چگونه کودکان را با سرطان والدین مواجه کنیم ؟ / غم کودکان در حرکت است

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، وقتی که یکی از اعضای خانواده که کودک به او علاقه مند است می میرد، غم و اندوه طبیعی و قابل انتظار است. اندوه واکنش طبیعی برای از داست دادن است که این روند باید تشویق شود، نه سرکوب. سلامت روان کودک در آینده به این بستگی دارد که همه جنبه های سوگواری و اندوه طبیعی را تجربه کرده باشد.

سوگواری شامل احساس های مختلف در طول زمان است که هرکدام به شخص کمک می کند تا با فقدان عزیزش کنار بیاید.

کودکان متفاوت از بزرگسالان سوگواری می کنند و هر کودکی هم با کودک دیگر متفاوت است. هر مرحله رشد ممکن است جنبه هایی از فقدان را به ارمغان بیاورد و کودک بارها و بارها با غم و اندوه دست و پنجه نرم کند.

این حقیقت حتی در مورد نوزادان که عضوی از خانواده شان فوت می کند نیز صادق است.

کودکان در همه سنین پس از فوت پدر یا مادر خود به دلیل سرطان عزاداری می کنند؛ اگر چه این روند ممکن است متفاوت از بزرگسالان باشد. کودکان اغلب  غمگین و بی تاب شده یا احساسات دیگری را برای مدت کوتاهی بروز خواهند داد، بعد به فعالیت عادی خود برمی گردند یا با دوستان خود بازی می کنند.

بزرگسالان ممکن است به اشتباه فکر کنند که کودک این مسئله را پشت سر گذاشته است یا کاملا مفهوم از دست دادن و مرگ را درک نمی کند.

واقعیت این است که کودکان دچار چرخش احساسی هستند یعنی به جلو حرکت می کنند و به عقب برمی گردند و در دنیایی بین اندوه و علایق روزمره در رفت و آمد هستند. این اتفاق می تواند برای سال ها بعد مرگ عضو خانواده ادامه یابد.

اگر والدین مبارزه سخت و طولانی با سرطان داشته  باشند، کودک و سایر افراد خانواده ممکن است سوگواری را قبل از مرگ واقعی شروع کرده باشند و کودک به تدریج و آرام آرام با اندوه خود مواجه شده باشد.

اما لازم است مراقبین کودک پیوسته با او در ارتباط باشند، به نگرانی هایش توجه کنند و به سوالات کودک پاسخ دهند. پی بردن به این مسئله در آن زمان سخت است؛ زیرا کودکان اغلب به روش های مختلف واکنش نشان می دهند که ممکن است آنها را بی خیال، بی تفاوت یا بی عاطفه نشان دهد.

این نکته مهم نباید فراموش شود که کودکان درد فقدان را حس می کنند اما توانایی تشریح آن به روش بزرگسالان را ندارند و زمان زیادی طول می کشد که با مرگ والدین کنار بیایند.

گاهی نشانه های عاطفی می تواند شدیدتر باشد و با زندگی کودک یا خانواده او تداخل پیدا کند.

بر اساس مطالعات انجام شده از هر 5  کودک یکی به نشانه های جدی عاطفی طی یک سال یا بیشتر پس از مرگ والدین دچار می شود.

همچنین پژوهشی در سال 2011 نشان می دهد که از هر 4 کودک یکی در زمان 2 ماه پس از فقدان یکی از والدین افسرده می شود. این در حالی است که مطالعات نشان داده اند که این کودکان مشکلات جدی مانند افسردگی یا مشکلات رفتاری و عاطفی یا خانوادگی قبل از مرگ والد نداشته اند.

 یک پژوهش دیگر به این نکته اشاره می کند که برخی کودکان واکنش های تأخیری به مرگ دارند و 2 سال بعد، مشکلات عاطفی آنها بروز و افزایش می یابد.

 اینکه این دوره غم و اندوه چه زمانی پس از فقدان والد به وجود می آید و چقدر طول می کشد، از کودکی به کودک دیگر متفاوت است.

مراسم عزاداری یک بروز بیرونی از فقدان و اندوه شامل فعالیت های رسمی و عرفی مانند تدفین، مراسم یادبود، ادعیه، پوشیدن لباس های رنگ خاص یا  نشان خاص و مراسم دیگر است که به فرهنگ و مذهب و گرایش های شخص بستگی دارد.

این مراسم معمولا توسط بزرگسالان تدارک دیده می شود اما می تواند برای کودک غمدیده هم مفید باشد، البته اگر خود کودک تمایل به حضور در این مراسم باشد.