ماجرای تماس دختربچه خوش‎زبان با اورژانس چه بود؟

 به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا؛ دو روز قبل فایل صوتی عجیبی از اورژانس خمینی‎شهر اصفهان در فضای مجازی پخش شد؛ دختربچه‌ای شش ساله وضعیت مادرش را که قرص خورده و بیهوش است، دقیق و بدون ترس به متصدی اورژانس گزارش و نشانی خانه‎شان را با کمی سختی به او می‎دهد و مدتی بعد، اورژانس در محل حاضر می‎شود.

حواس‎جمعی و شیرین‎زبانی بچه، واکنش برانگیز‌ترین نکته‎ این صوتِ دو دقیقه‎ای بوده ‎‎است؛ بیشترین کپشنی که همراه آن دست‎به‎دست چرخیده، اعتراف به این‎ است که بزرگ سال‎ها هم در شرایط مشابه، مانند دخترک شش ساله خونسرد و مسلط به وضعیت نیستند. نکات مهم‎ دیگری، اما در این‎باره وجود دارد؛ حال مادر چطور است؟ احتمال خودکشی که در فضای مجازی مطرح شده‎ است، چقدر صحت دارد؟

مادر مرخص شده است
عابدی، روابط عمومی اورژانس اصفهان به سوالاتی که مطرح کردیم، این‌گونه پاسخ می‎دهد: «حال مادر خوب و مرخص شده است‎. در فرم اطلاعات اش خودکشی ثبت نشده‎ و همکار ما، او را با تشخیص مسمومیت دارویی به بیمارستان انتقال داده ‎است. نمی‎دانیم در بیمارستان چه تشخیصی داده‎اند، ولی قصد خودکشی هم مطرح نشده‎ است. ممکن است قرص اشتباهی خورده ‎ یا به ‎‎دلیل بیماری‎اش، دارو خورده و دچار مسمومیت شده‌ ‎باشد».

نیاز اورژانس کشور به سیستم مکان یابی
مسئله مهم دیگر، رفتار صبورانه متصدی اورژانس است که بدون هول کردن بچه، به او کمک می‎کند نشانی خانه را دقیق بگوید، اما نقطه ‎ضعف سیستم اورژانس کشور هم دقیقا همین‎جا خودش را نشان می‎دهد. اگر امکان پیدا کردن نشانی از روی شماره تلفن وجود ‎داشت، کل فرایند سریع‎تر انجام می‎شد.

اهمیت این امکان وقتی مشخص‎تر می‎شود که افراد فاقد توانایی تکلم را هم به حساب بیاوریم؛ ضمن این‎که می‎دانیم آدرس دادن برای کودکان و سالمندان کار آسانی نیست و کنترل کردن ترس و استرس در موقعیت‎های اضطراری اصولا برای همه سخت است.

عابدی توضیح می‎دهد: «بله واقعا به چنین امکانی نیاز داریم، اما متأسفانه هنوز زیرساخت‎هایش آماده نیست. البته به تازگی سیستمی تحت عنوان «نرم‎افزار شهروندی اورژانس» طراحی شده ‎است که می‎توانیم مکان تماس‎هایی را که از طریق آن برقرار می‎شود، پیدا کنیم. این نرم‎افزار که به ‎صورت آزمایشی اجرا می‎شود، روی سایت اورژانس کشور بارگذاری شده ‎است».

نحوه آموزش رفتار درست در شرایط اضطراری به کودکان
این قضیه، وجه تأمل ‎برانگیز دیگری هم دارد؛ برگردیم به دختربچه. طبق اعترافی که ابتدای مطلب مطرح شد خیلی از ما بزرگ سال‎ها هم در مواقع بحرانی، دست‎وپای‎مان را گم می‎کنیم چه برسد به بچه‎ها، اما معنی‎اش این نیست که بچه‎ها حق دارند از پس چنین وضعیت‎هایی برنیایند. به‎نفع خودشان است که برای بحران و خطر، آماده و آموزش ‎دیده ‎باشند.

دکتر «محمدباقر ذبیحی»، روان‎شناس  می‎گوید: «آموزش رفتار درست در شرایط اضطراری به کودکان، می‎تواند از سنی که شروع به حرف زدن می‎کنند، شروع شود. این آموزش‎ها باتکرار، درونی می‌شوند. علاوه ‎بر بخش کلامیِ فرایند تعلیم به کودکان، «ایفای نقش» روش موثر دیگری است که پیشنهاد می‎شود. مثلا درباره موقعیتی که حرفش شد، می‎توانم فرزندم را در وضعیتی قرار بدهم که فرض کند حال من به‎ هم‎ خورده ‎است و بعد با هم تصمیم‎ها و اقدامات درست آن لحظه را تمرین کنیم.

با تصور و بازی کردنِ این صحنه، غیر از اطلاعات ضروری، مدیریت استرس را هم به فرزندم یاد می‎دهم. او می‎فهمد که مثلا اگر عجله کند، ممکن است تلفن ازدستش بیفتد یا شماره را اشتباه بگیرد پس کافی است که سه بار نفس عمیق بکشد. باید بداند مشکلی را که پیش آمده‎ است، با کمک گرفتن می‎تواند حل کند و اتفاق بدی نمی‎افتد. کار سختی هم نیست؛ همان‎طور که مانور‌های زلزله در سال‎های اخیر، باعث شده ‎است بچه‎ها رفتار درست را هنگام زمین‎لرزه بلد باشند. والدین باید بدانند آماده کردن فرزندان‎شان برای وضعیت‎های بحرانی، اگر درست انجام بشود، قرار نیست آن‎ها را بترساند یا مضطرب کند.

منبع: روزنامه خراسان