علت اصلی عدم آسیب به امام سجاد(ع) در روز عاشورا +اسناد دقیق

به گزارش خبرگزاری برنا؛ امام علی بن حسین -علیه السلام- ملقب به سجاد و زین العابدین امام چهارم شیعیان است. مادرش شهربانو یا شاه زنان دختر یزدگرد سوم ،کسرای ایران، و پدر گرامیش حضرت سید الشهداء است او تنها بازمانده از فرزندان امام حسین ـ علیه السلام ـ بود که همراه اسرای اهل بیت به کوفه و شام برده شد و پس از حدود یک ماه اسیری به دستور یزید -برای جلب افکار عمومی- محترمانه به مدینه روانه گردید.⁽¹⁾ پس از آن در مدینه، فضا مناسب هیچ کار سیاسی یا تحرک اجتماعی سالم نبود بنابر این در سنگر دعا نشست و به عنوان سید ساجدین و زینت عابدین به مبارزه فرهنگی و نشر معارف بلند دینی در قالب دعا و مناجات پرداخت تا ضمن حفظ جامعه اسلامی، دوستان و شیعیان خود، به سوی اهداف مقدس خویش حرکت کند.

اکنون صحیفه سجادیه به عنوان قرآن صاعد و زبور آل محمّد ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ که مشتمل بر 57 دعاست ثمره فعالیت های 35 ساله حضرت در دوران امامت می باشد. آن حضرت سال 95 ه.ق. در مدینه در سن 57 سالگی با زهرکین مسموم و شهید شد.⁽²⁾

در کربلا اگر چه به کسی رحم نمی کردند و از کودک شش ماهه مانند علی اصغر تا پیر مرد صحابی پیامبر مانند حبیب بن مظاهر را بی درنگ به شهادت می رساندند و حتی شخص امام حسین ـ علیه السلام ـ را نیز با وضع بسیار فجیعی به شهادت رساندند اما این که نتوانستند امام سجاد ـ علیه السلام ـ را به شهادت برسانند به شرایط عصر عاشورا مربوط است. در حقیقت چند بار قصد کشتن ایشان را داشتند ولی این اتفاق نیفتاد.⁽³⁾

امام سجاد –علیه السلام- در کربلا به شدت بیمار شد به طوری که توانایی حمل اسلحه و جنگ نداشت بنابر این نتوانست پیشاپیش پدر بزرگوارش به جهاد رفته و به شهادت برسد. بنابر این تا قبل از شهادت امام حسین ـ علیه السلام ـ دشمن بر خیمه ها مسلط نشده بود و دست پلیدش به امام نرسید تا حضرت را به شهادت برساند..

پس از شهادت امام حسین ـ علیه السلام ـ سپاهیان برای غارت اموال فرزندان پیامبر به سوی خیمه ها شتافتند به طوری که چادر از سر زن ها می ربودند، دختران پیامبر از خیام حرم بیرون آمدند و صدا به گریه بلند نمودند.⁽⁴⁾ سید بن طاووس روایت می کند که به خدا قسم زینب از گریه خود هر دوست و دشمنی را به گریه افکند.⁽⁵⁾ آن گاه اهل حرم را به اسارت گرفتند و امام سجاد ـ علیه السلام ـ در حالی که بیماری، او را ضعیف و رنجور کرده بود در میان اسیران بود.⁽⁶⁾

حمید بن مسلم⁽⁷⁾ نقل می کند، ما به اتفاق شمر بن ذی الجوشن از کنار خیمه ها عبور می کردیم تا به علی بن الحسین رسیدیم، دیدیم که از شدت بیماری در بستر افتاده است. همراه شمر گروهی نظامیان بودند. گفتند آیا این بیمار را بکشیم؟

من گفتم: سبحان الله چگونه مردم بی رحمید شما، آیا این ناتوان را می خواهید بکشید. همین بیماری ای که دارد کافی است و او را خواهد کشت پس زیرانداز آن حضرت را کشیدند و بردند و آن حضرت را به رو افکندند.⁽⁸⁾

شیخ عباس قمی از روضة الصفا نقل می کند که شمر تصمیم گرفت امام سجاد را که در بستر بیماری افتاده بود به قتل برساند. در این هنگام عمر سعد دو دست شمر را گرفت و گفت از خدای متعال شرم نداری که بر قتل این پسر اقدام می نمایی؟ شمر گفت:

فرمان عبید الله بن زیاد صادر شده که همه فرزندان حسین را بکشم. عمر سعد در منع کردن شمر سعی زیاد کرد و شمر را از آن عمل زشت بازداشت. شمر پس از آن دستور داد تا خیمه های اهل بیت را آتش زدند.⁽⁹⁾

بنابر این با توجه به وقایعی که در روز عاشورا پس از شهادت امام حسین ـ علیه السلام ـ اتفاق افتاد. بیماری و زنده ماندن امام سجاد ـ علیه السلام ـ در کربلا حکمتی الهی بود تا حجت خدا در روی زمین باقی مانده و هرگاه دشمنان تصمیم به قتل آن حضرت می گرفتند به تصور این که بیماری آن حضرت را خواهد کشت یا کشتن بیماری که جنگ نکرده ناپسند بود، دست از کشتن او برداشتند البته اگر چه از قتل حضرت چشم پوشیدند ولی از هیچ گونه آسیب رساندن و آزار دادن دریغ نکردند. سوار کردن اسرا بر مرکب های برهنه و غل و زنجیر آزار دهنده در آن هوای گرم و سوزان و ضرب و شتم زنان و کودکان در مقابل چشم او آن چنان حضرت را آزار می داد که به عمه اش حضرت زینب فرمود سینه ام تنگ شده به حالتی که نزدیک است جان از تن خارج شود حضرت زینب با پریشانی و نگرانی می پرسد این چه حالتی است که در تو می بینیم؟ بنابر این وقتی خداوند بخواهد حجت خود را برای اهل زمین نگه دارد، چنان که عیسی، موسی و ابراهیم را از آسیب طاغوتهای زمان نگه داشت، امام سجاد-علیه السلام– را نیز نگه می دارد و لو در نبرد سخت بین حق و باطل واقع شود.

پی نوشت ها:

قمی، شیخ عباس، منتهی آلامال، اعلام التقی، قم، 1382، ج2، ص17ـ19 جعفریان، رسول، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، انصاریان، قم، 1384، ج8، ص255.

2. حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، همان.

3. نقل شده که وقتی اسرا را به کوفه نزد عبید الله بن زیاد بردند تصمیم به قتل حضرت گرفت از برخی خواست علائم بلوغ را جستجو کنند و پس از تایید بلوغ حکم به قتل حضرت کرد ولی پس از دفاع شجاعانه حضرت زینب و پاسخ مناسب امام سجاد از قتل منصرف شد. نک: حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص 256.

4. ابن طاووس، لهوف، ترجمه عقیقی بخشایشی، قم، نوید اسلام، 1385، ص 159.

5. همان، ص 163.

6. همان، ص 175.

7. حمید بن مسلم از لشکر دشمن بود و همان شخصی است که مأموریت یافت به همراه خولی سر مقدس امام حسین ـ علیه السلام ـ را به کوفه نزد عبید الله بن زیاد ببرد. نک: منتهی الآمال، همان، ص 604.

8. منتهی الآمال، همان، ص 601.

9. همان.