پژوهشکده هنر "جشنواره بین‌المللی مد و لباس فجر" را آسیب شناسی کرد

اما به نظر می‌­رسد جشنواره روند آهسته و محتاطانه‌­ای را در پیش گرفته ­است و همچنان از سیاست کج‌دار و مریض پیروی می­‌نماید که از این مسأله باید ابهام‌زدایی شده و علل و ریشه‌های آن مشخص گردد. از آنجایی که لباس جایگاهی در صنعت و جایگاهی در هنر و فرهنگ دارد، نمی‌توان با تولید یک نمونه لباس و ارائه آن در جشنواره انتظار صنعتی شدن آن را داشت. کما اینکه چنین اتفاقی هنوز رخ­ نداده ­است و بیشترین بازده جشنواره فجر در اجرای یک بخش رقابتی و در قالب مسابقه خلاصه می‌شود و بیشتر افراد با انگیزه شرکت در یک مسابقه در این جشنواره شرکت می‌کنند.

هرچند همین مقدار نیز تأثیر بسزایی در تغییر ذائقه و سلیقه عمومی مردم داشته، اما می‌­توان اذعان داشت که جشنواره همچنان در جریان­‌سازی موفق عمل ننموده ­است. با توجه به هزینه‌­هایی که سالانه صرف برگزاری این جشنواره می­‌گردد، این پرسش پیش می‌­آید که ریشه عدم بازدهی مطلوب جشنواره چیست و چگونه می‌توان جشنواره را به سوی یک جریان مولد و سودآور پیش برد؟

در گزارش حاضر سعی بر این است که فعالیت‌­های جشنواره­‌های مد و لباس از زوایای مختلفی مورد مطالعه قرار گیرد تا با تحلیل و ارزیابی آن، پیشنهادهایی برای رفع معضلات و کاستی‌­های موجود ارائه شود.

«ارائه نمای کلی از جشنواره به منظور شناسایی مشکلات»، «تبیین اقدامات و پیامدهای مختلف جشنواره»، «تبیین نقاط قوت و ضعف»، «ارائه راهکارهایی جهت بهبود و ارتقاء سطح برگزاری»، اهداف کلی این گزارش را تشکیل می‌‌دهد.

این طرح با داشتن یک مقدمه و بخش‌های مختلف با عناوین «مرور و بازنگری»، «مسائل جشنواره»، «تحلیل و ارزیابی» و «نتیجه‌گیری و پیشنهادها» و با داشتن رویکرد آسیب‌شناسانه به جمع‌بندی عملکرد و دیدگاه‌های گروه‌های مختلف اعم از مجموعه سیاست­‌گذاری و اجرایی، شرکت کنندگان، مخاطبان و صاحب‌نظران، و همچنین ارزیابی سطوح مختلف برگزاری جشنواره می‌­پردازد. پس از جمع­‌آوری و دسته­‌بندی داده‌­ها، نقاط ضعف و قوت جشنواره از دل بررسی همه جانبه موضوع استخراج گشته و سپس پیشنهادهایی برای تصحیح عملکرد جشنواره ارائه ­شده ­است.