل مشاهده است.»
وی در خصوص مدرک گرایی، تصریح کرد: «بیگمان در موضوع مدرک گرایی دچار مشکلات اساسی شدهایم. به علت عدم انجام آمایش اشتغال در کشور برخی از مدارج علمی با تعداد بیش از حد نیاز در کشور بالا رفته و در دانشگاه ها تبیین شده که در نتیجه فارغ التحصیلان آن هم به وجود آمدهاند در حالی که به آن رشته با این میزان فارغ التحصیل در کشور نیاز نداریم.»
تندگویان در ادامه افزود: «به هر دلیلی جوانان به دنبال کسب مدرک بودهاند و در حال حاضر تبدیل به بازار آدمهایی شده اند که مدرک دارند اما دارای شغل نیستند. آمایشی انجام نشده تا بدانیم که برای هر مدارج علمی با چه تعداد، در چه مناطقی و با چه خروجی به فارغ التحصیل نیاز داریم. در این حوزه با بهم ریختگی مواجه هستیم.»
معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزشوجوانان با بیان این مطلب که باید از مدرک گرایی فاصله بگیریم و پرورش مدارج علمی در سطوح بالا ترک کنیم، بیان کرد: «باید به سمت پایگاههای نخبگان اجتماعی که به صورت عملیاتی و کارگاهی فعالیت اشتغالزا انجام میدهند، قدم برداریم. در حال حاضر در کشور با نخبگان اجتماعی بسیاری روبرو هستیم که در تشکلهای وزارت هم فراوان هستند. این نخبگان پایگاههایی به وجود آوردهاند که از 5 تا هزار جوان را مشغول به کار کردهاند. ممکن است شخصی که این پایگاه را ایجاد کرده هیچ نوع مدارج علمی نداشته باشد و توانسته تنها با قدرت اجتماعی و توانایی اجرایی کردن عملیات و همچنین با استفاده از پایگاههای مردمی و بخشی از تسهیلات، تولیدات و خروجی مناسبی داشته باشد. به وجود آورندگان استارپها وتجارت الکترونیک شهری دارای مدارج علمی بالا نیستند اما با استفاده از ظرفیت و تواناییهای خود قادر به ایجاد یک شبکه اشتغال وسیع شدهاند.»
وی با تاکید بر این مطلب که باید توجه بیشتری به نخبگان اجتماعی داشته باشیم، گفت: «نسل بعدی باید بپذیرد که همه چیز در مدرک خلاصه نمیشود؛ به خصوص جوانانی که در روستا و شهرستانها زندگی میکنند. مگر در روستا مگر به چه تعداد مدرک علمی نیاز داریم؟ این ناآگاهیها موجب مهاجرتهای بیهوده، رکود کشاورزی و دامپروری و از بین رفتن صنایع پایین دستی شده است. افرادی که باید در روستا به انجام فعالیت میپرداختند برای اخذ مدرک علمی به شهر آمدند اما در حال حاضر نمیتوانند در شهر شغل بدست آوردند و این امر تبدیل به معضلاتی همچون حاشیه نشینی و مشاغل کاذب شده است. کل شبکههای روستایی کشور در حال ضربه خوردن است به این علت که جوان کار در روستا را عار میداند. سال ها ترویج کردهایم که مدرک گرایی موجب شخصیت و هویت می شود اما این نادرستترین فرهنگ است.»
معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزشوجوانان با بیان این مطلب که انجام بسیاری از مشاغل در ایران زشت پنداشته میشود و کسی به سراغ آنها نمیرود، بیان کرد: «در کشورهای توسعه، زمان که جوانان به سن 18 سالگی میرسند، خانواده برای حضور جوان مجبور به پرداخت مالیات است بنابراین به فرزند خود ابلاغ میکند که تشکیل خانواده بده، مستقل زندگی کن و مالیات خود را پرداخت کن یا اگر در خانه میمانی باید در کسب درآمد به من کمک کنی؛ بنابراین جوان هر نوع شغلی که بتواند در اجتماع کسب کند اعم از مشاغل خدماتی شهری یا نگهداری کودکان و ... انجام میدهد. متاستفانه در ایران به این شکل نیست و فرهنگ اشتباهی داریم و عنوان شغلی مهمتر از داشتن استعداد کسب درآمد است.»