علی نصیریان : من قرار بود با تو ( جمشید مشایخی) روی صحنه بروم / مشایخی همواره در کنار مردم بود / پدرم مشایخی سینمای ایران بود!

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ متن صحبت های  تنی چند از هنرمندانی که در مراسم تشییع پیکر جمشید مشایخی به ایراد سخنرانی پرداختند را از نظر می گذرانیم.

علی نصیریان: من میخواهم از شما مردم نازنین تشکر کنم که اینقدر قدرشناس هستید که در این مراسم حاضر شدید. سر درگذشت آقای رشیدی گفتم انتظار نداشتم بیام برای این مراسم، آقای مشایخی من انتظار داشتم با تو روی صحنه بروم اینجا، من مدتی است حال خوبی ندارم، من انتظامی، رشیدی، مشایخی و همسرم را به تازگی از دست دادم و بیش ۶۰ سال با اینها بودم. اداره‌ای به اسم اداره هنرهای دراماتیک در سال ۱۳۳۶ تاسیس شد و بخش تئاتر قبل از هر کس ما شروع کردیم و داخل تئاتر کار کردیم و یک نمایش داشتم که یک شخصیت کم داشتم و از جمشید مشایخی خواستم با من کار کند و او پذیرفت، وی در چند دوره رشد کرد، یکی دوره تئاتر تلویزیونی بود که همه‌اش زنده بود و در این دوره‌ها چهره‌ها و شخصیت‌ها به جامعه معرفی شدند، جمشید مشایخی یکی از آنها بود که فردی بسیار خوش‌تیپ بود و دوره بعد دوره تئاتر سنگلج است که مشایخی در آن حضور داشت، دوره بعدی حضور در فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی بود. جمشید مشایخی در این سه دوران رشد کرد و درخشان ظاهر شد.

در فیلم گاو همه به انتظامی توجه دارند اما از نقش جمشید مشایخی غافل نشوید، وی در نقش کوتاه و محدودی که در فیلم داشت خوش درخشید، دوباره گاو را ببینید تا بفهمید چقدر زیبا و ظریف ایفا کرده، بزرگترین حضور او در کمال‌الملک بود که بسیار ظریف و دقیق این شخصیت را به تصویر کشید، مشایخی یکی از ستون‌های اساس کارهای نمایشی ایران است و با رفتن این بزرگان بناهای هنر کشور سست می‌شود و باید هنرمندان جوان و بزرگی به این عرصه بیایند که میبینم این اتفاق رخ می‌دهد اما هر کس جای خود را دارد و جمشید مشایخی نیز منحصر به فرد است و جای او را کسی نمی‌تواند بگیرد.

جدا از هنر، مشایخی بسیار پایبند و با مرام بود و خصوصیات پسندیده انسانی و اخلاقی بسیاری داشت. من ایشان را تکریم می‌کنم به خاطر بزرگی‌اش.

ایرج راد: جمشید یکی آن شایسته‌ها بود که همواره همراه مردم بود، صحنه تئاتر برای او یک صحنه مقدس بود و هر بار روی صحنه می‌آمد صحنه را می‌بوسید. او همواره میگفت من خاک پای مردم ایرانم و بیش از ۶۰ سال عمرش را برای هنر صرف کرد. همه کسانی که به این مراسم آمده‌اند با عشق به این هنرمند آمده‌اند، یاد جمشید مشایخی همیشه زنده خواهد ماند و ما باید مکان‌هایی به نام این بزرگان نامگذاری کنیم، صحبت بر این است که کوچه دین که محله جمشید مشایخی است به نام این هنرمند نامگذاری شود، یک سنت خوب در تئاتر وجود دارد و آن نامگذاری سالن‌های تئاتر به نام هنرمندان است چرا نام سالن‌های سینما به نام این هنرمندان سینما نامگذاری نمی‌شود.

سام مشایخی: پدرم همواره خاک پای ملت بود و هست و از خانه سینما و صندوق پیشکسوتان و مسجدجامعی، دکتر خال از بهشت زهرا تشکر میکنم.

خیلی همه دوست دارند بگویند جمشید مشایخی کمال‌الملک سینمای ایران اما ما کمال‌الملک داشتیم، ایشان خودشان بود و جمشید مشایخی هم خودش است و او جمشید مشایخی سینمای ایران بود.

اگر پدرم بود این شعر را به شما تقدیم میکرد: من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان.

منوچهر شهسواری: جمشید مشایخی از آنان بود که نان به نرخ روز نخورد بلکه نان به نرخ خون جگر خورد و جمشیدهای مشایخی ماموریت عظیمی بر دوش خود حس کردند و پای عقایدشان ایستادند. او ماه را از آسمان به گیسوی هنر خویش به زمین کشید تا به ما بگوید هنرمند در دل و بین مردم است.

چیزی ندارم جز عرض تسلیت و از همه کسانی که در دوران بیماری به او خدمت کردند تشکر کنم. همه این محبت و مهری که به جمشید مشایخی حاصل می‌شود به خاطر مهر و محبت و منش او است.

شهرام گیل‌آبادی: آخرین وصیت جمشید مشایخی این بود که در این وضعیت سخت، هنرمند باید در کنار مردم باشد.