رسیدن شرایط کودکان کار به وضعیت خطر/ تبعات آسیب های اجتماعی در کشور جدی گرفته نمی شود

گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، همه ما، مخصوصا ساکنان کلانشهرها، هنگام عبور از خیابان با کودکان کار روبرو شده ایم. کودکان کار در شکل و شمایل مختلف در سطح شهر پراکنده هستند. بعضی گل می فروشند، بعضی اسپند دود می کنند ... از بین تمام این کودکان آن هایی که  شیشه می شویند با بقیه متفاوت هستند. این بچه ها با بقیه کودکان کار یک تفاوت عمده دارند ، آن هم بی ادبی و گستاخی آن ها است که باعث می شود خیلی از مردم طاقتشان طاق شود و با آن ها برخورد خشنی داشته باشند که ادامه این روند  به حتم باعث می شود تمام تلاشی  که بسیاری از فعالان این حوزه و سازمان های مردم نهاد برای فرهنگسازی رفتار صحیح با این بچه ها انجام داده اند  به یک باره از بین برود .در این خصوص با مونیکا نادی، وکیل دادگستری و عضو کمیته حقوقی انجمن حمایت از حقوق کودکان گفت و گویی داشتیم که در خصوص تاثیرات منفی رفتارهای گستاخانه برخی از کودکان کار با او به بحث نشستیم.

وی در این خصوص گفت: « اگر بخواهیم از دیدگاه آسیب شناسی به این مبحث نگاه بکنیم خواهیم دید که کودکان کار یک نوع آسیب اجتماعی هستند که مختص ایران هم نیستند اما متاسفانه در کشور ما شدت و حدت پیدا کرده است . علت آن هم به دو دلیل برمی گردد. اولی به دلیل بدتر شدن هر روزه وضعیت اقتصادی کشور است و علت دوم هم  عدم ساماندهی صحیح آن ها است. قوانینی هم که در این حوزه قرار دارد یا کافی نیست یا به درستی اجرا نمی شود. لذا ما شاهد این هستیم که معضل کودک کار روز به روز بغرنج تر می شود.»

این وکیل دادگستری با تشریح این معضل گفت: « با بحرانی تر شدن این معضل ،شاهد شکل گیری شغل های جدید در این بین برای کودکان کار هستیم که خود به شدت آسیب زا هستند.  از بین این مشاغل کاذب  می توان به همین شیشه شوری ماشین اشاره کرد.به دنبال ایجاد این مشاغل یک آسیب خیلی بزرگ دیگر هم به وجود می آید آن هم تجاوز به حریم شخصی  افراد و به دنبال آن  از دست دادن حس امنیت جامعه  ، که خود این مسئله باعث بازتولید خشونت و ایجاد رفتارهای خشونت آمیز از سوی مردم نسبت به کودکان کار می شود و معضل رنگ و بوی دیگری پیدا می کند.»

عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان  درباره وضعیت بغرنج زندگی و رشد  این کودکان گفت: « بسیاری از این کودکان به جای نیمکت های مدرسه  در کوچه و خیابان و محیط هایی حضور دارند  که برایشان آسیب زا است لذا از تربیت صحیحی برخوردار نیستند. طبیعتا این مسئله تبعاتی برایشان دارد از جمله اینکه رفتارهایشان مطابق عرف جامعه نیست و همین باعث ایجاد آزردگی خواهد شد.»

او با تاکید بر اینکه در بحث ساماندهی این کودکان از دست مردم  کاری ساخته نیست گفت :  سازمان های مردم نهاد هم به واسطه فلسفه وجودیشان باید در راستای مصوبات و قوانین با نهادهای دولتی همکاری کنند و متاسفانه دولت هم به این حیطه وارد نمی شود و ما روز به روز شاهد بغرنج تر شدن این بحران و درگیری بین کودکان کار با مردم هستیم.»

مونیکا نادی در  خصوص راهکار حل این بحران گفت: « تنها راهکار آن اولویت  قرار دادن ساماندهی کودکان کار است. ‎با وجود آیین نامه ساماندهی کودکان کار و مشخص شدن  مسوولیت نهادهای مختلف باز شاهد ساماندهی کودکان کار نیستیم. علت آن هم موازی کاری، ناهماهنگی، نبود امکانات، اقدامات سلیقه ای و شانه خالی کردن از مسوولیت  نهاد های مختلف مسوول است.هیچ کدام از مسوولان وظیفه خود را به درستی انجام نمی دهند و این میشود که معضل هر روز بزرگتر می شود.»

وی در پایان با بیان اینکه  متاسفانه تبعات آسیب های اجتماعی در کشور ما جدی گرفته نمی شود گفت :« نه تنها جدی گرفته نمی شوند که در واقع معضل هر روز بزرگتر می شود و شمایل معضل ها رنگ دیگری به خود می گیرند. از تضییع حقوق شهروندان تا تضییع حقوق کودکان و .... تمام این ها به خاطر موازی کاری ها و ناهماهنگی ها است . وقتی   به موقع اقدام نمی کنند و نمی خواهند مشکل ریشه ای حل شود در نتیجه آسیب ها روز به روز گسترده تر می شود و قشر بزرگی از جامعه آسیب می بینند. بهزیستی و متولیان امر باید به سازمان ها مردم نهاد اختیار بیشتری بدهند.»