قبل از زیارت و پیاده روی اربعین باید به چه نکاتی توجه کرد

به گزارش خبرگزاری برنا ؛ چه بدانیم و چه ندانیم و چه حواسمان باشد چه حواسمان نباشد از ابتدای این سفر از در خانه که بیرون می آییم میهمان خاص الخاص صدیقه ی طاهره سلام الله علیها هستیم.

همانجور که در حدیث شریف کساء فرمود: هم فاطمة و ابوها و بعلها و بنوها...این سفر هم زیارت همسر ، فلذة الکبد و احفاد زهرای مرضیه سلام الله علیها است.کسی که خودش را میهمان مادر یازده امام میداند صبر و تحمل و نگاه و حوائج و خواسته هایش با دیگران تفاوت میکند.

-در این سفر که حقیقت آن حرکتی از لایه های برون هر انسانی به لایه های درونی اش خواهد بود به کم راضی نباشیم،مواظب باشیم سفر اربعین برایمان تبدیل به یک گشت و گذار مذهبی و انس هر ساله با مأنوسات ذهنی نگردد.

ما امیدواریم اما معلوم نیست که این سفره با این وسعت همیشگی باشد،اهل حقیقت باید ابن الوقت باشد و این سفر را فقط و فقط دستمایه ی رشد معنوی قرار دهد.به تعبیر بزرگ مردی زیارت که مشرف میشوید نیتتان فقط زیارت زیارت و زیارت باشد و هر خاطری جز آن و لو جزئی رزق شما را در بهره وری سلوکی و معنوی دچار  خدشه خواهد کرد.

-محتاجانه به درگاه فاطمه ی زهرا سلام الله علیها وارد شویم که او باب حیدر کرار امیرالمومنین علی علیه السلام است.باز شدن درهای کربلا نسبتی عجیب با تلاش بر سوختن باطنی در ذکر کوچه های مدینه در مقابل مولی الموحدین و همنوایی برای مظلومیت  ایشان دارد.کسی برای غصه ی قلب امیرالمومنین در پشت درب نیم سوخته هنوز اقامه ی عزایی ننموده است  که قلب ایشان را  خنک گرداند و وسعتی مثل روضه بر اباعبدالله برای فاطمه اش در سپهر تاریخ خودنمایی کند.

نجف شهر اختناق خونین و گلوگیر کشته شدن حیدر کرار در غم صدیقه طاهره سلام الله علیهاست فلذا رزق گشایش در کربلا را از این زاویه در نجف جستجو کنیم که گنج هایی از معرفت در آن نهفته است.

اگر امیرالمومنین کسی را بپسندد او را راهی کربلا و تجهیز شدن به دست اباعبدالله الحسین علیه السلام برای طی مقامات ولایت خواهد نمود و در انتظار بازگشت او خواهد ماند تا ببیند چه لیاقتی از خود در مقابل سیدالشهداء نشان داده است و در بازگشت به نجف قدر سیر او و حرکتش را تعیین خواهد نمود.

-از شهیده ی مدینه بخواهیم که واسطه ی ما در درگاه امیرالمومنین بشود تا شاکله ی ما را از عادت به خوب شدن و سقوط کردن و باز خوب شدن و سقوط سخت تر کردن و غرقه شدن در گرداب یأس ها نجات دهد و ساختار ما را ملازم و مودب و امیدوار به درگاه ولایت مبدل نماید که اگر ما حالی که در این سفر می یابیم را حفظ نماییم وارد در دایره مشاهدات و عجایب خواهیم شد،مگر چیزی که سالارشهیدان عنایت می کند چیز کمی است؟

خیلی از ما نمیدانیم تا بحال عنایاتی که اهل بیت به ما نموده اند بعضا بیش از عنایتی بوده است که به رسول ترک ها و فضیل عیاض ها و شاهرخ ها و حتی همت ها و حججی ها بوده است.اما ما نتوانستیم آن را نگه داریم و باز ،هم آغوشی با درکات جهنم را بر این مقامات ترجیح داده ایم.

شهدا به شهادت نرسیده اند الا به دوام مراقبت از حضور در محضر مقام ولایت.