امیرالمؤمنین (ع) همچون چشمه ای جوشان به امور محرومین رسیدگی می‌کرد

به گزارش خبرگزاری برنا از قم، آیت الله سبحانی در جلسه درس تفسیر سوره برائت که در مدرسه علمیه حجتیه برگزار شد، با اشاره به سالروز شهادت امام علی (ع) اظهار داشت: امیرالمؤمنین (ع) جمع اضداد است یعنی در حالی که در جنگ‌های متعدد پشت صدها کافر را به خاک مالید ولی در مقابل یک کودک یتیم به چه شکلی متأثر می‌شود.

وی با اشاره به خصوصیات اخلاقی امیرالمؤمنین (ع) افزود: امام علی (ع) آن نرمی که در مقابل مردم و یتیمان و مردم کوچه و بازار دارد به هیچ وجه با آن صلابتی که در میدان جنگ دارند قابل مقایسه نیست.

مرجع تقلید شعیان گفت: وقتی خطبه‌های امام علی (ع) را با دید عرفانی می‌نگریم چنان تصور می‌شود که ایشان گویا سالهای سال با هیچ بشری ارتباط نداشته و در یک گوشه ای از کوه یا بیابان تنها و تنها عبادت می‌کرده است.

استاد سطوح عالی حوزه علمیه با اشاره به لزوم بهره گیری از امام علی (ع) در زمینه کمک به محرومین بیان کرد: امیرالمؤمنین (ع) همه لحظات عمر خود را در سلوک به سر برده است ولی همین انسان به حدی با مردم معاشرت دارد که همیشه در بین آن‌ها است و با آن‌ها ارتباط دارد و از حال آن‌ها جویا است و شب‌ها برای مردم نان و غذا می‌برد.

وی ادامه داد: اگر مردم امام علی (ع) را می‌شناختند قطعاً حضرت را خانه نشین نمی‌کردند و این همه گرفتاری و جنگ و فتنه در جهان اسلام ایجاد نمی‌شد.

آیت الله سبحانی گفت: مطالعه تاریخ مسلمانان نشان می‌دهد که یک انتخاب کوچک و انکار مساله خلافت ایشان سبب بروز چه مشکلاتی در جهان اسلام شد و نیروهایی که می‌توانست صرف عمران و آبادی و علم ومعارف الهی در سایه صلح و آرامش شود صرف جنگ و کشتار شد.

استاد سطوح عالی حوزه علمیه تصریح کرد: امام علی (ع) در سلوک الهی و عرفان و عبادات در جایگاهی بود که هیچ بشری به جز نبی با ایشان همانندی ندارد، در همین حال نیز پس از غصب خلافت از ایشان به سراغ مردم می‌رود و برای حفظ نظام اسلامی پاسخگوی سؤالات مردم است.

مرجع تقلید شیعیان ادامه داد: امیرالمؤمنین (ع) با فعالیت‌های اقتصادی مشکلات مردم و کشاورزان و نیازمندان جامعه را رفع می‌کرد و همچون چشمه ای جوشان به امور مردم رسیدگی می‌کرد.

وی عنوان کرد: زمانی که خطبه‌های امام علی (ع) را از بعد کلامی بررسی می‌کنیم به گونه ای است که ایشان صبح تا شب عمر خود را در یک دانشگاه کلامی سپری کرده است و در پی استنباطات کلامی است زیرا مبانی که ایشان مطرح می‌کند باب‌های جدیدی از عرفان و کلام اسلامی است و مبانی است که هیچ جا نظیر نداشته است.